Alþýðublaðið - 06.10.1963, Qupperneq 15

Spensiandf framhafdssaga effcir Anne Lorraine
ausa yfir mig þakklæti j'ðar, emi
þá hef ég ekki sýnt yður neina
Mér geðjast ágætlega að yður,
— og ég kem til með að sakna
6. KAFLI.
Auðvitað hugsaði ég með
einstakra sjúklinga, frú Merri-
drew. Ég er því fegin, að þér
eruð að hressast og ég er hérna
með nokkrar ágætis bækur . . .
— Bækur, fnæsti hún. Phú . .
ég gef skít í þetta allt saman.
Hvers vegna getið þér ekki setst
niður hérna hjá mér og stytl
mér stundirnar, Shirley Mart-
in, — það er það, sem þér heit
ið, __ er það ekki? Fallcgt nafn
og skynsamlegt. Mér geðjast vel
að því. Þér voruð ekki svona
hræddar við að tala við mig einu
sinni. Hvers vegna iiafið þér
breytzt?
Ég vissi ekki hvað ég átti að
segja. Ég tautaði eitthvað um
vinnu, — en hún lét ekki snúa
á sig.
— Þú hefur fengið á baukinn,
— er það ekki? — sagði hún
allt í einu. Þau eru á nálum um
að þú komist yfir eittthvað, sem
að þau ná ekki í, — er það ekki
lóðið? Jæja, — og hvers vegna
ekki? Mér geðjast vel að yður?
Þér minnið mig á einhvern . .
Hún spennti greipar og ; þagn-
aði snöggvast, — svo hélt hún
áfram ákveðin: Það er liárið —
eða eitthvað — gulrótarrautt er
það ekki? Setjizt þér nú niður
og talið við mig, — og ég skal
sjá svo til, að þér fáið ekki á-
kúrur. Vísið yfirhjúkrunarkon-
unni til mín, ef hún fer eitt-
hvað . . .
•*?,
— Það er tilgangslaust, sagði
ég ákveðin, — ég er ekki svo
mikilsvirði né heídur starf mitt
hér. — En mér líkar það vel,
— flýtti ég mér að segja — því
að ég vissi, hvað hún hugsaði.
Hún hallaði sér aftur á bak með
undarlegt bros á andlitinu.
— Þér eruð nú meiri kjáninn,
sagði hún. — Sjáið þér nú til.
Ég hef verið niðursokkin í að
hugsa síðustu dagana — það er
jitið annað hægt að gera hérna.
Auglýsing
j Óskum eftir sendisveini nú þegar hálfan eða allan
' daginn.
Atvinnumálaráðuneytið.
Kennarar
sem ekki eru þegar ráðnir til starfa en hefðu hug á að
taka að sér forfallakennslu við Bama- og Gagnfræðaskóla
Reykjavíkur, eru beðnir að gera Fræðsluskrifstofunni i
Tjarnargötu 12 viðvart,
Fræðslustjórinn í Reykjavík.
yður, þegar ég fer heim. Heim,
endurtók hún með hrj’llingi. Hví
líkt heimili, Shirley. Ég hata
heimili mitt. Þér finnst það hræði
legt, — er það ekki? En það er
satt. Það er svo sem nógu fallegt,
sérstaklega byggt eftir mínu eig
in höfði og hugmyndum, og ég
hef auga fyrir byggingalist, —
þótt þú trúir því kannski ekki.
Húsið mitt er eins konar sýn-
ingarhöll. Fallega búið húsgögn
um, — ekki vantar það, — og
ég hef ágæta þjóna, sem sjá um
allt, sem þarf að gera. Ég lifi
eins og drottning, Shirley Mart-
in — og þó hata ég hverja dags
ins stund. Hvers vegna? Af því
að ég er einmana ...
— En auðvitað mætti bæta úr^.
, því, sagði ég hikandi — yfir mig
komin af þessari játningu henn-
ar. Hun settist upp og starði á
mig.
— Það er rétt hjá þér, Shirley,
— það má bæta úr því. Það var
þess vegna, sem ég bað þig að
koma hingað í dag, — vegna þess
ELULÍFEYRIR
í almannatryggingalögum nr. 40 frá 1963, sem taka gildi 1.
1. janúar 1964, er ákveðið, að allir, sem eru 67 ára eða eldri
þann 1. janúar 1964, eigi rétt til -ellilífejrris.
Með hliðsjón af ofangreindum breytingum auglýsist eftir
umsóknum þeirra, sem kunna að öðlast rétt til ellilífeyris
er ofangreind lög taka gildi 1. janúar 1964.
