Alþýðublaðið - 19.09.1963, Blaðsíða 12

HMAA!
-MMBB WE
éHOULPN'T
AAAKE THI5
~T TEIP... .
THAT KIP A1 íóHT
WALE AWA'/ WITI!
-7 AAV ÓOB j . r-
... 50 POTSET EECHBOCZ THE BOOK OH
PEE5S-AóEHTEV ANO PUBUC RELATI0N5
5HE HA5TAEEN FEOMTHE UNIVEESITy
LIBEARV— THEN ÓET5 ON THE PHONE...
A1I55 POTEET CAHVON Æ'íWí
50-ON-AN-SO-Olsi«
CLIPPER PELANE MAPP'/
TD VI5/T WITH A1AUAAEE UWI- ^
VEESITV WOAAENs OLDE ENó-
U5H WEOSILE CLUB L&AVIN6
AFTEE LA5T PEE50NAL APPEAE-
_ANCE HEPE SArURDAy 22ud
fijftóVSIdned EAPL SHELFF,
PRE55 REFRESENTATIVE
^ OHBoyoHPO>j
#r THEY BIT:,..
..TH05E ARETHE 5TR0NÓE5T
LOCAL OUTLETS.MR.5HELFF—
ANP X'P UKE HANPOUTCOPy
PLU5 PHOTO MAT5 FoR THE
L WEEKLV PRE5S IN THE AREA
BARNASAG Á:
Þriðji sonurinn
og dómarinn
KBIIE I i
Framh. af 4. síða
flutninga þar. Málið er svo
þungt og allt verður þar af
leiðandi þungt. Finnar standa
mjög framarlega í leikhúsmál-
um.
— Hvað viljið þér sérstak-
lega taka fram að lokum.
■— Það er mjög ódýrt að fara
f leikhús í Finnlandi. Ef mað-
ur situr í slæmum sætum kost-
ar það minna en að fara í bíó.
Híkið styrkir leikhúsin og er
því mögulegt að halda verð-
inu niðri. Börn fá áhuga á
jp>i-v,,',e„n„rri. bar sem þau fá
ÖBfctfæri að fara oft í þau og
eyusL áhuginn jafnt og þétt
með aldrinum. Það gefur að
skrllja, að það hlýtur að verða
vlnsælt, það sem hefur þróa/t
JDOttð
Meffan Stebbi berst í kalda striffinu hltn-
ar heldur betur í heyinu vlff Maumee skól-
ann. — Svo þeir bitu á. Fröken Potee
Canyon, o. sv. frv. Clipper Delane er á-
nægja aff því aff heimsækja glímukiúbb
Maumee háskólans. Undirskriftin er Earl
Shelff, blaffafulltrúi.
Poteet hefur nú samband viff anglýsinga
skrifstofur í grenndinni og- biffnr um aff út
búnar verffi fréttir og myndir til blaðahna.
—- Kannske ættum við aff hætta við ferff
ina. Stúlkan sú ama virðist vera-að yfirtaka
mitt starf.-
MALAYSlA
Framh. úr opnu
í sæki kunni Sukarno Indónesíu
íorseti að stjornast af sömu grund
vallarhugmynd.
í Malaysíu verða Kínverjar fjöl
mennasta -þjóðabrotið eða 43%
íbúanna allra, en Malayar 40%,
Indverjar 9% og ýmsar Bomeó
þjóðir 8%.
í sumar var Sukarno sáttfúsari
en upp á síðkastið. í viðræðum
við Macapagal forseta og Tunku
Abdul Rahman þar samstarf ríkj-
anna í Suðaustur-Asíu og á Kyrra
hafi á góma — eins konar Stór-
Malaysía, er mæta mundi „gulu-
hættunni”, en í þessum heims-
hluta er hún áþreifanlegur raun-
veruleiki.
Þetta var ástæða til þess, að
Tunku Abdul Rahman gekk langt
í samkomulagsátt, þess vegna
lögðu Bandaríkin ekki hart að
Sukarno og þess vegna hafa Rúss-
ar hafi sig litið í frammi í Ma-
laysíu- ipáljnu.
★ SKÆRUHERNADUR.
Þrátt fyrir þessar fyrlrætlanir
langt fram í tímann er fullvíst
tálíð, að Indónesar muni auka
starfsemi skæruliða á Borneó-
landamærunum og fimmtu her-
deUdar starfsemi í Sarawak og
Nórður-Borneó á næstunni.
