Alþýðublaðið - 03.04.1963, Blaðsíða 12

I
X 60 TO SCHOOL
-S-O I /ViAY C50
To SCHOOL i
SherSock Kolmes fyrír unglinga
Etflr A. Conan
Moran í dag, væri Jiá möguJegt
fjTÍr okkur að skoöa umrædd
herbergi, án þess a'ö stjúpfa'öir
yðar vissi af því?“
„Það vill svo til, að hann tal-
aði um að fara til borgarinnar
í dag í mjög veigamiklum er-
indagerðum. Það er líklegt, að
hann verði burtu alian daginn,
og ekkert mundi því trufla ykk
ur. Við höfum ráðskonu núna,
en hún er gömul og heimsk, og
ég gæti auöveldlega losnað við
hana burtu úr húsinu.“
„Ágætt. Þú ert ekki mótfall-
inn þessari ferð, er það Wat-
son?“
„Öldungis ekki.“
„Þá komum við báðir. llvað
hyggist þér sjálf fyrir?“
„Ég hef eitt eða tvö erin.íi
sem ég vildi gjarna sinna, úr
því að ég er komin til bæjar-
ins. En ég fer heim aftur með
tólflestinni, svo að ég verði kom
in heim, þegar þið komið.“
„Og þér megið eiga von á
okkur skömmu eftir hádegi. Ég
hef sjálfur smáerindum að
slnna. Viljið þér ekki bíða eftir
morgunverði?“
„Nei, ég verð að fara. Mér
hefur lét mikið við að trúa yð-
ur fyrir erfiöleikum mínum.
Ég hlakka til að hitta ykkur
aftur í dag.“ Hún lét blæjuna
falla afíur fyrir andliíió og
sveif út úr hcrberginu.
„Og hver er svo þín skoöun
á öUu þessu, Watson?“ spurði
Shei'Iock Helmes og hallaði sér
aftur í stóínum.
„Mér virðist þetta mjög dul-
aríuilt og uggvænlegt mál."
„Alveg nógu dularfullt og
nógu uggvænlegt."
„Og þó, ef konan hefur rétt
fyrir sér í því, að gólfiö og vegg
.irnir séu heilir og ókleift sé að
komast um dyrnar, ginggana og
reykháfinn, þá hlýtur systir
hennar, án nokkurs efa, að hafa
verið ein, þegar hinn dulárfulla
dauða hennar bar að höndum."
„Hvað verður þá um þetta
blístur að næturlagi og hin ein
kennilegu orð dauðvona kon-
unnar?"
,.Ég get ekki imyndað mér
þaö.“
„Þegar maður tengir saman
blístrin að nóttu til, sígauna-
hópinn, sem er í miklu vin-
fengi við gamla lækninn, þá
staðreynd, að við höfnm fulla
ástæðu tii að ætla, að stjúpfað-
irinn hafi hagsmuni að gæta í
þvi að koma í veg fyrir grift-
ingu stjúpdóttur sinnar, um-
mælin um festi og loks þá stað
reynd, að ungfrú Helen Stoner
heyrði málmkenndan smeil, sem
hefði getað stafað af því, að
-ein af málstöngunum, sem
styðja gluggahierana, hefði
smollið aftur á sinn stað, þá
held ég, að mikil ástæða sé
til að ætla, að ráða megi gát-
una á þessum forsendum.“
„En hvað gerðu sígaunarnir
þá?“
„Ég get ekki ímyndað mér
það.“
Ég sá margt, sem mælir gegn
slíkri kenningu."
„Sömuleiðis ég. Það er ein-
mitt af þeim sökum, sem við
förum til Stoke Moran í dag.
Ég vii sjá með eigin auguni,
hvort J:að, sem á móti þessu
mælir, sé þess háttar, að gefa
megi á því viðeigandi skýring-
ar, eða hvort það drepur niður
málið. En í djöfuls nafni, hvað
er þetta?“*
Þessi upphrópun kom upp tir
félaga mínum vegna þeirrar
staðreyndar, að dyrunum var
skyndilega hrundið npp og risa
stór maöur birtist í gættinni.
Klæðnaður hans var undarlegt
samband af klæðnaði embættis
manns og sveitamanns, hann
var með svartan pípuhatt, í síð-
um laíafrakka, með háar legg-
hlífar og hafði svipu í hendi.
Hann var svo hávaxinn, að hatt
urinn hans strauks við dyra-
karminn að ofan, og svo var
hann gildur, að hann virtist
strjúkast við karmana beggja
megin. Stórt andlit með þús-
undum hrukkna, gult af áhrif-
um sólarljóssins og mcrkt aí
öllum hugsanlegum, iilum ást-
ríðum, leit af öðrum okkar á
hinn, cn djúpstæð og gullcit
augun, og hátt grannt nefnið
gáfu honum að nokkru svip
grimms, gamais ránfugis.
