Alþýðublaðið - 17.08.1963, Blaðsíða 13

SIGURÐUR PÁLSSON:
nnleikurinn og
arbræðslan
LEITIN að sannleikanum er all |
gömul íþrótt meðal manna og
löngum borið nokkum árangur,
þó í litlu hafi verið á stundum.
Á hverjum tíma hafa menn
heyjað sér nokkurn þann sann-
leika, er fyrri kynslóðum var
hulinn. Þó er það svo, að enn í
dag staldra menn við á göngu
sinni og spyrja:
—- Hvað er sannleikur?
Eitt er það blað á íslandi, sem
framar öðrum blöðum virðist
hafa fundið hinn langþráöa
sannleika og þarf einskis að
spyrja framar um það fyrirbæri.
Þetta blað heitir: Ný vikutíð-
indi. Þegar ég rita þessar línur
liggur fyrir framan mig 28. tbl.
þriðja árgangs fyrmefnds blaðs
frá 12. þessa mánaðar.
Aftan við blaðhausinn gefur
að líta ramma með eftirfarandi
hjálparbeiðni:
„Styrkið hlutlaust og óháð.
blað, sem þorir að segja ó-
mengaðan sannleikann. Aug-
lýsið í Nýjum vikutíðindum.
Kaupið Ný vikutíðindi”. 'T
Vissulega ber að fagna þvi, áð
svo ágætir menn skuli finnást
með þjóð vorri, á þessum síð-
ustu og verstu tímum, þorandi
að segja sannleikann ómengað-
an og meira að segja skjalfeéta
hann fyrir augum almennings:
Nú er það siður góðra blaða-
manna, að gefa ekki upp nöfn
heimildarmanna stórfrótta, ef
mikið þykir í húfi, enda nran ég
ekki fara fram á að fá að' vita
hver komið hefur flugu þessári
í munn ritstjórans. líinsvegar
vil ég leyfa mér að álíta það
mikla synd, ef við Borgfirðing-
ar verður leyndir nafni jafnntik
ils ágætismanns og sá hlýtur að
vera er borið hefur fram jafn
stórmannlegar kröfur fyrir o!ck-
ar hönd, kröfur um 10 þús. nála
síldarverksmið j u.
★ HVER ER
MAÐURINN?
ÞAÐ er að vonum all forvitni-
legt að gæta að hvað stendur í
því blaði, sem ekki aðeins hef- |
ur á valdi sínu að segja sann-
leikann heldur ÞORIR að segja
hann.
Þvert yfir forsíðu teygir sig
eftirfarandi fyrirsögn:
„SÍLDVEIÐIMENN VANTAR
VERKSM. SKIP”
Síðan kemur svohljóðandi und-
irfyrirsögn:
„Hægt að nýta það árið um
kring. Á að sóa 100 millj.
kr. í síldarverksmiðju í
Borgarfirði eystra?
Síðan hefst greinin. — Ekki hef-
ur lengi verið lesið, er fyrir
manni verður feitletruð klásúla,
er hljóðar svo:
„Það hafa jafnvel komið fram j
kröfur um að reisa verksmiðju í
Borgarfirði eystra, sem gæti af- j
kastað 10 þúsund málum á sól- i
arhring, en hún myndi kosta um
100 millj. kr. auk kostnaðar við s
bryggjur og önnur hafnarmann-
| virki, svo sem löndunartæki”.
Síðan fer blaðið vanþóknunar- I
orðum um slíkar hugmyndir.
Þessar kröfur hafa ekki kom-
ið héðan að heiman, því miður,
dg sannleikurinn er sá, að við
höfum ekki fyrirfundið þá valda-
menn í þjóðfélaginu, er verið
hafi kröfuharðir sér til óbóta
fyrir hönd Borgfirðinga, hvorki
fyrr né síðar. Væri okkur því
mikil þökk að því, að fá að vita
nafn jafn ágætis aðilja í þeirri
von, að sá, er slíkar kröfur ber
fram fyrir okkar hönd, hvað
snertir síldariðnað, væri e. t. v.
fáanlegur til að segja orð, er
okkur mætti að gagni koma í öðr-
um efnum.
★ SANNLEIKURINN
SANNPRÓFAÐUR
HVER er svo hinn ómengaði
sannleikur Nýrra vikutíðinda um
síldarbræðslu hér á Borgarfirði?
Hér er verið að reisa síldar-
bræðslu, satt er það.
Hinsvegar á bræðsla þessi ekki
að afkasta 10 þús. málum á sól-
arhring heldur 500. Ég skal
skrifa það með bókstöfum líka —
fimm liundruð málum á sólar-
hring.
Hér hefur blaðið, sem ÞORIR
að segja hinn ómengaða sann-
leika skrökvað 20 falt.
Geri aðrir betur í nafni sann-
leikans
Þessi verksmiðja mun kosta
um 5 milljónir — fimm milljón-
ir, ekki 100 milljónir eins og hjá
Nýjum vikutíðindum.
Það er nefnilega lítið gagn að
því að skrökva einu sinni 20 falt
í nafni sannleikans. Það verður
að gera það tvisvar.
Og ég, sem alltaf hef haldið, að
Vellygni-Bjarni liafi dáið bam-
laus! Því miður er frásögn blaðs-
ins um bryggjurnar hérna líka
heilaspuni.
