Alþýðublaðið - 11.05.1963, Blaðsíða 7

-SMÆLKI-SMÆLKI-SMÆLKI
— Svo a3 ma3urinn þinn bannar
þér a3 hafa ketti?
— Já, hann segir, a5 það sé al-
veg nóg, að ég fæði allar skepnur
hverfisins, — hvernig er það ann-
ars: var ég ekki búin að bjóða þér
kaffi?
Faðirinn (við unga manninn, sem
er að biðja um hönd dóttur hans):
Svo að yður fýsir að giftast dóttur
tninni. En hafið þér nokkuð peninga
vit, ef ég má spyrja?
Ungi maðurinn: Nú, — hef ég
ekki hug á að verða tengdasónur
yðar?
ik
Læknirinn var að spyrja hjúkr-
unarkonuna um líðan eins af sjúkl
ingunum. Hafið þér kortið hans?
— Nei, en .ég get sýnt yður dag
bókina mína.
★
Sjúklingur (á geðveikrahæli): Okk
ur geðjast betur að yður en lækn-
inum, sem var hér á undan yður.
Nýi læknirinn (ánægður): — Og
hvernig stendur á því?
Sjúklingurinn: Þér eruð eins og
einn af okkur.
★
Drukkinn maður (horfir á tunglið
speglast í lygnri tjörn): Hver skratt-
inn er nú þetta?
Félagi hans: Þetta er tunglið,
maður!
Sá drukkni (klórar sér í höfðinu):
Hvernig í fjáranum hef ég komizt
þangað?
★
Forstjórinn (byrstur): Veiztu, hvað
við hér í fyrirtækinu gerum við pilta,
sem skrökva.
Sendisveinn (rogginn): Já, herra,
þið eruð vanir að gera þá að sölu-
mönnum, þegar þeir verða eldri.
Nágrannakonan: Ég hef verið að
leita að eiginmanni mínum í tvo
tíma.
Piparmærin: Það er hreint ekk-
ert. Ég hef verið að leita að .eigin-
manni mínum í rúmlega tuttugu ár
og hef ekki fundið hann ennþá.
— Hve lengi hefurðu unnið á
skrifstofunni?
— Alveg frá því að skrifstofu-
stjórinn hótaði að reka mig.
— Hvernig í ósköpunum dettur
þér í hug að biðia stúlkunnar, úr
•því að bú ert ekki hrifinn af henni
—- Fiðlskvlda hennar hefur verið
svo vincriarnleg við mig og ég get
ekki tiáð henni bakklæti mitt betur
með neinu öðru móti.
★
Hiúkrunarkona (á geðveikrahæli):
Það er maður fvrir titan, sem spyr.
hvort nnkkum sjúkling vanti af
kariadeildinnf.
Eæknirínn rhicca). Hvers vegna
SDvr hnnn að bvf?
Hii'ikrimarknnnn- Ja. hann SPöir
að pinhvor ékimniimtr maðnr hafi
hlaimí-H- ó hrntt rneð knnnnnf hanc
í mnrmm
ii ár
í KVÖLD klukkan hálf sjö flytur Jón Pálsson, tómstundaráðu
nautur, einn sinna skemmtilegu og fróðlegu tómstundaþátta,
og verður það eins konar afmælisþáttur, sem sérstaklega verð-
ur vandað til. Tómstundaþáttur Ríkisútvarpsins er XI ára í dag,
11. maí 1963, en Jón flutti einmitt fyrsta þáttinn af þessu tagl
í ótvarpið 11. maí 1952. Tómslundaþátturinn hefur undir farsælli handleiðslu stjórnanda síns öðl-
ast mjög miklar vinsældir meðal barna og unglinga tii sjávar og sveíta, enda nær undantekninga
laust flutt afbragsðgott efni. í þættinum í kvöld verður að venju margt til skemmtunar og fróð-
leiks og má þar nefna viðíal við formann nýstofnaðrar knattspyrnudeíldar í Kópavogi, Ijósmynda-
þátt, frímerkjaþátt o. m. fl. Myndin hér að ofan er einmitt tekin við upptöku þáttarins, sem flutt-
ur verður í kvöld, og hvað þeim Jóni og piltinum fór á miili, fáum við væntanlega að heyra
klukkan 6,30. — Alþýðublaðið óskar stjórnanda tómstundaþáttarins og hinum fjölmörgu Mustend-
um hans til hamingju með áfangann og vænttr þess, að þáttnrinn verði hér eftir sem hingað til góð-
ur og gagnlegur.
Langardagur 11. maí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tónl. —
8.30 Fréttir. — 8.35 Tónl. — 10.10 Veðurfr.).
13.00 Óskalög sjúklinga (Kristín Anna Þórarinsdóttir).
14.40 Vikan framundan: Kynning á dagskrárefni útvarpsins.
15.00 Fréttir. — Laugardagslögin.
16.30 Veðurfregnir.
Fjör í kringum fóninn: Úlfar Sveinbjörnsson kynnir nýjustu
dans- og dægurlögin.
17.00 Fréttir.
Æskulýðstónleikar. kynntir af dr. Hallgrími Helagsyni.
