Alþýðublaðið - 19.10.1962, Blaðsíða 12

r
íi
J66 SKAi tKK6 KZUMME ET ttÁR PÁ JERES HOV£t>!
NU UST6R VE6 AF 06 FÁR 6T UFT tUO TIU BY6N
oppb pá lAmeveJEN^
KIK BARE, HVIS J>ET KAN
6086 V68 IYKKEU6E -
■166 HA8 KUN 6N KU6LE'
W PEN! -
DU Bl/R H6R! se
EFTER, OM HAN HA
ANDRE VÁBEN PA
SI6 !
HEIT OP / VEJRET M6D
WEND6RN6 ! 06 SUP
DEN SKYDER.1
Bæði starfsfólk bankans og viðskiptavinir hlógu fylgdi henni til dyra, fann hvergi veskið sitt eft
sig máttlausa yfir æsingi hennar þegar hún var ir að hún var farin.
Alveg mcð hendurnar upp í loft og
slepptu byssunni.
Ég skal ekki skerða hár á höfði ykkar.
Nú læðist ég frá vélinni og tek mér far
til bæjarins uppi á þjóðveginum.
Þú verður hér.
Sjáið um að hann hafi ekki önnur vopn á
sér.
Gáið bara ef ykkur langar til. Eg er að-
eins með kúlupenna á mér.
r CG;#

m

tf/ . \
/s& &
4
CCJPIB
MOCO
FYRIR LITL* FÓLKIÐ
Rússneskt ævintýri:
Dobrynya
drekabani
^aldimar gaf Dobrynya skipun um að fara, en
Dobrynya stökk á fætur og út í hallargarðinn. Hann
hljóp áJbak gæðingi sínum og þeysti heim til móður
sinnar.
„Hvers vegna kemurðu svo snemma úr veizl-
unni, sonur minn?“ spurði hún.
Valdimar kóngur hefur lagt fyrir mig mikla
þraut“, svaraði Dobrynya. „Ég á að fara til Tugy-
fjallsins til að bjarga frænku hans, fögru prinsess-
unni frá óða drekanum halana tólf“.
„Vertu ekki hræddur“, sagði móðir hans. „Þú
skait ekki heldur vopnast stóra boganum þínum
með skjótu örvunum pé klyfunni þinni eða hvassa
spjótinu. Ég skal í staðinn gefa þér þessa töfra-
slæðu, og þessa svipu úr hnýttu siiki frá Samar-
kand. Bardaginn verður harður, hægri handleggur
þinn laumast og þér sortnar fyrir augum. Óði drek-
inn mun vera að því kominn að sigrast á þér. Þá
skaltu grípa til töfraslæðunnar og þurrka þér um
augun með henni. Því næst veifarðu silkisviptmni
frá Samarkand“.
Dobrynya fór á bak gæðingi sínum og reið í átt-
ina til Tugy-fjalls. Á þrettánda degi kom hann að
fjallinu og fann hellinn, þar sem drekinn hafðist
við. Skrímslið kom fljúgandi á móti honum, sveifl-
andi öllum hölunum og eldstrókur stóð úr nösum
þess.
fósturbróður sinn aftur svo
grjörbreyttur var Ricatdo.
Hann leit út eins og ungur
og vellauðugur aðalsmaður!
Juan hélt niður í sér and
anuni af undrun. Svo heyrði
hann mannamál og liann
þekkti aftur rödd William
Benn.
„Að hverju ertu að vtnna
núna?“ spurði WiIIiam
Benn.
Drengurinn rétti fram
pappírsörk.
„L,ásum“ sagði hatin.
William Benn hlo
„Þú þarft að þekkta lása
•áður en þú ert fæ.' um að
opna þá.“ sagði hann, „og
enginn lykinn þekkingarinn
ar er jafn þýðingarmikill og
lykillinn sem opnar lásinn,
Hvar er læknirinn?
„Hann er inni. Uinn kem
ur bráðlega."
„Og hvernig líður tíminn
Ricardo drengurin t minn?“
,JIægt," var svarið. „ðllg
langar til að reyna það sem
ég hef lært.“
„Það kemur allt,“ svar-
aði maðurinn.“ „Heimurinn
var ekki sigraður á einum
degi. En hvernig gengur á
heimilinu?“
„Áttu við Don Edgardu?"
„Já og konu hans.“
„Hann hatar mig af því
að honum stafar hætta af
mér.“
„Því þá það?“
„Hvað ef einhver kæmi
sem þekkir José Mancos og
son hans? Það væri liótt.“
„Þá rnyndi Edgardo henda
þér á dyr og segja að i>ú
hefðir leikið á hann.“
„Hann yrði að gera það.
En hver myndi trúa honunt?
Hann hefur kynnt mig fyrir
ölium sínum vinurn — af
því að þú hefur neytt hann
til þess. Hvað segja þeir þá?‘
„Það kemur okkur ekki
við. Notaðu Edgardr- Man-
cos meðan þú getur og nafn
hans líki “
„Það geri ég,“ sagði Ttic
ardo, „en það gæti veriö á-
hættusanit.“
„Áhættan er krvdd lífsins*
Rieardo kinkaði aftur lcolli
og hló.
„Ég kann belur við þetta
líf með hverjum deginum
sem líðuí-. Þú verður samt
að viðurkenna að þetta geng
ur of langt. í gær kom mað
ur í heimsókn liiugað og
sagðist vera gavaall vinur
José. Don Edgardo þaut til
mín og sagði mér að fela
mig.“
„Þú hefur vonandi neit-
að?“
„Nema þú skipaöir mér
að fela mig.“
„Rétt var það. Þú græðir
of mik.ið á Maucos til að
slíta sambandi víð hann
strax. Kennir hann þér enn-
þá?“
„Hann er hræddur um
mig hvcrja mínútu,“ sagði
Ricardo og glotti illgirnis-
FALLEG en með afbrigðum reið stúlka vakti farin en allt í einú hljóðnaði hláturinn skyndi-
geysilega kátínu í bankanum í Le Havre um dag lega. Ilún hafði nefnilega nm leið og hún steitti
inn er hún reyndi að gera sig, skiljaniega á ókenni handfylli af pappírum framan í gjaldkerann not
legu erlendu tungumáli.
að tækifærið og þrífið 9000. franka úr skúffunni
hans. Og ekki nóg með það dyravörðurinn sem
Unglingaságan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
12 19- október 1962 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ •