Breiðablik - 01.01.1913, Qupperneq 15

BREIDABLIK
127
böndin órjúfanlegu. Pað er samband sorgar og
gleði, baráttu og stríðs, og verður ætíð: ,,Meðan
jörð og himin hlæja hvort mót öðru gegn um
tár“. Sigurvinningar þjóða og einstaklinga eru
dýru verði keyptar. ,,Það er enginn sigurinn, ef
ekkert er stríðið*4. Það virðist ef til vill sumum
alleinkennilegt lögmál. Það er náttúrulögmál
í framsóknarbaráttunni, áskapað öllu lífi.
Tilfinningalíf mannanna er líkt og strengja-
hljóðfæri; einum tekst að knýja þar fram tóna og
tilfinningar, sem öðrum er ómögulegt. Það er
göfjgt og guðdómlegt hlutskifti að geta komið
fram úr dimmunni og tendrað upp og þroskað
hið bezta í manneðlinu. En til þess þurfum við
að trúa á hið góða í einstaklingseðJinu, viðverð-
um að gera okkur það skiljanlegt að áform ann-
arra, eins og okkar sjálfra, muni oft vera mikið
betri og göfugri en framkvæmdirnar. Það er
hættulegt að dæma sjálfan sig vægar en alla
aðra.
Það er vandfarið með alt hið fíngerða og göf-
uga í manneðlinu. Og ef hugsanir okkar eru
fullar af sjálfselsku og eigingjörnum hvötum, þá
kólnar tilfinninga-líf vort, og hið göfugasta og
þýðasta hverfur, sloknar út aí og líður á burt.
Göfug áform skapa göfugan hugsunarhátt; við
megum ekki fyrir nokkra lifandi muni láta hrek-
jast frá æskuhugsjónum okkar og; áformum.
Göfug áform með skynsamlegu jafnvægi eru í
flestum tilfellum framkvæmanleg ef við að eins
höfum dómgreind og úthald til þess að bíða og
velja hentuga tímann.
Það ætti að vera markmið okkarallra að verða
einhverstaðar að liði; það hjálpar okkur til þess
gleyma okkur sjálfum. Og því ákveðnari sem
við erum í því að hjálpa göfugum málefnum,þeim
mun meiri áhuga sýnum við, að afla okkur skil-
yrðanna til framkvæmda.
Stundum finst osslandið okkar vera klettótt og
kalt með ís og kulda í hverju spori, þarsem
einkis sé að sakna. Og fólkið okkar illmálugt,
öfundsjúkt, tilkomulítið, og bezt til þess fallið að
framleiða okkar lægstu og grófgerðustu hvatir
eiginlegleika. t>ó verður hitt vanalega rík-
ara í hugum okkar. Umhugsunin um land feg-
urðarinnar, land vorsins, land miðnætursólar-
innar. Hið svipmikla land. ,,Fléttað af knút-
um og köglum“.
Land íeðra og mæðra. Landið ,,þar sem að
fyrst stóð vagga vor — landið þar s«m við sáum
fyrsta sólargeislann og fyrsta daggardropann —
landið þar sem jörð og himinn hlæja hvert mót
öðru gegn um tár“. Landið, sem vér Vestur-ís-
lendingar ættum nð hjálpa til að leysa úr álög-
um. Svo hin spámannlegu orð skáldsins okkar
góða yrðu uppfylt:
,,Fagur er dalur og fyllist skógi
og frjálsir menn þegar aldir renna“.
Við ættum allir (Vestur-fslendingar) að láta
okkur skiljast, að því meira sem við leggjum í
sölurnar fyrir fósturjörðina,þeim munlengur mun
okkur takast að viðhalda íslenzku þjóðerni
hér vestan hafs. Því það mundi eðlilega skapa
okkur þroska og menning, og vér mundum jafn-
framt verða áhrifameiri borgarar, í þessu landi.
Við getum verið þess algjörlega fullvissir, et
við erum viljugir til þess að leggja eitthvað í söl-
urn*r, þá höfum við margvísleg tækifœri til að
hjálpa landi forfeðra okkar.
Hvar er göfugra hlutverk? Hvar er þrautseigja
og föðurlandsást okkar Vestur-Islendinga ef við
viljum ekki reyna? V7estur-Islendingar ættu að
geta kent Islendingum heima á gamla landinu,
að búa betur í haginn fyrir komandi kynslóðir,
svo hver kynslóð þyrfti ekki að gera alt upp aft-
ur, sem sú næsta á undan kom í framkvæmd.
Trúum á sjálfa okkur og reynum að finna skyn-
samleg rök fyrir trú okkar og framfylgja þeim.
Trúum, að við getum orðið fleiri góðum málefn-
um að liði á komandi árum en á hinum umliðnu.
Ef sú trú okkar og löngun er einlæg og við höf-
um þolinmæði og þrautseigju til að fram fylgja
okkar götugu áformum, munum við finna að á-
íorm okkar verða að framkvæmdum fyr en okk-
ur hefði til hugar komið í byrjan.
Framkvæmdirnar þoka burt öllum marklaus-
um draumsjónum, sem oft hylja leið og gera
framtíðarlandið torkennilegt,svo margur stendur
ráðþrota og hefst ekki að.
Ó guð vors lands! Látum okkur ferðast saman
til landsins helga, og biðjast fyrir undir friðar-
boga guðs á fósturjörðu feðra og mæðra. Og
endurtaka orð skáldsins okkar góða í fullri al-
vöru og einlægni.
Ó faðir ger mig lítið ljós
um lífs míns stutta skeið
til hjálpar hverjum hal og drós
sem hefir vilst af leið.
Adalsteinn Kristjansson.