Alþýðublaðið - 19.11.1963, Page 15

Alþýðublaðið - 19.11.1963, Page 15
gleypt Nönnu. Reyndar hafði hún komið í heimsókn til frænku sinn ar, en hún og maður hennar voru farin í ferðalag. Nágrannarnir sögðu að stúlkan hefði tekið vagn inn til Halmstad. Harry leitaði hennar einnig þar á öllum hótel um og mötuneytum, en Nönnu var hvergi að finna. •— Ég ætla ekki að gefast upp, sagði hann, þegar hann kom til baka. 16 — Ertu að hugsa um að til- kynna lögreglunni þetta, sagði ég. —r— Nei, ég vil helzt komast til botns í þessu sjálfur. Fari ég til lögreglunnar þarf ég að koma með endalausar útskýringar. Ef til vill erum við lika að gera úlf alda úr mýflugu. Ég get ekki neit að því, að ég get alls ekki þolað Fylgiu, og ekki heldur Tajt og Söru. En að kæra þau fyrir morð eða morðtilraun . . . nei, það Vil ég ekki. Ég vona bara, að Nanna gefi mér upplýsingar sem ég get notað sem sönnunargagn. Það var barið að dyrum. Anna María köm inn: — Það er síminn til herra Lind, sagði hún. Það er herra Hamar. Harry kom aftur eftir andar? tak. Dr. Hammar hafði ekki fund ið neitt eitur í töflunum. Vikurnar liðu. Mér batnaði, og ég gat farið að fylgja Heið- veigu í sjúkraheimsókn til brúð unnar. Harry hélt áfram að leita að Nönnu. en hún fannst hvergi. —- Við getum aðeins vonað, að hún hringi eða skrifi hingað sjálf Hún er jú lirifin af Evald, ef til viil reynir hún að ná sambandi við hann. Fylgia hegðaði sér undarlega þessa dagana. Meðan ég lá veik, hafði hún látið fara lítið fyrir sér, en strax og ég var komin á fætur, birtist hún aftur á svið- inu sem húsfreyja á Nohrsetri. Hún ráðskaðist með þjónustu fólkið, Heiðveigu og Davið gamla en okkur Harry umgekkst hún eins og við værum afar óvelkomn ir gestir. — Elsbeth, sagði liún dag nokk urn. Ég fæ gesti annað kvöld. Það eru Henrik, Anita og Rolf frá Berlingshólmi ásamt fleira fólki, sem við hittum i samkvæm inu hjá þeim. Ef ykkur Harry langar til að taka þátt í gleð- Skapnum, þá er það í lagl. — Já, þakka þér fyrir, sagði ég. Það viljum við gjaman. Daginn eftir átti að taka um- búðirnar af brúðu Heiðveigar. Heiðveig skalf af taugaóstyrk all an fyrri liluta dagsins. Hún elti Harry eins og skuggi. — í dag fæ ég að sjá andlitið á henni, endurtók hún hvað eft- ir annað. Harry hringdi tii dr. Hmmars, sem ákvað hvenær við mættum koma. — Má ég fara í nýja kjólinn minn, Elsbeth, spurðl Heiðveig — Auðvitað, svaraði ég. Dr. Janson beið okkar á sjúkra húsinu. — Halló, Heiðveig, sagði hann vingjarnlega. Vertu velkomin eftir fimm mínútur tökum vif umbúðirnar af. Þú vilt fá að sjf það, er það ekki? — Jú, svaraði Heiðveig lágt. Janson gaf okkur merki um a? fylgja sér inn. í herberginu vort tvö rúm, ög í öðru þeirra 1 Dollý. — Já, sagði dr. Hammar, og léi Heiðveigu setjast á stól við rún ið. Nú eru liðnir tólf dagar, svo að nú getum við fjarlægt umbúð irnar. í Dr. Janson fór að vefja umbúð r\npíl U\J LN. unum af hrúðunni. Heiðveig starði eftirvæntingarfull á hend- ur hans. Heiðveig mátti vart mæla, þeg ar hún sá hið fagra andlit brúð- unnar. Henni fannst þetta vera kraftaverk, og augu hennar stóðu full af tárum. Hún rétti fram hendurnar, og dr. Janson lagði brúðuna í fang hennar. — Sjáðu, Heiðveig. — Já, sjáið bara, hrópaði Heið veig, og rétti brúðuna í áttina til okkar Harrys. Nú tók hún eftir spegli í veggn um, og þaut þangað með brúð- una. Hún horfði blíðlega á brúðuna, og hló og grét samtímis. Allt í einu steinþagnaði hún. Hún hafði tekið eftir sínu eigin andliti í speglinum, og gleðin hvarf úr augum hennar. Varir hennar skulfu, og hún leit til skiptis á andlit sitt og brúðunnar. Eftir þessu hafði Harry beðið. Hann snéri sér að dr. Janson, og talaði við hann eins og Heiðveig væri hvergi nærri. ! ♦ — Þér getið ef til vill geijt andlit Heiðveigar jafn fallegt? t — Já, áreiðanlega, svaraði dr. Janson. Ef ég gæti verið viss unt, að Heiðveig lægi hér róleg í tólf daga. _ — Ég er viss um, að hún ge|- ur það, sagði Harry. Hún er ju svo stór og dugleg stúlka, eða e'r það ekki, Elsbeth? Væri það ektíl dásamlegt, ef læknirinn gæti liká lagað andlit Heiðveigar? — Jú, svaraði ég. En ég held, að Heiðveig kæri sig ekkert um. það. r: Allt í rúmfatnað með bezta fáanlegu verði. Einnig Terylene slétt og slyser að. j; Verzlunin Snót: Vesturgötu 17. 