Alþýðublaðið - 25.11.1962, Side 8

ff
Hann safnar
blööum og
tímaritum
og segir...
> _ j\
1
j
Síðan gengur Ólafur meðfrarn
billunum og við í humátt á eftir:
— Þú átt fjöldann allan af
tímaritum, sem þú ert búinn að
láta binda inn. Áttu þau öll í
heild, sem þú ert búinn að láta
binda inn?
— Já ætli það ekki. Iðunni,
Skírni, Eimreiðina og öll þessi
algengustu á ég frá byrjun. Jú,
svo á maður hitt og annað í poka-
hominu. Lýð Matthíasar Jochums
sonar á ég allan, en það blað átti
að koma út hálfsmánaðarlega, og
flytja fréttir og greinar um
menntamál í landinu og utan
þess. Blaðið kom aðeins út í tvö
ár 1889—1891. Lögréttu á ég alla,
og svo hin minni blöð eins og
Pöntunarfélagsblaðið, sem vai
gefið út af Pöntunarfélagi Verka-
mnna árið 1934, en það blað var
undanfari félagsblaðs KRON nú
á dögum. Svo á ég Skuld Jóns
Ólafssonar, ritstjóra á Eskifirði,
— það á ég allt.
Gengur svo að einni hillunni
og dregur þar fram blað eitt gam-
alt, en vel umbúið.
— Þetta blað, sem ég hugsa aC
ekki margir eigi, ekki margir
Landsbókasafnið á náttúrlegí
þetta blað, en ekki margir aðrir
nei. Það er ekki mjög gamalt, ei
samt er það orðið sjaldgæft. Oí
heitir: JAFNAÐARMAÐURINN, Oí
var gefið út á árunum 1928—
1932 af Jónasi Guðmundssyni, blai
Alþýðuflokksins.
Síðan förum við inn í eitt her
bergið enn, en þar á Ólafur sit
PRENT AR A VERKFALLIÐ
v.:'..;. •- f ■'•r ■ ■ • *■ v, ; ■ . . .*> • ..• i ■ ■" • "■•.■ ~ - ■■ ■ ;. . ;v'
• ■ •

SUMIR menn safna skeljum,
sumir frímerkjum. Aðrir safna
bókum, og svo eru til enn aðrir,
sem leggja fyrir sig að safna
blöðum og tímaritum.
Einn þeirra síðasttöldu er
Ólafur Ólafsson, og er
læknir og vinunr á
sjúkrahúsinu Sólvangi í Hafna-
firði, — og dvelur þar flestum
stundum. Ólafur hefur í fjölda
óra safnað blöðum og tímaritum,
og nú er svo komið, að hann á
eitt bezta safn slíkra fræða af
hérlendum mönnum. Það er
tímafrekt með afbrigðum og rúm-
frekt að safna blöðum, en Ólafur
hefur ekki sett það fyrir sig: hann
hefur alla þakhæðina undir á-
hugamál sitt, og auðævi.
Við göngum á eftir honum upp
á þessa hæð og það er andi helgi-
dóms, sem svífur þar yfir vötn-
unum. Fjögur rúmgóð herbergi, öll
full af blöðum og tímaritum, inn-
bundnum og óinnbundnum.
Við látum í ljós undrun yfir
þeim firnum, sem maðurinn á af
bókmetinu, en hann snýr hægt
við og lítur ó okkur kímileitur:
— Þér er óhætt að hafa mig
fyrir þvi, að þetta er aðeins lítið
brot af því, sem einn safnari
hérna á landi á. Það er Böðvar
Kvaran í Reykjavík. Hann á mörg
um sinnum meira en ég. Hann á
sko gott safn.
í fyrsta herberginu, sem við
komum inn í eru dagblaðastaflar
alla leið upp í loft:
— Ég á öll dagblöðin fró byrj-
un, má segja að mig vanti ekkert
i þau.
Strýkur þau með ástúð og
verndarhendi:
— Passaðu að koma ekki harka-
lega við Moggadjöfulinn. hann er
að detta, greyið að tarna, hann er
svo hár staflinn.
Svo fórum við inn í aðalher-
bergið, stofu, þar sem allir vegg-
ir eru þaktir innbundnu.m tímarit
um frá gólfi til lofts, — stórir
haugar á gólfinu.
— Hvað áttu eiginlega mörg
þúsund tímarit, Ólafur?
— Ég veit það ekki.
— Þú hlýtur að hafa haldið
einhverja tölu yfir það?
— Nei, blessaður vertu.
— Hefurðu enga skrá gert yfir
þetta mikla safn?
— Ne-ei.
— Svo þú getur ekkert sagt
mér um töluna, ekkert lauslega
einu sinni.
— Nei.
Þögn.
— En hinu máttu bera mig fyr-
ir að hann Böðvar Kvaran á svo
margfalt meira' en ég af svona
blöðum og tímritum.
hvað í pokahorninu, meðal annai
auglýsingar, svo gamlar, að vai
var að hengja þær á staura í þori
unum eða á húsgafla. Þar kenn:
margra grasa. Ein elzta auglý:
ingin, sem Ólafur á, er frá árin
1905, þegar Guðmundur Björn:
sonn, þáverandi landlæknir V£
l>að ér alltaf
. . . dálítið erfitt
að vera dama
> einkum á ..
)
■')
C 8 25- nóv- 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
B*