Alþýðublaðið - 15.06.1963, Síða 15

„Vissulega herra, þa3 var það
eina, sem mér datt í hug. Há
vera, alhvít, sem sveií. Það er
hlægilegt en hvað gat ég gert
annað?“
„Ekkert. Og þá er nú alit
orðið -ljóst. Mig grunaði þetta
strax.“
Leonie sendi honum ögrandi
augnatillit.
„Herrann er mjög gáfaður og
mjög velviljaður."
„Og af því að ég ætla nú
ekkert að þvæla yður inn í þetta
mál, þá ættuð þér að gera dá- -
lítið fyrir mig 1 staðinn?“
„Ég er mjög fús til þess,
herra“
„Hve mikið vitiS þér um mál-
efni húsmóður yöar?“
Stúlkan yppti öxlum.
„Ekki mjög mikið herra. En
ég hef vitanlega mínar hug-
myndir."
„Og hverjar eru þessar hng-
myndir?"
„Ja, það fer ekki fram hjá
mér að vinir frúarinnar eru
alltaf hermenn eða sjóinenn eða
flugmenn. Frúin er roiög fögur
þó að ég sé hrædd um að það
vari ekki mjög leugi. Lngu
mönnunum finnst hún mjög að-
iaðandi. Ég held, að stundum
segi þeir of mikið. En það eri
aðeins ætlun mín. Frúin trúir
mér ekki fyrir neinu.“
„Þér eruð að reyna að koma
mér í skilning um að frúin
spili alveg upp á eigin spýtur?“,
„Alveg rétt, herra.“
„Með öðrum orðum, þér getið
ekkert hjáipað mér.“
„Ég er hrædd um ekki, herra
Ég mundi gera það ef ég gæti.“
„Segið mér, húsmóðir yðar
er í góðu skapi í dag?“
„Engin vafi ó því, herra.“
„Eitthvað komið fyrir, sem
gleður hana?“
„Það hefur legið vel á henni
alltaf síðan hún kom hingað."
„Jæja, Leonie, þér ættuð að
vita það.“
„Já herra. Þar getur mér ekki:
skjátlast. Ég þekki ska))'ynii
hennar til fullnustu. Það Jiggur
vel á henni núna.“
„Beinlínis sigri hrósandi?“
„Það er éinmitt rétta orðið
herra.“
Poirot kinkaði kolli rauua-
mæddur.
„Mér þykir það — dálílið
hart aðgöngu. Mér er samt ijóst,
að hjá því verður ekki komizt
Þakka yður fyrir ungfrú, þá er
það ekki fleira."
Leonie sendi honum ástleitið
augnatillit.
„Þakka yður fyrir, herra. Ei'
ég mæti herranum í stiganum,
þá megið þér vera alveg virs
um að ég skal ekki æpa.“
„Barfiið mitt,“ sagði Pjuot
virðulega. „Ég er orðinn rosk-
inn maður. Hvað ætti ég að
vera hugsa um slíka léttúð?“
En Leonire rak upp sma fliss
og hafði sig á brott.
Poirot gekk hægt um góif
í herberginu. Hann var alvar-
legur og órólegur á svip.
„Og nú,“ sagðí haun að iok
um, „er nú komið að frú Júlíu
Hvað skyldi hún segja?“
Frú Júlía gekk inn í her-
bergið róleg og örugg í fasi.
Hún hneigði höfuðið tígulcga,
þáði stólinn, sem Pmrot dró
fram handa henni og mælti
lágri og hæverskrl röddu:
„Mayfield lávarður segir ati
þér óskið að spyrja mig noklc-
urra spurninga?“
„Já frú. Það er uin kvöJdið
í gær.“
„Um kvöldið í gær, já?“
„Hvað gerðist eftir að þið
höfðuð lokið bridginum?“
„Mannlnum mínum þótti of
seint að byrja á annarri rú-
bertu. Ég fór upp að hátta.“
„Og svo?“
„Ég fór að sofa.“
„Er það allt og sumt?"
„Já. Ég er hrædd um að ég
geti ekki sagt yður neitt, scm
hafi neina þýðingu að ráði.
Hvenær var þessi," — hún
hikaði — „þjófnaður framinn?“
Agatha Ghristie
LEGUR
ÞJOFN
„Mjög skömrau eftir að þér
fóruð upp.“
„Einmitt. Og hvað var það ná-
kvæmlega, sem var tekið?“
„Nokkur einkaskjöl, irú.“
„Mjög áríðandi"
Hún hrukkaði ennið ofurlít-
ið og sagði svo:
„Voru þau — verðmæt?"
„Já, frú, þau voru allmikilla
peninga virði."
„Einmitt.“
Það varð stutt þögn, >:íðan
mælti Poirot:
„Hvernig var með bókitu yð-
ar, frú?“
„Bókina mína?“ Hún leit á
hann ringluð.
