Frækorn - 15.07.1901, Blaðsíða 3

F R Æ K 0 R N.
107
„hafi viljað láta taka á móti tilgát-
um rannsóknanna með varkárni,“ og
segir, að allar umræðumar, þó eink-
urn ræða hins áður nefnda prófessors,
hafi ótvíræðiega lýst meiri íhalds-
stefnu en menn hafi átt að venjast.
Blaðið Saturday Beview (29. Sept.)
er augsýnilega sérlega óánægt yfir
hugsunarhætti kirkjuþingsins og kemst
þannig að orði: „Frumtónn þingsins
var afturhvarf til fyrri stefnu. Það
kom bezt í ljós í umræðunum um
gamla testamentis rannsóknirnar.
Fyrirlestur prófessors Margoliouths,
sem greinarhöfundurinn í Times segir
að hafi verið „framúrskarandi snilldar-
verk,“ gekk út á að lýsa óförum
nýju rannsóknanna og spáði, að sú
stefna myndi algjörlega falia, enda
sagði fyrirlesarinn henni vægðarlaust
stríð á hendur." Svo lætur blaðið
gremju sína í ljósi og segir: „And-
rúmsloft þess kirkjuþings, þar sem
svona er taiað af sannfæring og við
því tekið með ánægju, hlýtur að vera
meir en lítið skemmt." Heldur blað-
ið svo áfram að fárast yfir, hve veiga-
litlar hafi verið mótbárurnar gegn
þessari afturhvarfsstefnu og hve lítinn
byr þær hafi fengið.*)
Á þessu þingi sátu merkustu menn
ensku kirkjunnar. Þykist eg með
því að benda á þetta teikn tímans
einnig hafa fært sönnur á það mál
*) þeniman útdrátt úr blöðunum hefi eg
eftir Literary Digest.
mitt, að afturhvarf sé að verða á
Englandi.
í skandínavisku löndunum rís um
þetta leyti rannsóknaraldan sem hæst,
er þar komin það skemur en í hin-
um stærri og stórstígari löndum, að
hún er víst ekki enn farin að hjaðna
aftur. Við báða háskólana i Svíþjóð
er guðfræðin all-mikið sýrð af „kritík-
inni.“ Hjá hinu unga kennarakyni í
Kristjaníu er hún sögð all-skæð. En
hæst rís þó aldan víst í Kaupmanna-
höfn. En fyrir þetta má þó enginn
draga þá ályktan, og enginn í alvöru
láta sér um munn fara, að allur þorri
kristinna manna í þessum löndum sé
fallinn frá gömlu kenningunni um
biblíuna. Slíkt verður engan veginn
sagt jafnvel um þá þjóðina, sem einna
lengst er komin í fráfallinu. Séra
Jóni Helgasyni varð hált á að tala
svo ógætilega. Ritetjóri „Eimreiðar-
innar,“ sem sjálfur augsýnilega aðhyll-
ist þó skoðanir séra J. H., setur ofan
í við hann fyrir staðhæfing í þá átt
og segir: „Þar sem hann (séra J. H.)
staðhæfir, að þessi nýja skoðan á
ritningunni hafi öðlazt svo almenna
viðurkenning í kirkjunni, að meðal
málsmetandi manna verði ekki fund-
inn einn einasti, er láti sér til hugar
koma að verja hina gömlu innblást-
urs-kenning eða mæla henni bót,“
þá virðist oss hann hafi stigið feti
framar en hann geti varið. Hér í
Danmörk er að minnsta kosti sá flokk-