Alþýðublaðið - 16.06.1962, Blaðsíða 9

1 líka einsdæmi
Durfi að starfa,
svo fyrirferðar
iviðsútbúnaður
sýningar eru
n, en sú tala
enn eftir að-
'i skammt frá
um er maður
verk á hendi,
n ljósum eftir
3á heitir Krist-
og hefur unnið
Þjóðleikhúsinu.
ið stóra vél, al
1, sem alltaf
i til og frá. í
liggja í hurð-
inu getur hann
n vindur á svið
em hægt er að
ínu og sjá beint
endum eins og
nokkurs konar
;sýningin stend
■kur á bak við
egar við vorum
áum við í glæt
lu, mann sem
r að bíða eftir
ingarstjóranum
heitir Bjarni
hann er búinn
ír í leikhúsinu
módelsmíðina
im á sviðið og
agar úr gipsi
allt upp í risa
yttur eru smíð
1. Bjarni hefur
iálfa sýninguna
r eitt millitjald
Hann segir að
if jafn skemmti
leg og hún gefi mikla fjöl-
breytni og góða möguleika.
Sigurður Eggertsson er
sömu skoðunar og Bjarni
skemmtileg og tilbreytingarík
vinna, þrátt íyrir alla kvöld-
vinnuna. Spennan sé oft mikil
hvort allt tækist vel, en það
gerði starfið bara skemmti-
Sigurður Eggertsson
— Hún er svo falleg, að
við urðum að hafa hana með.
legra. Sigurður vinnur hljóð
hrif ((effekt) í litlu herbergi
efst uppi við leiksviðið.
Kaj Jörgensen hittum við
frammi í herbergi þar sem
hann var að hita te handa
vinnufélögunum. Kaj er bú-
inn að vinna í 8 ár hjá leik
húsinu og hefur pú á hendi
umsjón með öllum flutningum
og öllum smámunum sem á
þarf að halda í leikritinu, síg
arettukveikjurum, glösum hníf
um og o.s.frv. Það er hans sök
ef einhver leikarinn grípur í
tómt þegar hann ætlar að
grípa hnífinn af borðinu og
fremja sjálfsmorð í harm-
leiknum, — og yfirleitt til
að forðast slík mistök, skrifar
hann alla hlutina hjá sér svo
að það sé öruggt að ckkert
vanti. Þegar leikarinn þarf að
drekka eitthvað í hlutverkinu,
llt í fullum gangi, bæði menn og hús á fleygiferð. Gólfið er rennislétt svo að
aldrei í, þó að svo virðist, sem þau séu límd við gólfið ef horft er utan úr sal.
þá hefur Kaj séð um að fram
leiða það, viskýið er bara te
og vatn og aðrir drykkir eft
ir því, nema kaffið og íeið er
eðlilegt.
Kaj segir að vinnan sé
skemmtileg og spennandi,
stundum sem menn eru æstir
á taugum, og eina meðalið til
að lækna það er að vera nógu
rólegur sjálfur.
Ingvi Guðmundsson heitir
sá, sem er oddamaður sviðs-
manna. Það var alltaf fullt að
gera hjá honum eins og öðr-
um en þrátt fyrir það gaf hann
sér tíma til að rabba við okkur
á meðan hléið var og menn
kepptust við að fá sér kaldan
pilser og eitthvað í svanginn
hjá kaupmanninum, sem stend
ur sjálfur fyrir utan búð sína
innbyggðan skáp með kæli —
og afgreiðir viðskiptavinina.
E tíminn er líka fljótur að
líða á bak við tjöldin ekki síð
ur en hjá áhorfendunum íyrir
framan þau, og þegar sýningin
var búin, fór hver inn í sitt
búningsherbergi að þvo sér
og skifta um föt, en samt tókst
okkur að fá aðalstjörnuna,
Völu Kristjánsson til að koma
með okkur fram á sviðið svo
að við gáturíl smellt af henni
nokkrum myndum, — Ljós-'
myndari Alþýðublaðsins tók
allar myndirnar.
„For/ð
á jökul
sem eng-
* A//
mn sa
Góðir lesendur!
Missið ekki a£ opn-
unni á morgtm.
Hérna er svo aðalstjarnan, sem allir þekkja, Vala Kristjáns-
son eða öðru nafni Eliza Doolittle. Okkur tókst eftir sýninguna
að fá hana með okkur út á sviðið (þó fyrir luktum tjöldum),
þar sem Gísli Gestsson tók þessa ágætu mynd af henni.
Þorgrímur Einarsson sýningarstjóri.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 16. júní »19.62 @