Alþýðublaðið - 16.06.1962, Síða 15

nokkur glös. Bond steig burtu
frá sjónglerinu og neri augun.
„Ef viíi gætum aðeins heyrt”,
gagði Kerim og hristi höfuðið
dapurlega. ,I>að væri milijóna
virði”.
„Það nrundi levsa mörg vanda-
mál”, vi , 'rkenndi Bond, og síð-
an: „Heyrðu anuars, Darko,
livefnig rakst .þú á þessi göng?
Til hvers vöru þau iögð?”
Kerim beygði sig og iiorfði
snöggvast í kíkinn.
„Þetta er týnt frárennsli frá
Súlnahöll”, sagði hann. „Súlna-
höll er núna aðallega fyrir
skemmtiferðámenn.. Hún er fyr-
ir of$n okkur á hæðum Istanbul,
nálægt St. Sophie. Fyrir þúsund
árum var hún byggð sem vatns-
þó'i', ef til unisátar kæmi. Þetta
er risavaxin neðanjarðarhöll, —
hundrað metrar á lengd og um
heímingurinn af því á breidd. —
Hún átti að geta haldið hundruð-
um tonna af vatni. Hún fannst
aftur fyrir um fjögur hundruð
árum og gcrði það maður að
nafni Gyllius. Ðag nokkurn var
ég að lesa frásögn hans af fund-
inum. Hann sagði, að hún hefði
verið fyllt á vetrum með „stórri
pípu með miklum hávaða”. Mér
datt í hug, að það gæti verið til
„stór pípa” til að tæma hana
fljótlega, ef óvinir ynnu borgina.
Ég fór upp í Súlnahöll og mútaði
varðmanninum og reri um með-
ai súlnanna heila nótt á gúmbát
með einum sona minna. Við rann-
sökuðum veggina nákvæmlega
með bergmálshamri. í öðrum
endanum, á líklegasta staðnum,
var holur hljómur. Ég veitti
mcira fé til ráðherra opinberra
framkvæmda og hann iokaði
staðnum í lieiia viku — „vegna
lireingerninga”. Hópurinn minn
lét hendur standa fram úr erni-
um”. Kerim beygði sig aftur og
leit í kíkinh, en hélt síðan áfram.
„Við gréfum í vegginn fyrir of-
an vatnsborð og rákumst á efsta
íiiutá hvelfingar. Hvelfingin var
upphaf ganga. Við fórum iun í
göngin og gengum niður þau. —
Afar ægandi, þar eð við vissum
ekki, hvert þau mundu iiggia. —
undir Bókastíg, þar sem Rússar
hafa aðsetur sitt, og niður í
Guilna h 'ti, við Galatabrú,, um
tuttugu metra frá vöruhúsi
rnínu. Við fylltum því aftur hpl-
una á Súlnahöll og byrjuðum að
grafa mfn megin. -Það var fyrir
tveim ár,um. Það tók heilt ár og
ihikil raur/KÓknastörf að komast
beint mndir Rússana”. Kerim hló.
„Og nú gæti ég trúað, að Rússar
skipti á næstunni um aðsetur. Þá
vona ég, að einhver annar verði
orðinn yfirmaður T”.
Kerim iieygði sig niður að sjón
glerinu og Bond sá hann stirðna.
Kerjm sagði fljótmæltur: ,Dyrn-
ar eru að opnast. Flýttu þér.
Taktu við. Hún er að koma”.
17. kafii.
AÐ DKEPA TÍMAXK
upp um sig? En það vircist
minná sennilegt eftir því sem á
leið. Forstjórinn las skeytið og
augu hinna mannanna beindust
að lionum. Hann sagði eitthvað,
endurtók sennilega skeytið, og
mennirnir horfðu svipbrigða-
laust á hann, eins og þeir hefðu
ekki áhuga á málinu. Þá leit for-
stjórinn á stúlkuna og augu
hinna mannanna fyigdu á eftir.
Hann sagði eitthvað og var vin-
gjarnlegur og spyrjandi á svip
Stúlkan hristi. höfuðið og svcraði
stutt. Hinir mennirnir virtust nú
Klukkan var sjö að kvöldi sama
dags og James Bond var' kominn
aftur til hótelherbergis síns.
Hann var búinn að fá sér lrcitt
bað og kalda síurtu. Honum
famist hann nú loksins hafa losn-
að við dýraþefinn.
Hann sat á nærbuxunum ein-
um saman við glugga í herbergi
sínu, dreypti á vodka og tonic og
horfði inn í hið stórkosllega sól-
setúr hinum megin við Gullna
hornið. En augu hans sáu ekki
hina störkostlegu rauðu og- gulnu
liti að baki bænaturnunum og ■
spírunum.
I
Hann var að hugsa um hina liá-
vöxnu, fallegu stúlku með dans
meyjárgcngulagið, sem gengið
hafði inn um ljótar dyrnar með
pappírsörk í hendi. Húa hafði
staðnæmzt við hliðina á forstjór-
anum og rétt honum bláðið. Ali-
ir mc-nnirnir höfðu horft á hana.
Hún hafði roðnað og litið undan.