„Já frú, mér skildist á frú
Vanderlyn, að nokkru eftir að
þið frúrnar þrjár höfðu tiregið
ykkur í hlé hafið þér farið ntður
aftur til að sækja bók.“
„Já auðvitað, ég gerði 'pað.“
„Svo að sannleikurinn er sá,
að þér fóruð ekki beina leið í
rúmið, þegar þér fóruð upp?
Þér fóruð aftur niður í setu-
stofuna?"
„Já, það er satt. Ég var bú-
inn að gleyma því.“
„Heyrðuð þér nokkurn æpa
á meðan þér voruð inni í setu-
stofunni?"
„Sannarlega frú. Þér getið
ekki hafa komizt hjá að heyra
það inn í setustofuna."
„Nei — jú — það lield ég
ekk'i.
Frú Júlía kastaði til höfðinu
' og mælti föstum rómi:
„Ég heyrði ekkert.“
Poirot lyfti augabrúnunum,
en sagði ekkert.
Þögnin fór að verða óþægileg.
Þá mælti frú Júlía snögglega:
' “ „Hvað er verið að gera?“
- „Verið að gera? Ég skil yður
ekki frú.“
„Ég á-við-út af þjófnaðinurn.
Vissulega hlýtur lögreglan að
vera að gera eitthvað."
Poirot hristi höfuðið.
„Lögreglan hefur ekki veiið
- -kvödd til. Málið er í mínum
höndum.“
Hún starði á hann, drættirnir
M. eirðarlausu, raunamæddu
andliti hennar voru harðir og
'strengdir. Augu hennar dökk
-«g leitandi, reyndu að rjúfa
kuldalegan hlutleysishjúp h.tns.
**«*•Að lokum leit hún unclan —
yfirunnin.
»Þér getið ekki sagt mér
hvað sé verið að gera, ‘
•;y »Ég get aðeins fullvissað vður
um frú, að ég mu neinskis láta
2freistað.“
: -,:.-„Til að handsama þjófinn -—
eða til að — ná aftur skjöl-
unum?“-
. ..Endurhcimt skjalanna cr að-
alatriðið frú.“
.«,Já,“ sagði hún tómlátl-:ga
„Eg býst við að svo sé.“
Aftur varð þögn.
.„Er nokkuð fíeira hr. Poirot? *
„Nei frú, ég skal ekki telja
yður lengur."
Hún gekk út án þess að líta
á liann. '
Poirot gekk aftur oð arnin-
um og raðaði vandlega skraut-
mununum á arinhillunni. Hann
var enn að þyí; þegar Mayfieid
láyarður kom inn um gl’iggnr.u,
á „Gengur vel?“ spurði Mav-
field.
„Mjög vel held ég. Allt geng
-Ur eftir áætlUn.“
„Þér eruð . ánægður?" sagði
'Mayfield lávarður og starði á
hann.
. „Nei, ég er ekki ánægður. E:i
ég' er sannfærður.“
-• - „Sannast að segja, hr. Poirot,
þá botna ég ekki almennilega
í yður.“
‘,,Ég er ekki eins mikill skrum
ari og þér haldið.“
„Ég hef aldrei sagt — *
„Nei, en hugsað! En það gi;d
ir einu. Ég er ekki móðgaður.
Það or stúndúm nauðsynlegt fyr
. ir- mig að taka mér einhvei ia
ákveðna stöðu.“
Mayfield lávarður leit á hann
efablandinn ög með þó nokkru
vantrausti.
Hercule Poirot var maður,
sém liann gát ekki áttað eig á.
Han nvildi helst fyrirlíta hann,
en eitthvað aðvaraði hann, að
þéssi hlægilega Htli maður væri
-.eklci eins marklaus eins og út- I
litið benti til. Charles McLaugh
Mn' var aldrei í vafa um hæfi-
leikamanninn þegar hann sá
hann.
• - ,-,Gott og vel, sagði hann.
„Við erum í yðar höndum. Hvað
leggið þér til ríða næst?“
..Cetið þér lnsað yður Við
gestina?"
„Ég býst við að það ætti að
takast. Ég gæti sýnt þeim fram
á, að ég verði að fara til Lund-
Úna vegna þessa máls Þeir
ániú'iíu þá að líkindum bjóðast
'"til að fara“
17. júní...
Framhald af 2. síðu.
sitt af svölum Alþingishússins.
Kristín Anna Þórarinsdóttir flytur
ávarpið, sem Gestur Guðfinnsson
hefur samið.
Kl. 3 hefst svo barnaskemmt
un á Arnarhól. Þar verður að venju
margt til skemmtunar, leikþættir
söngur, ávörp og hljóðfæraleikur.
