Alþýðublaðið - 22.09.1962, Page 12

STJÓRNARVÖLD í Paraguay þóitust vera bú
in að finna ráðið til þess að þagga niður í stjórn
arandstöðunni í eitt skipti fyrir öll.
Þegar stjórnin var ekki ánægð með tóninn í
blöðum andstæöinganna, lét hún bara Ioka fyrir
rafmagnið hjá þeim, svo að vélarnar voru auð-
vitað óstarfhæfar.
Pólitíska vikublaðið „E1 Anapo“ lét þetta þó
ekki á sig fá. Það lét handsetja allt letur, útveg
aði sér sjálfboðaliða til að snúa flatpressunni og
tókst að lcoma út með 6,000 eintaka upplagi, þrátt
fyrir rafmagnsleysið.
Nú kvað stjórnin í Paraguay vera að athuga,
hvernig hægt sé að taka sjálfboðaliðana úr sam
bandi.
DET vn. V/SS
St&l SPWN&
6A!
BNONU EN SSNDIN6 RfolAMANTER NÁR
TIT ÞSN RSTTS MOOTA6ER
JE6 VED IKKE, HVEM DER STÁR
8A& DETTE HER, MEN I SUPPER
ATDRI6 60DT FRADET! .
ER DB BIEVBT
VANVITTI6,
MAND ? .
NEJ, MEN MIN SANS FOR
HUMOR ER UDT MERE RoBUST
END DERES/
Ertu genginn af vitinu, maður?
Nei, en ég hef sterkari kýmnigáfu en þú.
Ég veit ekki, hver stendur á bak við þetta,
en þið komist ekki upp með svona hunda-
kúnistir.
Það á eftir að koma í ljós. Hana, út með
þig! ‘
Og enn gerist það, að demantasending
kemst ekki í hendurnar á réttum eiganda.
Persneskt ævintýri
LAMPASTÆÐIÐ
til morgunverðar. Og þið getið hugsað ykkur,
hversu undrandi hann varð einn morguninn, þegar
hann sá að það hafði einhver komið og borðað all-
an maíinn hans.
„Hvað er þetta?“ sagði hann við sjálfan sig.
„Hver getur hafa komið hér inn í herbergið mitt?“
Hann ákvað að vaka næstu nótt og vita hvort
hann yrði einhvers vísari. Hann skar sig í fingur-
inn og bar salt í sárið, svo að sviðinn héldi honum
vakandi og síðan lagðist hann fyrir r rúminu sínu.
Og um miðnættið sá hann sér til mikiliar undrun-
ar, að dyr opnuðust á hinu gullna lampastæði og úi
úr því kom hin fegursta stúlka, sem hann hafði
nokkurn tíma séð. Strax og kóngssonurinn sá hina
fögru Samamher varð hann ástfangnari af henni en
frá verði sagt- Ilún gekk rakleitt að borðinu hans
og borðaði bar eins og hún hafði lyst á. Að því búnu
gekk hún aftur að lampastæðinu. En áður en hún
var komin alla leið, spratt kóngssonurinn upp úr
rúminu og greip í handlegginn á henni og hrópaði:
„Hver ert þú?“
„Ég er bara óhamingjusöm stúlka, sem á vond-
an föður“, svaraði Samamber og sagði síðan kóngs
syni sögu sína. Þá sagði kóngsonurinn henni, að
hann væri orðinn yfir sig ástfanginn af henni og
Samamber játaði að henni litist svo undur vel á
kóngssoninn. Eftir þetta hittust þau leynilega á
hverri nóttu. En þegar morgnaði hvarf Samamber
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
Perez fjölskyldan;
streymdi út á götuna. Dreng
irnir voru mjög hrærðir.
Tárin runnu niffur kinnar
Antonio Perez og affeins
móðirin liafði stjórn á sér.
Hún blessaffi Richardo og
faðmaffi hann aff sér. Svo
sagffi hún viff WHliam Benn,
„Þetta er eltki sonur minn,
en ég hcf gefiff honum
vinnu handa minua og ást
hjarta míns. Og hver veit
nema himininn hafi gefið
mér hann vegna þeirrar
ástar og þess starfs! Ef hann
reynist ekki slíkur sem
þér viljiff, senor, þá sýniff
honum þolinmæffi, í honum
býr margt gott, þó það taki
tíma aff koma í Ijós.”
William Benn lilustaði á
orff hennar og orff hinnar
og brann í skinninu yfir að
komast á brott. Fyrsta hjá-
trúin var horfin og nú var
hann ekki lengur sannfærð-
ur um aff Ricliardo Væri
happiff, sem hann beiff eftir.
En WiUiam Benn sagði við
sjálfan sig: „Fyrsta liug-
myndin er sú rétta!“
Og þeir riðu af stað.
í nokkra daga gekk lífið
sinn vanagang í húsi Ant-
onio Perez. Allir voru þög-
ulli en vcnjulega og þaff or-
sakaðist af þunglyndi Ant-
onio. Hann sat og starffi í
gaupnir sér og synir lians
sögðu:
„Föffur okkar þykir ekki
vænt um okkur. Hann elsk-
ar Ricordo með hvítu liúff-
ina og bláu augun og gula
háriff, svo hann líkist hvít-
um manni!“
Og kona Antonios hugs-
aði hiff sama og seinna, er
hún kom til manns síns, scm
var aff Iesa'Juan fyrir bréf
til Richardos:
Eg sendi kveðju mína og
ást til sonar míns Ricliard-
os. Skrifaðu okkur eins oft
og tími þinn leyfir. P'edro
og Vincente hafa báðir feng
iff stöðu á búgarði. Þeir fá
ekki há laun, en þeir eru
að þroskast. Okkur líffur ve,I
en það er þögn á heimil-
inu !“
Þá greip konan fram í
fyrir múlrekanum og tók
hann afsíðis. „Af hverju
elskarðu ekki þín eigin
börn?” spurði hún. Þeir
eru synir þínir. Ef þú efast
um það, þarftu aðeins að
horfa á Pedro. Andlit lians
er eins og andlit ljóns, en
hann hefur augun þín. Eða
Iíttu á Vincente. Rödd hans
er lík röddu þinni. Svo er
það Juan. Eg verð að viffur
kenna að liann líkist þér
ekki, en hann ber samt svip
af þér eins og þú sérff, ef
þú aðgætir hann. En þú elsk
ar Ricardo og engan annan.
Þá svaraði Antonio Pe-
rez:
X2l V- Í86*' - ALÞVOUBLAÐtö