Alþýðublaðið - 09.11.1962, Blaðsíða 4

málað í
spari-
fötunum
EG HEF ALLTAF MALAÐ
í SPARIFOTUNUM, segir
Magnús Tómasson. Annars á
ég ákaflega listræna lopapeysu.
BlaSamaður frá Albýðublað-
inu er korainn upp í Bogasal
Þjóðminjasafnsins til að spjalla
við ungan listmálara, sem bar
sýnir nú í fyrsta skiptið. Það
er Magnús Tómasson 19 ára
garaall menntaskólapiltur.
Þegar ég kem inn í bogasal-
inn, sé eg að enn er ekki bú:ð
að leggja siðustu hönd að upp-
stillingu myndanna. Þær hanga
í önglum upp á veggjunum, en
siunar vantar bæði öngla og
spotta og liggja ennþá í gólf-
inu.
„Komdu sæll Magnús", segi
ég, „hverra manna ert þú?“
„Ég er sonur Gerðar Magnús-
dóttur og Tómasar Gíslasonar,
Bústaðavegi iil“. Það glampar
á einbaug a fingri piltsins og ég
spyr um samband hans og þýð-
ingu.
„Hún heitir Sigríður Hanna
Sigurbjörnsdóttir", svarar
Magnús og á heima í Efstasundi.
Það er þar, sem ég mála einna
mcst. Ég hef ágæta stofu þar í
kjallaranum núna, áður málaði -
ég heima i herberginu mír.u“.
Magnús er á skyitunni og
hefur brett upp ermarnar til
hálfs. Hann er samt ákaflega
viðkunnanlegur ungur maður
og ég fæ hann til að stilla sér
upp fyrií framan cina af
myndunum sínum og síðan er
smellí af Ijósmynd.
A raeðan virði ég fyrir mér
myndirnar hans. Að mínun:
dómi eru þær stórkostlegar og
ég er ekki í neinum vafa um,
að' Magnús á fyrir sér mikiun
iiama, ef hann heldur afrain
að mála í framtíðinni. Sjálfur
segir Magnús að listmálarar
hér á iandi séu eins og mý á
mykjuskán.
Ég spyr Magnús að því, livort
ékki sé erfitt að stunda bæði
listina og slcólann samtímis.
„Ég er órcglulegur nemandi",
Segir Magnús, „en það er erfitt
samt. Mig langar til að hespa
fekólann af, áður en ég byrja
fyrir alvöru að stunda listnám-
W“.
„Ertu ekki liræddur um að
skólinn hespi þér af?“
Magnús brosir og segir að
það geti svo sem vel verið.
„Hvað finnst þér um hlutverk
listamannsins, finnst þér að
listamaðurinn hafi einhverjar
skyldur gagnvart þjóðfélag-
inu?“
,Það mætti náttúrlega alveg
eins spyrja, hvort þjóðfélagið
hafi ekki einhverjar skyldur
gagnvart listamanninum. Ég
held ckki að listamaðurinn eigi
að velta vöngum yfir því, hvort
hann geri þjóðfélagi sínu ein-
hvern greiða með því að vera
að baksa við að skapa lista
verk. Listamenn túlka viðhorf
sín og tilfinningar í verkum
sínum, ég held ekki að þeim
gengi neitt betur, þó að þeir
túlkuðu viðhorf almennings og
hefðu almenningsálitið að for-
slcrift.
- „Ert þú kaffihúsamaður,
Magnús“, spyr ég.
„Nei, en ég hef komið á kaffi
hús. Ég kom nokkrum sinnum
inn á Mokka í fyrra. Aðallega
til að hita mér á tánum. Ég
var oftast blankur og mér var
líka oft kalt á tánum. Annars
er fróðlcgt að koma inn á
kaffihús en það er sennilega
ekki eins fræðandi og það er
fróðlegt“.
„Hvað hefur þú á móti kaffi-
húsalistamönnum?"
„Ekki neitt, ég held bara að
þeir tali meira en þeir fram-
kvæma, en það má heldur ekki
gleyma því, að margir þeirra
eru ákaflcga mælskir. Þeir
geta talað dögum saman um
ekki neitt. Ég er samt alls ekki
að drótta að neinum, síður en
svo. Eg hef heyrt stórfyndnar
samræður á kaffihúsi“.
„Ertu lengi að mála hverja
mynd? Það er nú kannski ekki
rétt að spyrja þannig, en svar-
ið er kannski fróðlegt".
,Það er ákaflega misjafnt, ég
hcf unnið við t. d. þessa í allt
sumar af og til. Annars er það
leyndarmál, hve ég er lengi
með hverja mynd. Fólki hættir
til að reikna út listgildi þeirra
eftir Dagsbrúnartaxta“.
„Hvað finnst þér sjálfiun um
myndirnar þínar? Ertu ánægð-
ur með þær?“
„Ef ég væri Alfreð Flóki,
mundi ég segja að ég væri séní.
