Frækorn - 26.08.1904, Síða 13

F R Æ K O R N.
141
rekur engan burtu, sfem til hans kemnr. . . .
Hann elskar syndara. (Facklan).
-------■•♦•■------
Leó Tolstoi.
Hans hefir fyr verið getið i »Frækornum«
(II, bls. 148 — 150). En mynd hans höfum vér
ekki fyr en nú getað sýnt lesendum vor-
um.
í dag er hann 76 ára. — Hann er
svo kunnur um allan hinn mentaða heim, að
vér sleppum því að lýsa honum. Hann er
eitthvert mesta mikilmenni nútíðarinnar, nokk-
uð ofstækisfullur stundum, en þrátt fyrirþað
er hann elskaður af öllum góðum mönnum og
virtur — jafnvel af illmennum. Það er
t. d. sannarlega vert umhugsunar, að þegar
Tolstoi nú fyrir skömmu skrifaði ritling sinn
til keisarans og valdsmannanna í Rússlandi,
og tók til máls móti stríðinu, og fór þeim
orðuro um valdsmennina, sem maður gæti
ætlað að varðaði við dauða eða þá að
minsta kosti við Síberíu-útlegð — þá sýnir
það sig, að Tolstoi þorir enginn að gera
neitt mein -— að hann er óhultari en vold-
ugasti keisari heimsins — að hann, sem allra
manna mest hefir afneitað mannlegu valdi,
hann er voldugri en allir heimsins miklu harð-
stjórar.
-------■♦♦♦>-------
— Undir stjörnunum áttu ekki að kvarta
yfir vöntun á Ijósum deplum í lífi þínu.
Hcnrik Wergeland,
Norskt mál
Hans Reynolds
—ungur norskur blaðamaður, er hér hefir
verið stadddur um tíma — hélt sunnudags-
kvöldið síðasta (21. þ. m.) fyrirlestur í Iðn-
aðarmannahúsinu fyrir mörgum tilheyrend-
um. Efnið var aðallega »nýnorskan«; fyrir-
lestrarmaður er mjög ákafur fylgismaður þeir-
ar stefnu, sem vill innleiða bændamálið norska
í stað hins dansk-norska máls. Nýnorskan
er altaf að ryðja sér til rúms í Noregi. Mik-
ið er þegar til af bókmentum á því máli, og
margir hinna bezt þektu norsku rithöfunda
skrifa það. Sálmabókin á nýnorsku eftir próf.
Blix heit. er komin inn í um 100 norska
ríkiskirkjusöfnuði, og víða er prédikað á því
máli.
Hr. Reynolds las upp nokkur nýnorsk
kvæði eftir sjálfan sig. Vér setjum hér tvö
þeirra, svo lesendum blaðs vors gefist kostur
á að sjá, hve mjög mál þetta svipar til ís-
Ienzkunnar :
FRENDE-FOLKET.
I. Landsyn.
Noregs fargar ifraa toppen vinkar,
morgonkjö'a frisk mot strandi blæs,
logn gjeng baara . . meir’ kje farti minkar —
stillt me glið innunder Hafnarnes.
Glad eg helsar desse kvite tindar
— ungdomsdraumen — hjartat stend í brand,
— sveipt i sus av kvasse nordanvindar,
hatten av — no ser du Snorres land!
II. Ísafold.
Eit land mot nord med snjo um tind,
der Ishavsbylgja leikar inn,
eit land av nordmenn byggt;
med sogeglans um jökulrand,
roed Noregshug hjaa möy og mann
og fedramaal paa folkemunn
med rot i gamall grunn.
Den leidi, Ingólfs skuta fór
paa baareveg fraa gamle mor,
gjeng nordmanns hug idag,
ja, stödt hans ljose draum det var
aanyo verta landnámsfar