Lúðrasveit Reykjavíkur leikur á
Austurvelli kl. 16.15. Á Laugar-
dalsvellinum hefjast hátíðahöldin
kl. 16.30. Þar flytur Baldur Möller
formaður Í.B.R. ávarp. Þá verður
glímusýning, skrúðganga, akro-
batik, fimleikar, þjóðdansar, boð-
hlaup og keppni í frjálsum íþrótt-
um.
Kvöldvakan á Arnarhól hefst kl.
20. Valgarð Briem, ritari Þjóð-
hátiðarnefndar setur hana. Síðan
leikur Lúðrasveitin Svanur. Karia
kór Reykjavíkur syngur, Geir Hall
grímsson flytur ræðu, Ólafur Jóns
son syngur einsöng, Valdimar J.
Líndal dómari flytur kveðjur frá
V.-íslendingum, tvísöngur og kvart
ett og að lokum er gamanþáttur
Síðan verður dansað til kl. 2
eftir miðnætti á Lækjartorgi, £
Aðalstræti og í Lækjargötu
Á meðan á barnaskemmtuninni á
Amarhól stendur, verður barna-
gæzla í Alþýðuhúsinu og biðskýli
SVR á Lækjartorgi.
Þjóðhátíðarnefnd Reykjavíkur
skipa nú: Ólafur Jónsson formaður,
Bragi Kristjánsson, Böðvar Pát-
ursson, Einar Sæmundsson, Reyn
ir Sigurðsson, Jens Guðbjörnsson,
Jéhann Möjíler, Valgarð Briem
og Guðmundur Ástráðsson.
KEELER
Framh. af 3. síðn
veitt því eftirtekt, að kunnugt varð
um bréfið samtímis því sem ráð-
herrar gáfu í skyn, að Macmillan
væri í þann veginn að ná tökum á
hinu viðkvæma ástandi í stjórn-
inni, en m. a. hefur verið uppi mót
sta'ða gegn því, að hann héldi á-
fram störfum forsætisráðherra.
í bréfi sínu til Macmillan for-
sætisráðherra segir Eddowes lög-
fræðingur, að er hann gaf örygg-
isþjónustunni nákvæma skýrslu
um málið 29. marz hafi hann lagt
til, að rætt yrði við alla mennina
fimm, sem ungfrú Keeler hafðl
samneyti við, þannig að færa
mætti sönnur á allar upplýsing-
arnar í skýrslu hans.
Hin sérstaka deild lögreglunn-
ar fullvissaði hann um, að skýrsl-
an mundi verða í hennar liöndum
þegar daginn eftlr, segir í bréfinS
Hins vegar kom í ljós á grundvelli
þeirra rannsókna, sem Eddowpi
gerði, að hann gat ekki fengið stað
fest, að mennirnir fimm hefðu ver
ið yfirheyrðir af lögreglunni fyrr
en tíu dögum síðar. Eddowes seg-
ir í bréfinu, að hann telji það
skyldu sína að vekja atbygli á
þessu. ^ j
11
Geimskot...
Framh. af 3 ÆÍðu
mörku og á athugunarstöðinni T
Rude Skov heyrðu menn Bykov-
sky nefna nafn sitt hvað eftir ann-
að, en ekki var hægt að skiija
meira af þvi, sem liann sagði. '
Vísindamenn á Jodrell Bank t
Bretlandi heyrðu rödd Bykovskya
kl. 17.30 eftir ísl. tíma. Formæl-
andi nokkur sagði, að röddin væri
há og greinileg Bykovsky virðist
senda mikið magn upplýsinga til
sovézkra stöðva á jörðu niðii.
Orlofsheim-
ilið i Lamb-
haga
KVENFÉLAGIÐ Sunna, Hafnar-
firði, starfrækir í sumar orlofs-
heimili að Lambhaga í Hraunum,
sumarbústað Lofts Bjarnasonar
útgerðarmanns.
Hafnfirzkar konur eiga kost á að
njóta þar ólceypis dvalar í 10 daga.
hver hópur. í Lambhaga er frið-
sælt og fagurt og hafa konur unað
þar vel hag sínum undanfarin sum.
ur. í
Ráðskona verður frú Gróa Frí-
mannsdóttir og henni til aðstoðar,
frú Daðey Sveinbjörnsdóttir.
í orlofsnefnd eru Sigurróa.
Sveinsdóttir, Soffía Sigurðardótt-
ir og Hulda G. Sigurðardóttir. —
Nefndin verður til viðtals í Al-.
þýðuhúsinu þriðjudaginn 18. júnl
klukkan 8—10 síðdegis, og eru
þær konur, sem óska eftir dvöl
beðnar að láta skrá sig sem fyrst. j
ORANNARNIII
© PIB
COPEHHAGIN'
— Pabbi, ertu þá að hugsa um að borga sjónvarpsgjaldið?
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 15. júní 1963 J5