„Hvor ykkar er Holmes?"
spurði fyrirburðurinn.
„Það er mitt nafn, herra
miim; en þér standið betur að
vígi en ég,“ sagði félagl minr.
rólega.
„Ég er Dr. Grimesby Roylott
frá Stoke Moran."
„Einmitt það, læknir," sagði
Holmes blíðlega. „Gjörið svo
vei að fá yður sæti."
„Mér dettur það ekki í hug.
Stjúpdóttir mín hefur verið
hér. Ég elti hana. Hvað var hún
að segja við yður?“
„Það er dálítið kalt eftír árs-
tíma,“ sagði Holmes.
„Hvað var hún að segja viff
yður?“ æpti gamli maðurinn,
ofsarelður.
„En mér er sagt, að krókus-
arnir lofi góðu,“ héit félagi
minn áfram sallarólegur.
„Ha! Svo að þér viljið ekki
svara mér?“ sagði gestur okk-
ar, tók citt skref áfram og skóii
svipuna. „Ég kannast við yður,
þorparinn yðar! Ég hef heyrt
um yður áður. Þér cruð sletti-
rekan Holmes."
Vinur minn brosti.
„Holmes afskiptahlunkur!"
Brosið breikkaði.
„Holmes, Sootland Yarda-
pari!“
Holmes hló hjartanlega. —
„Samræður yðar eru hinar
skemmtilegustu," sagði hann.
„Lokið á eftir yður, þegar þér
fariff, það er mikill sugur."
„Ég fer, þegar ég hef sagt
það, sem ég ætla mér. Þér skul-
uð ekki voga yður að bianda
yður í mín málefni. Ég veit, að
ungfrú Stoner hefnr verið hér.
Ég elíí hana! Ég er hættulegur
maður að abbast npp á! Sjáið
þatta." Hann gekk hratt fram,
greip skörunginn og beygði
hann saman í brúnum höndun-
um.
„Gætið þess, að lenda ekki í
návígi við mig,“ urraði hann,
fleygði bognum skörungnum í
arininn og stikaö'i út úr her-
berginu.
„Ilann virðip' veru allra vin-
samiegasti náung' “ sagði Holm
es og hló. „Ég ' ckki alveg
eins fyrrfcrí iuikíil en ef
hann haiði ver;s kyiT, hefði ég
kanski sýnt hcnum, aS handafl
mitt er ekki miklu minna en
lians.“ Up.i leið og hann sagði
þetta, tók ha.i stálskö/nnginn
og rétti han meff snögg i átaki.
„Að hugsa :;ér ós'ífnina að
blanda mér srman við hina op-
inberu lögreg: T. Þe.-.si atburður
eykur hins vcgar áhuga okkar
á rannsókninui, og ég voua að-
eins að hún vinkona ckkar litla
verði ekki fyrir óþægindum af
því að leyfa þessum hrotta að
elta sig. Og nú skulum við,
Watson, biðja um morgunverð,
en síðan hyggst ég ganga viff í
læknafélaginu, þ ir ;em ég von-
ast til að afla upplýsinga, er
geti hjálpaö c'ck: r í þessu
máii."
Kiukkan var r -est m eitt, þeg
ar Holmes kon: úr ferð slnni.
Hann hafði í íeiiinni bláa
— Nú fer ég I skóla til þcss að komast
í skóla! í bréfinu frá Mizzou stóð, að ég
skyldi mæta í Suður-Ameríku skólanum í
Albrook flugstöðinni í grennd við Panama
skurðinn.
—- Hún hefur senniiega ekki gert sér
grein fyrir þvi hvað ég er lélegur í spönsku.
Ég vona, að sá sem ég á að hafa bandband
við tali ekki kastilíönsku, því það væri
hebrezka fyrir mig. fjj.
Sem Stebbi býr sig nndir að fara til Pan
ama, þá er annar ferðalagur í flýti aö búa
sig undir aö yfirgefa Barularíkin.
MILVOU'S NOTESAID^
TO CHECK IN AT TH6
SCHOOL FOR LATIN
AMEKICA ATALBROOK
A.F.B. IN THE CANAL
ZONE..
BUT SHE PIPN'T CNOVV ^ I HoP£ A'IZZOTs'N,
HOW FAR AWaV I AM CONTACT POESNT'
FKOM THAT HlóH SCMOOL- 5FEAR TD ME IN PUEE
COUR5E IN 5FANI5H... CASTIUAN - I AMöHT
' THINK HE WA5 ASKINð
ME FOR A HAHPOUT/y
Aí STEVE SETS KEAPy Tc LEAVE FOR
FANAMA, ANOTHER TRA' iLER IS HURRV-
INö.To LEAVE THE UNIT-P ST.'VTES...'
12 3. apríl 1963 — ALÞÝBUBLAÐIÐ