Frækorn - 15.07.1901, Blaðsíða 4
108
FRÆKORN.
ur guðfræðinga, sem heldur við hina
gömlu skoðan, fullt svo öflugur og
líklega miklu öflugri en hinn. Par
eru allir heimatrúboðs-klerkarnir og
sumir. aðrir iíka. Og enginn mun
geta annað en talið Vilhelm gamla
Beck meðal málsmetandi presta; en
einmitt hann hefui' opinberlega veitt
guðfræðiskennurum háskólans - hina
svæsnustu ofanígjöf fyrir, að þeir væri
farnir að aðhyllast hina nýju skoðan.“*)
— Það hafa fleiri hneykslazt á óvar-
kárni séra J. H.
Og svo er loks aldan runnin upp
til íslands. Séra Jón Helgason hefur
með áhuga miklum, en lítilli gætni,
gjörzt þar talsmaður nýju skoðunar-
innar. En eg tel víst, að ómögulegt
sé, að sú skoðan hafi enn þá rutt sór
þar mikið til rúms, því allur þorri
prestanna hefur lesið guðfræði sína
við prestaskólann áður en sóra J. H.
kom þangað með nýmæli sín. Og
sá maðurinn, sem fram til fárra ára
hafði mest og blessunarríkust áhrif á
prestaskólann, séra Helgi heitinn
Hálfdánarson lektor, var, að því er
barnalærdórasbókin hans ber með sór,
sálmarnir hans og önnur ritverk, og
samkvæmt því, sein nákunnugir skýra
frá, mjög gagnstæður þessari nýju
biblíufræði. Að honum hafi einmitt
legið á hjarta að verja heilaga ritn-
ing gegn árásum nýju rannsóknanna,
sem bæði vilja slaka til og taka af
guðs orði, og að þetta hafi meðal
annars einkennt starf hans, á það
bendir þetta erindi í eftirmælunum
eftir hann:
„Hann kristinn var. Hann kunni’ ei
til að slaka
við kreddur þær, er biblíuna rengja;
af orði guðs hann ekkert vildi taka,
og engin nýmæli við guðs orð tengja.
Og sem hann kenndi, svo og lifði þessi
sannkristinn bróðir. Guð hans
minning blessi."
„Kbl.“ IV. 3.
Enn sem komið er er ómögulegt
að segja, hver áhrif „nýmælin" kunna
að hafa á íslenzku kirkjuna. Samt
þarf enginn að óttast, að þau verði
ofan á um síðir. En þess viidi eg
feginn óska, að prestaskólakennarinn
i Reykjavík, sem tekið hefur svo miklu
ástfóstri þessa nýju ókirkjulegu biblíu-
fræði, ekki yrði til þess, eins og
þýzki guðfræðiskennarinn segir um
sig, „að stofna sálum manna í voða.„
---•<>•-
Við aldamótasamkomii
á Möðruvöilum í Hörgárdal
á sumHrdaginu fyrsta 1901.
Yér kveðjum þig, öld, sem ert gengin
um garð,
þig gullöld, — að skáldanna rómi. —
En ber ekki gullið þitt bagalegt skarð
og bresti, að sögunnar dómi?
Og eru’ ekki stökkin og fetin þín fá
*) „Eimr.“ VI. ár, 1.—2. hefti.