En ég er ekki Alfreð Flóki. Ég
bara mála. Ég reyni að ná því
á léreftið, sem ég sé fallegt
eða hrífandi og heldur fyrir
mér vöku. Stundum er ég á-
nægður, en það er ekki alUaf '-
„Hvaðan eru þessar sjávar-
myndir, sem hanga hérna?"
„Þær eru frá Eyrarbakka. Ég
var þar í sumar. Þessar Eyrar-
bakkamyndlr eru sáfelld
hneykslunarhella sumra kunn-
ingja minna. Bæði hafa þeir
bent mér á aö húsin séu ekki
rétt teiknuð og eins finnst
þeim þetta ekki likt Eyrar-
bakka. En ég kæri mig koll-
óttan. Ég hef aldrei ætlað mér
að fara út í samkeppni við Ijós-
myndavélina“.
„Hvar hefur þú lært myndlist
arnám?“
„Ég var í Myndlistarskólan •
um fyrir nokkrum árum. Jó-
hannes Geir hefur vcrið mér
ákaflega hjálplegur og gefið
mér góð ráð. Ég hef líka reynt
að læra af eigin reynslu".
Framhald á 14. síðu.

L
4 jS. nóv. 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Falleg og fræg
HÚN fæddist eins og önnur stúlkubörn, óx upp á svipaðan
hátt og varð síðan hárgreiðslukona, og hefði verið það til æviloka
ef franski leikarinn Jacques Charrier hefði ekki uppgötvað að
þarna var efni í stjörnu. Það skipti engum togum, Pascale Petit
er orðin ein frægasta stjarna Frakka, því hún var til í „djammið",
að láta mynda sig nakta og dilla lærunum framan í kvikmynda-
hússgesti. En hvað um það, Pacale Petit er falleg og þar að auki
getur hún víst Ieikið þokkalega, og ef einhvern langar til að
sannfærast, þá sýnir Bæjarbíó í Hafnarfirði um þessar mundir
ágæta mynd, þar sem hún Ieikur aðalástarsenurnar.
Málshöfðun
vegna uppsagnar
Reykjavík, 7. nóv., 1962.
Frétt frá Bándalagi starfsmanna
ríkis og bæja.
Fyrir nokkru síðan barst stjórn
Bandalags ríkis og bæja tilkynning
ffá Starfsmannafélagi Hafnarfjarð-
arbæjar, þar sem skýrt var frá því,
að bæjarstjórinn í Hafnarfirði
hefði með bréfi dagsettu 21. ágúst
s. 1. sagt upp skrifstofustjóra bæj-
arins Geir Gunnarssyni, hefur
liann gegnt því starfi frá í marz
1954, er hann var ráðinn í það af
bæjarstjórn.
Stjóm B. S. R. B. skrifaði þá
bæjarstjóranum bréf og fór fram
á það, að uppsögnin yrði aftur-
kölluð, þar sem umræddur starfs-
maður hefði á engan hátt brotifi
af sér í starfi.
Nýlega barst síðan svar við mála-
leitan þeirri, og hafði þá bæjar-
stjórn Hafnarfjarðar samþykkt
vppsögnina, og var því borið við,
að staðan skyldi lögð niður. í sam-
þykktinni er tekið fram eftirfar
andi: „Bæjarráð telur að starfs-
svið skrifstofustjóra bæjarsjóðs
hafi verið þrengra en nauðsyn-
legt megi teljast, til þess að sam-
ræming fáist í einstök starfssvið
skrifstofunnar. Telur bæjarráð
eðlilegra til að ná því takmarki,
að ráðinn sé fulltrúi á skrifstof-
una, sem sé nánasti starfsmaður
bæjarstjóra og hafi heildarsýn yf-
ir verkefni skrifstofunnar".
Var síðan samþykkt að leggja
stöðuna niður, en stofna í þess stað
stöðu bæjarritara.
Á fundi 6. nóv. samþykkti stjórn
B. S. R. B. einróma að taka þátt
í kostnaði vegna málshöfðunar
vegna fyrrgreindrar uppsagnar og
að Egill Sigurgeirsson, hæstarétt-
arlögmaður yrði málflytjandi.
Einnig gerði stjórn B. S. R. B.
einróma svofellda ályktun:
„Hinn 21. ágúst 1962 sagði bæjar
stjórinn í Hafnarfirði Geir Gunn-
arssyni, skrifstofustjóra upp starfi,
án þess að tilgreina ástæðu fyrir
uppsögninni.
Stjórn B. S. R. B. telur, að þær
ástæður, sem síðar hafa vet ið fram
bornar í ályktun bæjarstjórnar
Hafnarfjarðar fyrir uppsögn hans,
séu tylliástæður og liggi stjórn-
málaleg viðhorf til grundvallar
brottreksrinum.
I Jafnframt því að lýsa vanþókn-
un sinni á þessu skorar stjórn B.
S. R. B. á bandalagsfélógirt að
,vera vel á verðii gegn slíkum að-
Iferðum". ~