Frækorn - 01.03.1910, Blaðsíða 6

Ferð til Bandaríkjanna,
(Framh.).
Eg reyndi að komast hjá því
að segja neitt um Cooks-málið
við þennan ameríska ritstjóra.
En ekki komst eg alveg frá því
að svara honum. Og svörin
mín hirti hann. — Og bætti
ríflega við! Eg heimsótti rit-
stjóra að kveldi dags. Næsta
morgun kom blaðið út með þá
»stórfregn«, að ritstjóri írá ís-
landi hefði náðst til viðtals, og
að liann hefði skýrt frá áliti
sínu í Cooks-málinu. Blað rit-
stjórans væri wíslands stærsta
blað»(!) og væri aðallega helg-
að Norðurheimsskauts-starfi«(!!!)
Ritstjórinn hefði skýrt frá mörgu
viðvíkjandi landinu, og »skýrði«
eða »óskýrði« blaðið ameríska
frá þessu á sinn hátt.
Eg reiddist auðvitað með
sjálfum mér og hélt, að sjálf-
sagt væri að fá leiðrétt verstu
vitleysurnar. Eg talaði við tvo
vini mína um þelta og sagðist
ætla að heimta af blaðinu að
taka leiðréttingu. En þeir töldu
mig alveg af því. Blöð tækju
ekki leiðréttingar. Það væri svo
alment, að blöðin skrökvuðu og
»skálduðu«, að enginn kipti sér
upp við það, — Og þar sem eg
var við að ferðast frá þessari
borg til Battle Creek, þar sem
móðir mín og systir búa, hætti
eg við leiðréttingarnar.
En eg var samt ekki laus við
Cooks-málið. Eg kom að kveldi
dags til húss móður minnar og
systur. Enginn vissi um komu
mína, hélt eg. Og hér ætl-
aði eg ekki að koma nærri inál-
unum, sem verið var að rífast
um. En ekki heppnaðist mér
lengi að vera laus við þau.
Daginn næsta, er eg var hjá
móður minni og systur, sem
hafa hús fyrir utan borgina, sé
eg ókunnugan mann steína að
húsinu. Eg sá móður mína
fara til móts við þennan mann.
Hann spvr, hvort ekki væri
staddur þar í húsinu ritstjóri frá
íslandi. — Hún játar því. —
Hvort unt væri að fá að tala
við ritstjórann. »Jú, ekki efast
eg um það. það ersonurminn,
sem þér eigið við. Eg skal
biðja hann að tala við yður«,
sagði móðir mín.
Og eg hitti manninn. Eg sá
undir eins, að hann var blaða-
maður og spurði hissa, hvernig
hann vissi um mig.
Jú, blöðin í Battle Creek hefðu
fengið símskeyti frá Detroit um
að ritstjórinn frá Islandi væri
væntanlegur til borgarinnar, og
þvi hefði blaðamaðurinn haldið
spurnum uppi, þangað til hann
náði í mig.
Og erindi hans?
Það var að fá mína »mikil-
vægu« meiningu um dr. Coold
Ekki var til neins að beiðast
lausnar frá honum. Slíkir snat-
ar sleppa ekki »fórnum« sínum
við fyrsta mótlæti. Eg »áminti
hann um sannsögli« jafnalvar-
lega og nokkur dómari, og sagði
honum svo hitt og þetta, — sem
hann svo hirti og fór með í
blaðið. Og skárra var það en
lijá hinum. (Frh.).
Heldur mikil „trúræknií‘,
og líkast til ekki af beztu teg-
und, gerir vart við sig nú í
Reykjavík, síðan farið var að
tala um halastjörnuna.
í’að er farið að heyrast hjá
ekki svo fáum, að aðventistar
trúi því og kenni, að heimsend-
ir standi til nú í maí mánuði,
þá er halastjarnan kemst næst
jörðu.
Það er sagt, að eg sem for-
stöðumaður aðventista hér pre-
diki nú orðið ekki um annað.
Ut af þessu skal eg lýsa því
yíir, að fgrir öllnm þessnm sög-
um finst enginn hinn minsti
flugufótar. Þær eru tilbúningur
manna, og annað ekki.
Aðventistar trúa engu slíku.
Sjálfur hef eg aldrei í nokk-
urri ræðu nefnt halastjörnuna
á nafn, og engan aðventista hef
eg lieyrt setja hana í sambandi
við heimsenda.
Aðventistar trúa því, að »endir
allra liluta nálgist«, að »tilkoma
Krists sé nálæg«, en hinsvegar
trúa þeir því, að þann dag og
líma veit enginn, eins og Jesú
segir.
Um þau tákn, sem boða end-
urkomu Krists og enda veraldar,
lief eg áður ritað í »Frækorn-
um« og mun framvegis við Og
við rita um það efni.
En Halley’s halastjarna kem-
ur þeim málum ekki við.
Rvík 28. febr. 1910.
David Östlund.
Leiðrétting:
Undir fyrstu myndinni á bls. 20
(síðasta bl.) stendur i annari línu
»frömuður«, en á að vera for-
m a ð u r.
Samkomur.
Snnnndag- kl. 6,30 síðd. í Sílóam.
Inngangur frá Bergstaðastrœti.