Frækorn - 15.02.1905, Blaðsíða 3

FRÆKORN
23
látir í að ígrunda Iðgmál drottins?
>Drottins lög eru þó fullkomin; þau
endurnæra sálina« (Sálm. 19, 8).
Hvers vegna erum vér svo hræddir
við ályktanir drottins? »Hann ályktar
þó oss til heilla, en ekki til óheilla«
Oer. 29, 11.).
Hvers vegna fyrirverðum vér oss
fyrir guðs vilja? Hann vill þó, að
»allir menn verði hóipnir og komist til
þekkingará sannleikanum (1. Tím.2,4).
Vér skiljum svo lítið, svo lítið sjálfir,
hvað til vors friðar heyrir. Þess vegna
ætti guðs vilji altaf að vera göngu-
stafur sálar vorrar og styrkur hjarta
vors. Því að gæzka hans og speki
leiðir aldrei afleiðis.
Pvílík saðningarnægð af unaðsemd-
um er ekki fólgin í því að gjöra guðs
vilja í öllum hlutum. O, hvað það
gjörir hjartað létt og djarft og öflugt
til að bera byrðar lífsins.
»Drottinn er mitt Ijós og mitt frelsi,
hvern á eg að hræðast?« (Sálm. 27,
1). Þú skalt því f öllu hafa þetta
eina hugfast: Drottinn! hvað er 1
þessu efni rétt fyrir þér? Þjónaðu
drotni með óflekkaðri samvizku (Tím.
1, 3), það er: breyttu aldrei svo, að
þú þurfir að dæma sjálfan þig fyrir
það, sem þú hefir valið þér (Róm.
14, 22) þá mun drottinn blessa þig
af náðarnægð sinni.
Reim, sem gjörir það, sem er gott
og rétt og satt fyrir augliti drottins
vors guðs (2. Kron. 31, 20), mun
konungurinn heiður sýna (Ester 6, 6).
Þann, sem gáir að veginum mun
eg láta sjá guð (Sálm. 50, 23).
firjú frumskilyrðx.
Með þessu hefir þá spurningin:
Hvernig verður guðs vilji fundinn ?
öðlast sitt rétta gildi. Vér höfum nú
séð, að vér, kristnir menn eigum að
gjöra vilja guðs, og það er altaf fyrir
því hafandi að gjöra hann.Rað getur held-
urenginn efi á því leikið, að drottinn er
fúsaðbirtaoss hann. »Upplýsing« erein
af hinum dýrmætu gjöfum hins eilífa
föður. Vér getum ekki gjört þann
vilja, sem vér ekki þekkjum. Vér getum
ekki verið hreinir ogámælislausir borið
ávexti réttlætisins, nema vér öðlumst
fyrst þekkingu og góða greind, svo
vér getum skilið hvað rétt er og valið
hið bezta (Fil. 1, 9—10). Vér getum
ekki breytt, eins og drotni er sam-
boðið, honum til þóknunar á allan
hátt, nema vér »fyllumst þekkingar á
guðs vilja« (Kol. 1, 9 — 10).
Til þess útheimtist þetta þrent:
I. Vér verðum sjálfir að lifa í guði.
II. Vér verðum að vera fyllilega ein-
lægir í samlífi voru við guð.
III. Vér verðum í hverju einsíöku
tilfelli, sem fyrir kemur, að vinnaand-
legt starf. Frh.
Cietum vér skilið það?
»En þér, bræður eruð ekki í myrkri,
svo að sá dagur geti yfiryður komið
sem þjófur.« 1 Tess. 5, 4.
Kæri lesari, vér biðjum þig um að
hugleiða eftirfarandi setningar, sem
eru samkvæmar ritningunni:
1. Spác/ómar ritningarinnar eru skilj-
an/egir. Er ekki heilög ritning opin-
berun guðs? Jú, vissulega! En ef
ekki sé hægt að skilja hana eða suma
hluti hennar, þá er það ekki opinber-
un. Hví skyldi guð gefa mönnum
bók, sem þeir alls ekki gætu skilið?
Rað væri bæði óskynsamlegt og órétt-
látt; og drottinn hefir sannarlega ekki