Dagskrá II - 25.12.1901, Qupperneq 2

2
D A G S K R Á II.
‘^^•zí5rv£=’rvc7,v57,Ví?-v£?r-,í?,:S?^í^v^^*^^^^v^2?v3?^^§§§j)
H Islenzka Drotningln.
^^3^2j^-^.ÆjÆ;;^.^vSS-íS-Æ.í^.íS.#2.íS-í2:í2.íS-í2.í2.í2.í2.^!í
Dagskrá er hvorki vinveitt drotningum
né konungum í orösins vanalegu merk-
ingu, en hún virðir og þykir vænt um alla
þá, sem aö einhverju leyti virSast vera
sendir af forsjóninni til pess, að benda og
stýra á þær leiðir, sem að mannúð og full-
komnun liggja. Samkvæmt stefnu Dag-
skrár hefði það átt vel við, að hún hefði
flutt í jólagjöf mynd af einhverjum þeim,
er heitast og bezt starfaði að viðhaldi og
útbreiðslu íslenzks þjóðernis og heiðurs ís-
lendinga ; í öðru lagi af þeim, er eitthvert
afreksverk hefði unnið fyrir það, sem næst
liggur hjarta Dagskrár—bindindismálið ;
í þriðja lagi af einhverjum þeim, er kalla
mætti leiðarstjörnu íslenzkrar kvennþj 3ð-
ar, er hún gæti fylgt að frelsislandinu fyr-
irheitna ; í fjórða lagi af einhverjum þeirn,
er að einhverju leyti hefði brotið ísinn á
mentabrautinni ; í fimta lagi af einhverj-
um, er gæddur væri þeim óbiluga kjarki,
þeirri óskeikulu staðfestu og einurð, sem
þeir þurfa á að halda, ef nokkru miklu
vilja til vegar koma ; í sjötta lagi af ein-
hverjum þeim, sem hefði drenglyndi hinna
göfugu forfeðra vorra, sameinað kærleiks-
tiifinning til alls þess, sem er minnamátt-
ar, og í sjöunda lagi af einhverjum þeim,
er í öllum sínurn störfum sýndi einlæga,
óbiluga trú á framför og sigri hins góða
og göfuga.
Ef að Dagskrá gæti flutt myndir af sjö
mönnuin, sem hver um sig hefði eitthvert
af þessum einkennum, þá myndflytti jóla-
blaðið þá stefnu, er hún vill fylgja, En
nú vill svo vel til, að hún finnur alt þetta
sameinað í einni persónu. Olafía Jó-
hannsdóttir er öllum þessum gáfum gædd,
án þess að nokkru ljósi sé yfir hana brugð-
ið, sem ekki tilheyri henni með réttu.
Engin íslenzk kona hefir áunnið oss slíkt
álit meðal erlendra þjóða, sem hún. Hún
hefir ferðast um Ameríku, England, Dan-
rnörku, Noreg og Svíþjóð, og haldið í öll-
urn þessum löndum svo snjallar ræður, að
vakið hafa aðdáun þeirra, er á hlýddu.
Hún hefir háð kappræður á erlendum
málum, við hámentaða mælskumenn og
gengið með sigri af hólmi. Ýrns helztu
blöðin í öllum þessum löndum hafa flutt
af henni hverja myndina á fætur annari,
með heilum dálkum af verðugu lofi um
“ Islenzku drotninguna, ” er þau kölluðu
hana,
Olafía Jóhannsdóttir er ung kona, að
eins þrítug. Hún er bróðurdóttir þeirra
systkinanna.mælskuskörungsins og stjórn-
málagarpsins Benedikts heitins Sveins-
sonar og þorbjargar systur hans, kvenn-
skörungsins, sem svo fjölda margir Islend-
ingar kannast við. Má víst með sanni
segja, að einlægari og heitari ást hafi ekki
lifað í íslenzkum hjörtum, til alls þess, er
íslandi mátti að sæmd verða, en þeirra
systkina. ]Jegar þess er gætt, að Ólafía
er af slíku bergi brotin, og þar að auki
uppalin með frænda sínum, Einari Bene-
diktssyni, sem ber höfuð og herðar yfir
flest yngri skáld Islands, þá er það engin
furða, þótt hugur hennar hafi stefnt upp
á við, og hún hafi ekki eyrt vel íslenzk-
um svefni. Hún er sú kona, er skapar
nýtt tímabil í sögu Islands, að því leyti,
að hún er fyrsta stúlkan, sem tók próf við
latínuskólann í Reykjavík (fjórða bekkjar
próf). Hún er nú ritstjóri að fyrsta
kvennablaði, sem gefið hefir verið út á
Islandi, og “Framsókn” heitir, er var
upphaflega stofnað af Ingibjörgu Skafta-
dóttur ; Ólafía gefur nú blað þetta út í
félagi við Jarþrúði Jónsdóttur, konu
Hannesar ritstjóra þorsteinssonar. Hún
hefir stofnað kvennfélag á Islandi og
* stjórnað riti, er það gefur út árlega. Hún
| hefir verið kosin ár eftir ár í hæztu sæti
Goodtemplara félagsins og þar að auki
j stofnað margar deildir af bindindisfélagi
kristinna kvenna og haft á hendi forstöðu
þess. Hún hafði um mörg ár á hendi
aðalumboð á Islandi fyrir enskt lífsá-
byrgðarfélag, og er það henni að þakka,
ásamt landlækni Dr. Jónassen, að Islend-
ingar lærðu að þekkja gildi lífsábyrgða.
Auk alls þessa hefir Ólafía haft allmikil
afskifti af stjórnmálum. Hún hefir ferð-
ast aftur og fram um alt Island, og aldrei
er annars dæmi, en að húsfyllir tilheyr-
enda hafi verið þar.sem fyrirfram var aug-
lýst, að Ólafía Jóhannsdóttir ætlaði að
tala. Ég hefi til margra mælskra manna
heyrt, bæði á íslenzku og öðrum málum,
en ekki minnist ég þess, að nokkur þeirra
hafi snortið dýþra mínar tilfinningar, né
dregið upp skýrari myndir fýrir mér af
böli mannanna á aðra hlið, og vonzku
þeirra á hina, en einmitt hún. Ég hygg
það rétt vera, að íslenzka þjóðin hafi sjald-
'an eða aldrei átt betri andlegan málara.
því er ekki að neita, að margur er sá Is-
lendingur sem lítur hana köldu auga;
þykir þeim hún vera of blátt áfram og of
frek. það er svo rótgróið í íslenzkum
hugsunarhætti, að konum sæmi ekki að
ganga fram fyrir fjöldann og segja til
syndanna.
En sá kemur tfminn, að nafn Ólafíu
Jóhannsdóttur verður á minnisspjaldi
sögunnar sett á meðal þeirra fáu, er fórna
vildu fé og tíma til þess, er bezt var og
göfugast. Og sá kemur tíminn, að mörg
af menningar- og framfaraverkum á Is-
landi verða rakin til
‘ ‘ íslenzku drotningarinnar. ”
SlG. JÚL. JÓHANNESSON.