Óðinn - 01.09.1917, Blaðsíða 7

ÓÐÍNN
41
Svo lýkur vorri dægradvöl:
að drungi sígur að;
og úrvals konu að ending fer
sem ösp, er fellir blað.
Að höfðalagi hennar nú
er hlýrri kveðju beint,
og kvensómanum andað að
þeim yl — er kemur seint.
í þagnargildi þú varst rej'rð
á þann ’inn harða slól,
sem örðugleikar ýta fram,
en ekki dís frá sól.
Svo skiftir kjörum skapanorn,
að skugga löngum ber
á sálu marga, er samúð kýs
og sólskinsþurfi er.
í forsælunni frænka mín
var fyrirmyndin þó
að gróðursetja í brjóstum blóm
og breyla í liita snjó.
Nú fellur henni fyrsl í skaut
á fremsta og efsta slig,
sú táraþökk, er býður barn
í borgun fyrir sig.
Hve nýja lískan neytir sín,
að ná í gerviskrúð
og sælu — út um sölutorg —
og sólskin — inn í búð.
En frænka mín var fjarri því
að fá sjer verðlagsyl,
því eigin hlýjan innan brjósts
var ærin gjafa til.
Pó breiði jeg mitt blómaskrúð
í blævi slefjakliðs
á þúfuna, sem þú átt ein —
er það til nokkurs liðs?
þín eigin göfgi ornar þjer
en ekki fátækt ljóð,
sem átt í vændum eftirlaun
úr aftangeisla sjóð.
Giiðmuiidur Friðjónsson.

Rasputin.
I útl. blöðum hefur síðastl. vetur verið mjög tíðrætt
um munkinn Rasputin, sem drepinn var í Petrograd
snemma í janúar síðastl. Pað var álitið, að hann hefði
þar svo mikil áhrif á hæstu stöðum, að í öllum málum,
sem hann vildi skifta sjer af, kæmi hann vilja sinum
fram. Og petta var eignað dálæti, sem keisaradrotningin
og ýmsar helstu konur í Petrógrad hefðu á honum.
Pær virðast hafa trúað á hann sem helgan mann. En
vinskapur hans og keisaradrotningarinnar hófst þannig,
að hún var fulltrúa á það, að hann hefði bjargað syni
hennar, ríkiserfingjanum, sem áður var, frá dauða í
þungum sjúkdómi, sein hann átti í fyrir allmörgum ár-
um. En læknislist hans var fólgin í bænum og handa-
yfirleggingu. Sögurnar, sem sagðar eru um Rasputin
munk, eru eins og æíintýrasögur, svo ótrúlegar að
mörgu leyti að menn eiga bágt með að skilja i, hvernig
annað eins geti átt sjer stað meðal hámentaðasta fólks-
ins í einni af höfuðborgum Evrópu nú á tímum. Líklega
eru töluverðar ýkjur í því, sem um hann er sagt. En
víst er það þó, að maðurinn hefur verið mjög einkenni-
legur. Ein lýsingin á honum, tekin í danska hlaðið
»Hovedstaden« eftir rússnesku blaði, er þannig:
Grigorij Rasputin er upp alinn i Síberíu, í bænum
Prokowskoje. Petta er lítill bær og íbúarnir fátækir.
Skyldfólk Rasputins er þar fátækt og alræmt fyrir illan
lifnað, þjófnað og drykkjuskap. Grigorij var á uppvaxt-
arárum sínum alkunnur þar í bænum fyrir drykkjuskap
óg götuóeirðir, hafði og verið sakaður þar um þjófnað,
meinsæri og ýmisleg skírlííisbrot. Fjelagi hans í þessum
strákapörum á æskúarunum var piltur einn i Prokow-
skoje, sem vann þar hjá garðyrkjumanni. En nú er sá
piltur biskup í Tóbolsk. Raspútin ljet veita honum það
einbætti, er hann var kominn í kjmni við vald-
hafana í Petrograd. Að ytri ásýndum var Rasputin ekki
sjerlega álitlegur maður. Augun voru grá og flóttaleg.
Hann talaði óvandað almúgamál, og það var eins og