Eini verulega stuðningurinn,
sem Sukarno hefur fengið í Bor-
neó-landssvæðunum er stuðning-
ur smárra kommúnistaafla, sem
eru eingöngu Kínverjar. En eins
og áður var vikið að, hafa Kín-
verjar í Indónesíu sjálfri sætt
mistétti. Flestir Kínverjar í Sara-
wak og Noi’ður-Borneó, en þeir
er einn þriðji hluti íbúanna þar,
eru hlynntir sambandsríkinu og
flestir eru þeir einnig andvígir
kommúnistum.
En skæruhernaður og fimmtu
herdeildar starfsemi á Borneé
gæti orðið þess valdandi, að Sam-
einuðu þjóðirnar skærust í leik-
Inn. í hernaðarlegu tilliti ef Ma-
laysía ekki nógu öflug til þess
að fást við skæruhernað og Bretar
yrðu að veita gífurlega aðstoð.
Bretar hafa þegar heitið að veita
Malaysíú alla þá aðstoð, sem rík-
ið þarf á að halda til þess að verja
sjálfstæði sitt.
En í ljósi rannsóknarinnar á
vegum SÞ eru lítil líkindi til þess
að Indónesar muni njóta mikill-
Ær samúðar á vettvangi Samein-
uffu þjóðanna. — x.
á.JljótsbaMcaimin. H:nn svali vindur gœldi við
hann, og fljótið rann svo letilega að hann sofn-
aði. Allt í einu hrökk hann upp. Hann neri aug-
un, þegar hann sá ungan mann á líkum aldri og
hann sjálfur, beygja sig yfir hann og klappa hon-
um á öxlina og segja vingjarnlega:
— Þekkirðu mig ekki fóstbróður minn?
Þriðja syninum þótti þetta ákaflega einkenni
legt, þar sem hann átti engan fóstbróður. Hver
gat það verið, sem kallaði hann þetta?
— Svo þú þekkir mig ekki, sagði ókunni mað
urinn. Ég er náinn vinur þinn og þú ert velgerð-
armaður minn.
Þriðji sonurinn varð enn þá meira undrandi
áður og vissi ekki hverju hann átti að svara. Að
lokum sagði hinn:
— Ég er gullni vatnakarfinn, sem þú bjargað-
ir og hugsaðir svo vel um.
Nú byrjaði þriðji sonurinn að skilja. Gullni
vatnakarfinn yar honum sagt, var sonur Dreka-
konungsins, stjómanda allra vatnadýr. Um dag-
inn hafði hann breytt sér í gullinn vatnakarfa,
þegar hann var að skemmta sér og stóri fiskurinn
hefði gleypt hann. Það var aðeins þriðja syninum
að þakka að hann bjargaðist.
— Þú leyfðir mér að lifa, varðveittir mig og
gafst mér að borða. Aldrei mun faðir minn sé
ég sjálfur gleyma vingjarnleika þínum. Nú hef
ég komið til þess að bjóða þér í heimsókn, hélt
sönur Drekakonungsins áfram.
ins sá hann marga smáa fiska þar inn í og mjög
fallegan gullinn vatnakarfa á meðal þeirra.
Hann var enn lifandi af því að tálknin opnuðust
og lokuðust. Þriðji sonurinn vorkenndi hinum
fallega fiski og setti hann í koparker, sem hamn
fyllti með tæru vatni. Brátt byrjaði gullni vatna-
karfinn að sveifla sporðinum og synda um. Þeg-
ar þriðji sonurinn byrjaði að horfa á hann fór
honum að þykja meira og meira vænt um hann.
Svo að hann varðveitti hann vel og ól hann á
ormum og því, sem fiskum þykir gott.
Gullni vatnakarfinn varð fallegri og fallegri
með hverjum degi. Þriðja syninum þótti svo vænt
um hann, að hann tók hann með sér hvert sem
hann fór til að veiða,
að horfa á leiki.
En dag einn þegar hann fór til þess að selja
fisk, tók hann vatnákarfann ekki með. Þegar hann
kom aftur til báka var hann horfinn. Hann stóð
og horfði á hið tóma koparker og tár hans féllu
niður í það. Upp frá þeim degi var hann bæði ó-
hamingjusamur og einmana.
Dag einn var hann að veiða undir bananatré

BIS-S"
MOCO
12 19. sept. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