í Reykjavík fást umsóknareyðublöð á skrifstofu vorri
Laugavegi 114, og óskast þau útfyllt eins og form þeirra
segir til um, ef eftir lífeyrirnum er óskað og send oss fyr-
ir 1. nóvember 1963. Utan Reykjavíkur fást umsóknareyðu-
blöð hjá umboðsmönnum vorum, sýslumönnum og bæjar-
fógetum.
Tryggingastofnun ríkisins.
— Lifeyrisdeild —
að mig langaði til að spyrja til
að svolitlu. Shirley, þegar ég fer
heim héðan, — eftir viku, tíu
daga, eða hvað það nú er, —
viltu þá koma með mér?
Ég starði á hana eins og naut
á nývirki og velti því fyrir mér,
hvort hún væri orðin vitlaus.
— Það fylgir j’ður hjúkrunar
kona, sagði ég og reyndi að skilja
hvað liún var að segja. Þær fara
alltaf heim með sjúklingunum,
— þcr skiljið.
— Ég er að bjóða þér starf,
stúlka, sagði hún hægt. Starf,
sem veitir meiri möguleika en
nokkuð það annað starf, sem þér
mun nokkru sinni bjóðast. Þú
getur kallað það, hvaða nafni,
sem þér sýnist, hjúkrunarkona,
einkaritari, samkvæmisdama, —
mér er sama um það. Ég skal
lofa þér einu, — góða min, —
þig skal ekki iðra þess. Gerðu
þétta, vina mín. Hún greip í
teppið: ofan á rúminu. — Ætl-
arðu að láta mig fara eina heim
í þetta hús, — þegar ég er nú
orðin gömul, veik og þrejtt. Þeir
geta ekki bjargað mér, — þú
veizt það. Viltu koma?
Ég stóð þarna bara og starði
á hana, - vissi ekki hvaðan á mig
Stóð veðrið og skammaðist mín.
Þegar hún sá, að mér varð
tregt um svar, hallaði hún sér
aftur á bak og brosti kyndugu
brosi.
— Hugsaðu málið, sagði hún
rólega. HugsiT um þetta al-
varlega og ÍJ-" mig svo vita.
Ég býst við, að þú komir, Shir-
ley, — einlivern veginn finnst
mér það.
sjálfri mér, að frú Merridrew
væri snar-rugluð. Hún liafði
gengið undir erfiðan uppskurð,
og þetta var aðeins eðlilegur aft
urkippur— það var allt og sumt.
Og var ég ekki búin að vinna
nægilega lengi á sjúkrahúsi til
að gera mér grein fyrir, að frum
skylda hverrar hjúkrunarkonu er
að forða sjúldingunum frá ó-
þarfa geðshræringum?
— (Það er afar fallega gert af
j’ður að vilja fá mig, byrjaði ég
sefandi. Auðvitað kemur það
ekki til mála, en ég er samt sem
áður mjög snortin af góðvild yð
ar.
— Þér ættuð að bíða með að
eKKi synt your nema,
góðvild, sagði hún þurrlega. Auð
vitað er það ekki eingöngu yðar
hagur, sem ég ber fyrir brjósti;
Fjarri því. Ég er að hugsa um
sjálfa mig. Ég þarfnast félags-
skapar yðar og hjálpar, og ég
ætla að sjá til þess, að mér hlotn
ist hvort tveggja. Mér er það
hreint ekki ómögulegt, og það,
veiztu vel sjálf.
^ (
Ég var orðin óþolinmóð. E£
ég gætti mín ekki, átti ég von á
því að yfirhjúkrunarkonan kæml
til að athuga hvers vegna mér
dveldist svo lengi hjá frú Merri
drew, — og ég myndi afturj
lenda í vandræðum. i
Hef opnaö lækningastofu
HafnarfirSi.
Sérgrein:: Lyflækningar.
Verð til viðtals fyrst um sinn í Gunnarssundi 8
kl. 16,30 — 17.00 nema laugard.aga. Aðra daga eftir sam<
komulagi. Jj
Stofusími 50275 — Heimasími 51820.
Jósef Ólafsson, læknir.
Verkamenn óskast
Viljum ráða nokkra verkamenn í fasta vinmu
Upplýsingar hjá verkstjóranum, Sími 15212.
LYSI H.F.
__Nú þarf ég að fara niður á lágu nóturnar, Palli.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 6. okt. 1963 15