5 ’ PIB COPENHAGEN __ Nú verðum við að flýta okkur inn með súpumeinin, áður en mamma kemst að því hvað þú hefur gert. “V-----------"'sj YOIR FPIBNP MIS& BECAU5E SHE KVTECAU-EÞTO FEtTTUECOL- SAY SHE WAS ONIES WEK6 ^LEAVINö MAUMEE NoW KEApy '10 GOVERN , . THEMSELVES/ í var hún, sem gaf mér töfluna. — Og þú fékkst krampaköstin eftir að þú hafðir tekið hana inn? —- Já, skömmu síðar. Nanna kóm inn til min áður en ég missti meðvitund. Hún lét ein- liver orð um það falla að amma hefði dáið einmitt úr samskon ar krampa. Harry fölnaði. — Ég ætla að tala við Nönnu, sagði hann byrstur. —- Fylgia er búin að reka hana, Harry, sagði ég með grát- staf í kverkunum. — Já, einmitt, sagði hann hugsi. Ég held ég þurfi að tala aðeins við Fylgiu út af uppsögn inni. Dr. Hammar rannsakaði mig nákvæmlega, þegar hann kom. Hann taldi æðasláttinn og athug aði blóðþrýstinginn og spurði mig um allt, sem hafði skeð. — Ég sagði honum að ég hefði borðað nákvæmlega það sama og allir hinir. — Og hefur engum öðrum orð ið meint af, spurði hann. ' — Nei, og ég hef litla trú á því að þetta sé matarcitrun, sagði ég ákveðið. Ég held að það sé svefntaflan, sem ég tók inn . . . sem sé orsök þessa. — Hvar geymið þið svefntöfl urnar? — Glasið stendur þarna á snyrtiborðinu. — Hefur þú notað þessar töfl- ur áður? — Já. — Ég ætla að láta rannsaka þær, það er aldrei að vita. Það kemur fyrir að lyfjafræðingarnir geri skyssur. Meðan dr. Hammar rannsak- aði mig, var Harry á tali við Fylgu. — Hvað sagði hún? spurði ég áköf, jafnskjótt og Hamniar var farinn. — Svo sem ekkcrt, sagði hann, og það er nú einmitt það, sem gerir allt svo dularfullt. Hún vildi ekki einu sinni segja mér, hvers vegna hún hefði beð ið Nönnu að fara í nótt. Hún gat lieldur ekki gefið neina viðun- andi skýringu á því, hvers vegna liún þurfti að senda hana burt á þennan hátt. — Hvað heldur þú að liggi á bak við þetta, Harry? — Ég held að Fylgia hafi upp 1 götvað í nótt að Nanna vissi eitt hvað um dauða ömmu þinnar, eitthvað sem Fylgia vill alls ekki að aðrir komist að. — En minntist Fylgia ekkert á hvert Nanna hefði fadið? — Nei, en Anna-Maria hvíslaði því að mér, að Tajt hefði ekið lienni á Vagnsþorpsstöðina. — Það lítur út fyrir að Fylgia hafi viljað losna við hana sem fyrst. — Hún hefur viljað vera ör- ugg um það að stúlkan færi með lestinni, sagði Harry þurrlega. — Harry, getur þú ekkt hringt á stöðina og spurst fyrir um livert farmiðinn hafi gilt. — Hún keypti miða til Harpi ? — Ég er þegar búinn að þvi. inge. Hún á frænku þar, sagði Anna-María. Ég var að hugsa um að hringja til frænku hennar, en það eru svo margir, sem hlusta í símann. Ég held bara að ég aki þangað. Ég ætla að finna stúlk- una og vita hvað hún hefur að segja. Ég ætla mér að komast að því hvað skeði í nótt, meðan þú 1 varst meðvitundárlaus. \ Það var eins og jörðiu hefði — Kærar þakkir, þetta var sannarlega rómantískt. — Hvað varð annars um stóru ensku stelpuna, sem felldt Detane, þegar hann kom hér unt jólln? - —■ Það er allt i lagl með hana. Henni finnst þetta ágætt. — Kærar þakkir. — Ég hélt að þér munduð vera farlnn dr. Blotcher. — Hin fórn út bakdyramegin. Éf ét hérna með skilaboð til yðar. Hún Kata vinkona yðar hringdi og sagðt, að hún værl að fara héðan, vegna þeSs »8 henni fyndist að nýlendurnar gætu nú um sig sjálfar. ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 19. nóv. 1963 15

x

Alþýðublaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.