Hvað hafði svipurinn á andlitum
mannanna þýtt? Það var eitthvað
meira í augnatillitinu cn það,
sem er venjulega í augum, sera
sjá fallega stúlku. Þeir höfðu vor
ið forvitnir. Það var ekki óeðii-
legt. Þá lar.gaði til að vita, hvað
var í skeytinu, hvers veina þeir
hefðu vei'ið trufláðir. Én Iivað
annað? Það hafði verið kankvisi
og fyrirlitning — eins og menn
stara á liórur.
Þetta hafði verið einkennilegt
órætt atvik. Þetta var hluti af
agaðri hálf-hernaðarlegri stofn
un. Þetta voru yfirmenn, sem
hver inn sig var á verði gagnvait
hinum Og þessi stúlka var ein
af starfsliðinu, liðþjálfi, sem var
að sinna venjulegum skyldu-
störfum. Hvers vegna höfðu þeir
allir, án þess að gæta sín, horft
á hana mcð þessari athuguhi fyr-
irlitningu — næstum eins og hún
væri njósnari, sem komizt hefði
upp um og taka ætti af lífi, Grun-
uðu þeir hána? Hafði liún komið
aðeins áhugasamir. Fprstjórihn
sagði nú eitt orð með spurningar
merki fyrir aftan. Stúlkan kaf-
roönaði, kinkaði kolli og horfði
hlýðin á hann. Hinir mennirnir
brostu hvetjandi , ef til vill stótt-
ugir, en samþykkjandi. Engar
grunsemdir. Engin fordæming í
þessu. Atvikinu lauk með nokkr
um setningum, sem forstjórinn
sagði og stúlkan virtist svara
með einhverju, sem svaraði til
„Já, herra minn“, snerist á hæíi
og gekk út úr herberginu. Þeg-
ar hún var farin, sagði forstjór-
inn eitthvað, með kaldhæðni í
svipnum, og mennirnir hlógu
hjartanlega óg slóttugi kankvísis
svipurinn var aftur kominn á þá,
eins og það, sem hann sagði,
hefði verið dónalegt. Síðan snéru
þeir sér aftur að störfum sínum.
Alla tíð síðan, á leiðinni aft-
ur niður eftir göngunum, og síð
ar í skrifstofu Kerims, þar sem
þeir ræddu það, sem Bond hafði
séð, hafði Bond verið að brjóta
heilann um lausn á þessum lát
bragðsleik, og nú, er hann horfði
á sólarlagið, án þess að sjá það,
var hann jafnlangt frá því að
kveikti í annarri sígarettu. Hann
finna nokkra lausn.
Bond lauk við drykkinn og
veik vandamálinu burt «r huga
Hannes á horninu. ,
Framhald af 2. síðu.
um ef þeir, sem brutust fram með
bindindismannalistann hefðu fe4g
ið mann kosinn, — og ég er áajn
færður um það, að þó að hann háfi
ekki komið manni að, þá er fi'ám
boð lians og baráttan sem var vak
in með þvi að hann kom fram, eitt
bezta framlagið, sem orðið hefur í
þessum málum áratugum saman.
ÉG VIL BENÖA Á ÞAÐ, sem
forstjórinn segir um að lögreglan
eigi að gera þetta og hitt. Það er
alveg rétt, en okkur ber að aðstoða
lögregluna, ekki síst í þessum mál
um. Þá yil ég vita það, hvað for-
stjórinn segir um Áfengisyerzlun
ríkisins og það dæmalausa lögbrot
hennar, að selja unglingum undir
lögaldri áfengi. Hennar brot er
stærst. Hún ber ábyrgðina. Sök
hennar er þyngst. Allir vito um
leynivínsalafarganið. Þeir læðast
um með eitrið, en Áfengisverzlun
in fremur sín afbrot fyrir allra
augum. Meira vil ég ekki segja að
þessu sinni.‘f
ÞETTA ERU ÁGÆTAR umræð-
ur. Fleiri mega gjarnan taka til
máls um þetta vandamál. Umræfi
ur er.u tll alls fyrst.
Matarkjörið. — Sítni 20 2 70.
lnngangur og bila'st-æÖi
Hve rfi sgötumegi n.
Heilsuhæli Ni.Fl
0 1
Hveragerði auðýsir:
Eins og að undanförnu tökum við á móti sumargestum á
tímabilinu frá 15. jún. — 15, ágúst.
Þeir sem þess óska, geta fengið ýmiskonar böð, nuddaðferð
ir og sjúkraleikfimi. — Sundlaug á staðnum.
Allar upplýsingar veittar í skrifstofu félagsins, Laufásvegl
2, Reykjavík. Sími 16371 og í skrifstofu hælisins í Hvera-
gerði.
Tek til starfa
sem sjúkrasamlagslæknir þ. 19. júní n.k.
Sérgrein: Lyfalækningar.
Viðtalstími kl. 10—11 f. h. alla virka daga að Klappar-
stíg 25. — Sími: 11228. Héimasími: 19369 (ekki skráður).
Einar Helgrason.
VALVER VALVER
Sími 15692
BÚSÁIIÖLD
Laugavegi 48 Sími 15692
LEIKFÖNG GJAFAVÖRUR
Sendum heim og í póstkröfu um allt land.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 16. júní 1962 X5