Alþýðublaðið - 27.03.1962, Blaðsíða 8

Hertoginn og kona hans
UR EN KÓNKSRÍKIÐ
ÞAÐ var engin ást við fyrstu
sýn, þegar hertoginn af Wa-
les hitti frú Simpson fyrsta
sinni. Hann spurði hana,
hvort henni félli ekki illa að
engar miðstöðvar væru í hús-
unum. Hún yppti öxlum og
sagði: „Þér valdið mér von-
brigðum". „Hvernig?” „Allir
hér spyrja amerískar konur
þessarar spurningar. Ég hafði
búizt við einhverju frumlegra
af prinsinum af Wales“. Þetta
var, þegar þau þekktust ekk-
Frú Simpson í blóma lífsins
KAUS KONUNA FREM-
NU er oldm onnur hia
Arthur Miller. Gafurn
ar hafa sagt skihð við
fegurðsna og gifzt Ijós-
myndara!
Svona er lifið hverf-
Nyja
ult og lamð valt
konan,
Inge,
þekkir
Arthur
fra
fornu fari
Marilyn
reyndar
lska. Hun var
ems
08
skuggi a hælum þesrra
meðan stóð a töku sið-
ustu
kvikmyndarmnar,
sem Marilyn leki, — en
þa var Arthur alltaf a
næstu grosum.
Missætti
komið
var
milli hjonanna
upp
Það vissu
allir,
tók
ötullega
Inge
myndir af öllu saman.
Og nu er Inge þessi
orðin fru Miller. Hver
það verður, sem verð-
vitni
að
skilnaol
ni
þeirra,
er enn ovist
MMMHMMHHHMHWMI
SUMIR eiga sínar Bri-
gittur Bardot og sumir
eiga sínar - Jackies. —
Þessi kona, sem stend-
ur liér á myndinni í fín
um slcinnfeldi og við
hlið de Gaulle er köll-
uð Jackie Afriku. Hún
er að vísu svört á brún
og brá en hún er vissu-
lega forsetafrú eins og
hin eina sanna Jackie
og í höllinni hennar er
glæsilegt um að litast.
Hún kom í heimsókn
til de Gaulie eins og
vinkona okkar í Vestur
heimi og hún vakti
hrifningu Parísarbúa
rétt eins og hún. Þessi
fagra frú er frú Houp-
houet-Boigny, fyrsta
frú í Svörtu Afríku. —
Þau búa á Fílabeins-
ströndinni hjónin!
WW%W%WWMWWMMWWWMWMMMWMMWWi»
ert og hún var enn g
Simpson.
Mrs. Simpson var g
í þá daga og þessi gla
hennar gerði hvorki mi
minna en koma heilu
veldi á annan endann
þekkja söguna.
11. desember árið
gleymist naumast í En
þótt þeir, sem lifðu þai
hverfi yfir í eilífðina.
an dag sagði Játvarðui
sér vegna koriunnar,
hann unni.
Brezka þjóðin hefur
getað fyrirgefið honu
hann skyldi meta ás
meir en þjóðina. Allt
verið gert til að láta
gleymast. Og hann
sjaldan ónóðað Breta
nærveru sinni. Þau 1
búa í París.
• En hertoginn af V
gleymist ekki. Til þ
heimurinn of mannlei
Maðurinn, sem eitt si
konungur brezka heii
isins, er nú farand
Þótt heimili hans sé í
liann þar ekki griðastaí
hefur ekki eirð í sér
vera almúgamaður. Þa
in flakka úr einum stai
an, — þau eru tíðir ;
samkvæmum og þau e
sestir á dýrum hótel
baðströndum. Ljósm;
eru á hælum þeirra en
dag í dag, — þótt k<
ríkið sé ekki nema pe
sem enga hamingju
veitt.
Og svo er það þess
spurning, sem heimuri
ir fyrir sér. — Elske
enn? Var ástin þess v:
fórnað væri heilu k<
ríki? Hver veit? í
voru það forlögin, sen
réðu, — og forlögum
enginn sporna við: „
má sköpum renna“.
Á kaffibar í Róm s
skrifað, að íslendingar
meira kaffi en nokkur
bjóð. — Auðvitað meí
1 fólksfjölda.
★
— Eftir mikið bras
nú ungfrú Pauline
sem fædd er og upp
Lundúnaborg, tekizt
viðurkennt með dómi,
sé lifandi. Fyrir tveimi
uðum síðan úrskurðuð
völdin, að ungfrúin
drukknað í Thamesflj
þótt ungfrúin færi t
komandi yfirvalda til í
rétta þennan misskilní
viðurkenndu þau ekki
væri lifandi, fyrr en ef
verð málaferli. V
gleðst Pauline nú yf
að vera lifandi Engl<
ur, þar sem hún get
aftur farið að borga sl

3 27. marz 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ

)