18.00 Söngvar í léttum tón.
18.30 Tómstundáþáttur barna og unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 „Konungur flakkaranna“, óperettulög eftir Rudolf Friml (Gor-
don MacRae og Lucille Norman syngja með hljómsveit Pauls
Weston).
20.20 Leikrit: „Leikhúsið" eftir Guy Bolton; samið upp úr sögu eftir
William Somerset Maugham. Þýðandi: Bjarní Bjarnason. —
Leikstjóri: Baldvin Halldórsson.
22.00 Fréttir og veðurfr. — 22.10 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok.
LEIKARAR UM
GA6NRÝNENDUR
ÞAÐ er eríitt og vandasamt verk
að vera kvikmyndagagnrýnandi og
satt bezt að segja ekki alltaf sem
þakhlátast. Bæði leikarar og áhorf-
endur eru ekki ætíð samdóma gagn
rýnendunum og láta þá óspart
heyra það, en þó að svo sé er ekki
þar með sagt, að þeir vilji vera 4u
þeirra. Oft og mörgum sinnum
hafa margir kunnir leiklistarmenn
verið spurðir um álit sitt á lcik-
gagnrýni og gagnrýnendunum sjálí
um. Þegar hinn heimskunni ieikari
og leikstjóri Orson Welles var
spurður um sitt viðhorf til gagn-
rýninnar svaraði hann á þessa leið:
„Ég hef ekkert á móti gagnrýnend-
unum sjálfum og þá, sem beita
heiðarlegum vinnubrögðum og eru
sanngjarnir f dómum, tek ég að
sjálfsögðualvarlega. Þó get ég ekki
stillt mig um, að óska þess að já-
kvæð gagnrýni liefði eins góð áhrif
á mig og sú neikvæða hefur slæm
áhrif á mig.“
Einn ágætur kollega Orson Wcli-
es, er ekki vildi láta nafns sfns get-
ið, lét hafa eftirfarandi ummæli eft
ir sér: „Kærið ykkur kollótta um
hvað gagnrýnendurnir segja. Enn-
þá hefur mér vitanlega engum dott
ið f hug að reisa kvikmyndagagn-
rýnanda minnisvarða."
BREYTINGAR A
ÞÝZKRITUNGU
SÚ þýzka tunga, sem við lærðum
í skólunum f gamla daga, er ekki
lengur til, segir Thomas von Ve-
gesack f Stokkhólms-tíðindum. Eft-
ir heimsstyrjöldina síðari hafa átt
sér stað geysilegar breytingar á
þýzkuuni, — setningafræðin hefur
orffið einfaldari og orðaforðinn hcf
ur að miklu Ieyti verið endurnýj-
aður.
Auðvitað ber að sumu leyti að
líta á þessar breytingar sem lið í
því, sem nefna mætti uppgjöriö við
fortíðina, — um leið og ríki Hitlers
leið undir lok, varð einnig mikill
hluti þýzkrar tungu að engu. Eng-
inn heiðarlegur Þjóðverji getur nú
á dögum' verið þckktur fyrir að tal.a
sér í munn þau slagorð, og sleggju
yrði, sem svo mög scttu svip únn
á Hitlers-tímabilið. Hin myrku og
oft óútskýranlegu orð og hugtök,
sem Hitlerssinnar dengdu yfir þjóð
ina eru sem sé úr sögunni, en í
þess stað hcfur tungunni áskotnast
sérstakur skýrleiki, sem segja
má að minni fremur á frönsku en
þýzku.
Þessar breyttngar á þýzkunM,
sem komið hafa fram í fjölbreytt-
um myudum, setja auðvitað svip
sinn á bókmenntir þjóðarinnar ag
er það vel að flestra hyggju. Rii%
höfundarnir vanda nú Iietur maJ-»
far sitt og temja sér meiri skýrleik
en oft áður og veldur þetia því, aif-
margir hinna eldri höfmida, t. ö,
Thomas Mann og fleiri meistarar
eru síffur við hæfi leseuda en áður
var.
Auk þess, sem breytir.gar þessar
hafa komið fram í bökmenntuna
Þjóðverja í svo ríkum mæli, sem
raun er á oröin, hafa þær og ieitá
til þess að nýr og almennur áhugi
fyrir tungunni og þróun hemrar
hefur vaknað í Þýzkalai di. Þelta
kom meðal annars í Ijðs, þegar
Classcns forlagið í Hamtoorg hugð-
ist hér á diigunum gefa iit orðabók
yfir þýzkt talmál, og beiadi þeirri
áskorun til almennin. s, að sem
flestir Iegðu sitt af mörkum mcS
því að taka þátt í orðasöfnuniuul,
Hvorki meira né minna en 'iram
hundruð sjálfboffaliðar buðu sig'
fram, þar á meðal húsmaf our, skóla
hörn, rithöfundar o. s. frv. úr gjör
völlu Þýzkalaudi. Meira að segja
blöðin og sjónvarpið lö ðu sitt aP
mörkum til þessa máls. og árangur
inn af þessu sameinaða starfi varéT
uý orðabók, „Wörtex-touch der
deutschen Umgangssprache", etL
hún hefur að geyma um .1.0.000 njr
orð.

HÍN SlÐAN
ALÞYöUgLAÖtD — U. maí-1363 y