Það gengur of illa að herja út
aura til að gera við skemmdir á
ÞETTA er frú Profumo. Myndin var tekin fyrr í þessum
mánuSi er frúin hélt ræSu við opnun sumardvalarheimilis fyrir
vangefin börn í Iíent. Þetta var í fyrsta skipti, sem frúin kom
fram opinberlega eftir að maður hennar sagði embætti sínu
lausu. Rúmlega 1000 manns hlýddu á ræðu frúarinnar, og fékk
hún mjög góðar undirtektir. Á eftir sagði frúin, sem cr 44 ára
gömul og var áður leikkona: „Þetta var mikil þolraun í fyrstu,
en svo reyndist þetta verða einn ánægjulegasti dagurinn í lífi
mínu. Ég er hærð yfir þeim móttökum, sem ég hlaut í dag“. Frú
Profumo er einn af stofnendum landssamhands í Bretlandi er
hefur málefni, sem varða vangefin börn á stefnuskrá sinni.
þessari einu bryggju, sem hér er,
til þess að sá hluti sannleikans
fái staðist.
★ 95% HUGARFLUG
5% SANNLEIKUR
EINS og fyrirsögn Nýrra viku-
tíðinda ber með sér fjallar um-
rædd grein að miklu leyti um
þörf fyrir verksmiðjuskip. Um
það atriði ætla ég ekki að fara
að deila.
Á hitt vil ég benda, að það
sem framar öðru virðist hafa
vakið ritstjórann til umhugsunar
um verksmiðjuskip er sú hroða-
lega fjármunasóun, er hann sér
í 10 þús. mála verksmiðju hér á
Borgarfirði. Með öðrum orðum:
Aðalundirstaða kröfu hans um
verksmiðjuskip, eins og hún
kemur fram, er 95% hugarflug
hans sjálfs. Það hlýtur að vera
hægt að styðja hugmyndina um
verksmiðjuskip gildari rökum.
Þessi litla verksmiðja okkar
hér á Borgarfirði er fyrst og
fremst reist til að gera söltun
síldar mögulega með nýtingu úr-
gangssíldar og slatta og ætla ég
ekki að fara að þrefa um hana
við hugmyndafræðing Nýrra
vikutíðinda.'
Það er e. t. v. ekki skynsam-
legt að byggja síldarbræðslur á
Austfjörðum. Sennilega er gáfu-
legra að gefa út skröksögur.
Engu að síður er það skoðun
mín, að íslenzk menning, og þó
öllu fremur íslenzk sannleiksást,
bíði engan hnekki þótt þeim fjár
munum, sem nú fara til að halda
Nýjum vikutíðindum gangandi,
væri eftirleiðis varið til að bæta
löndunaraðstöðu einhvers stað-
ar fyrir norðan eða austan, t. d.
hér á Borgarfirði.
Slík aðstoð væri vel þegin.
Eigendurnir græddu sjálfsagt
lítið á skiptunum fjárhagslega,
en ekki trúi ég öðru en að slíkt
væri hollara fyrir sálina en að
strita við að gefa út jafn lélegati
skáldskap og þann, se n ég he£
rætt um liér að framan.
SigurSur Ó. Pálsson.
Listaverkin
orgira
Framli. úr opnu
upp árið 1948. Fegrunarfélagið
gekkst fyrir því. Umhverfið er
um þessar mundir ekki mjög
fagurt en innan tíðar má búast
við, að það verði myndinni, sem
sýnir fiskvinnu, til sóma.
Enn ein styttk hefur verið sett
upp sjómönnunum til heiðurs.
Hún nefnist Sjómaðurinn og var
afhjúpuð á lóð fiskvinnslustöðv
arinnar Júpíters og Marz á Sjó-
mannadeginum í ár. Styttan er
gerð af Sigurjóni Ólafssyni.
Styttur, sem settar verða á
næstunni:
Eítir Einar Jónsson: Útilegu-
mennirnir.
Eftir Ásmund Sveinsson:
Vatnsberinn, Móðir jörð og
mynd af Einari Benediktssyni.
Eftir Sigurjón Ólafsson: Hest-
urinn við Hlemmtorg.
Eftir Ólöfu Pálsdóttur: Krjúp
andi stúlka fyrir framan Kvenna
skólann.
Eftir Gunnfríði Jónsdóttur:
Stúlkumynd við e-n skólann.
Reykvíkingar gangi vel um
stytturnar. Að vísu má oft sjá
varalit á styttunni „Piltur og
Stúlka”, en lítið er annars unn-
ið af skemmdarverkum í sam-
bandi við þær.
Stytturnar eru aðallega úr
eir. Allir myndhöggvarar vilja
fá styttur gerðar úr því efni,
þar sem það er endingarbezt.
Nokkrar styttur eru úr stein-
steypu og „Maður og kona“ eftir
Sigurjón er úr grásteini.
Reykjavíkurborg eyðir nokkr-
um tugum þúsunda ár hvert til
hirðingar á styttum. Almennir
borgarar hafa krafizt þess í blöð
um, að eirgrænan verði hreins-
uð af styttunum. Það er á móti
skapi listamannsins, þar sem
eðlilegir skuggar koma fram á
listaverkinu, þegar það er orðið
hvanngrænt.
Mikið atriði er fyrir hverja
borg að eiga falleg og góð lista
verk. Við vonum, að Reykvík-
Þetta er Járnsmiðurinn eftir
Ásmund.
ingar meti rétt þennan dýrmæta
fjársjóð og noti sumarbliðuna til
að fara í gönguferðir um bæinn
til að njóta þess, sem hann hef-
ur upp á að bjóða.
Hafliði Jónsson garðyrkju-
stjóri er heimildarmaður grein-
arinnar.

ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 17. ágúst 1963 flj