Alþýðublaðið - 22.12.1963, Blaðsíða 13

Framh. af bls- 43
Þegar þetta svar barst fram í
hásetaklefann, urðu yngri háset-
arnir óðir og uppvægir sem von
var. Og jafnvel þeir, sem voru
hrifnir af skipstjóranum hristu
höfuðin og sögðu, að þetta væri
slæmt svar. Þeir .höfðu aðeins
gerzt svo djarfir að spyrja.
Og nú óx óánægjan meðal frið-
samlegu hásetana. Jafnvel skip-
stjórinn, sem ekki steig í vitið, las
óánægjuna á svip manna, þegar
hann kom upp á þilfarið og ávarp-
aði hásetana:
— Góðan daginn, þrjótarnir ykk-
ar.
En stýrimaðurinn vissi hvaðan
á sig stóð veðrið, því að hann var
svo þefvís. Og nokkrum kvöldum
eftir heimsókn léttadrengsins í
skipstjórakáetuna, urðu skipverj-
ar þess varir, að eitthvað óvenju-
legt var á seyði aftur í.
Káetudrengurinn hafði þrisvar
sinnum orðið að snúa við með
toddyketilinn, og fregnirnar sem
hann flutti eftir síðustu ferðina
voru ekki sem friðvænlegastar.
Stýrimaðurinn hafði talað stanz-
laust í tvo klukkutíma. Á borðinu
fyrir framan sig höfðu þeir baró-
meter, krónómeter, kompás og
sextant, — auk þess allt bókasafn
skipsinsr en það samanstóð af
sálmabók Kingós og gamalii hol-
lenzkri „Kaart Boikje”, því að
skipstjórinn var ekki fróðari um
hina nýju sálma en stýrimaðurinn
um hin nýju sjókort.
Það var bersýnilegt að eitthvað
óvenjulegt var í vændum. Og þeg-
ar þeir. sem áttu frívakt, gengu til
hvílu voru þeir órólegir og kom
ekki dúr á auga um nóttina.
Klukkan sjö morguninn eftir
voru bæði skipstjórinn og stýri-
maðurinn komnir upp á þiljur. Og
enginn maður minntist þess að
hafa séð þá svona snemma á fót-
um. En nú var ekki tími til að
standa og gapa af undrun. Nú
dundu skipanirnar eins og haglél:
Upp með seelin. Dragið inn ekker-
in. Kastið lausu.
Hásetarnir urðu glaðir við og
þóttust aldrei get.a nógu fljótir að
framkvæma skipanirnar og að
klukkutíma liðnum voru öll seglin
komin upp.
Skipstjórinn horfði á stýrimann
inn og báðir hristu höfuðin. Eitt-
hvað lá þeim nú á.
Að stundarkorni liðnu var skip-
ið komið fyrir oddann og út á rúm-
sjó. Það var blásandi byr .og dá-
lítil velta.
Stýrimaðurinn stóð við stýris-
sveifina með heliarmikla skrotölu
upp í sér, því að stýrishjól skyldi
aldrei koma um borð i þetta skip,
meðan hann væri stýrimaður.
Skipstiórinn stóð í káetustigan-
um og hafði aðeins höfððið upp úr.
Hann var gulgrænn í framan og
þurfti allt af öðru hverju að
bregða sér ofan í káetuna. Gamli
bátsmaðurinn hélt hann væri að fá
sér viský en káetudrengurinn bölv
aði sér upp á, að hann væri að
selja upp.
Hásetarnir voru í ágætu skapi.
Það var eitthvað svo hressandi að
láta sjávarloftið leika um kinnarn-
ar og finna skipið hreyfast undir
fótunum. Og jafnvel gamli skips-
hjallurinn virtist vera í ágætu
skapi, því að hann hófst svo létti-
Ilega upp á öldutoppana og gerði
meiri froðu en nauðsynlegt var.
Yngri hásetarnir horfðu út á
freyðandi sjóinn. Þarna kemur
stór alda, hrópuðu þeir.
— Bara að nú g.efi vel á.
Og það gaf duglega á. Þetta var
rismikil álda og hún nálgaðist óð-
um. Svo flóði hún.yfir þilfarið og
gamli hjallurinn nötraði allur. Sölt
froðan ýrðist framan í liásetana og
skipstjórinn hafði naumast tíma
til að bjarga sér ofan í káetuna.
En hvað þetta var hressandi.
Allir voru sem ungir í annað sinn.
Þeir höfðu ekki bragðað á salt-
i vatni svo lengi. Og allir hrópuðu:
Húrra.
En í sama bili heyrðist þrum-
andi rödd stýrimannsins:
— Fellið seglin. Svo sneri hann
skipinu við, svo rigndi skipunar-
orðunum: Varpið bakborðsakker-
inu. Varpið stjórnborðsakkerinu.
Og báðum akkerum var varpað.
Það heyrðist glamra í gömlu fest-
unum og ryðrykið liðaðist eins og
ský báðu megin.
Skipshöfnin, sem var vön að
hlýða, vann þegjandi og hugsunar-
laust og brátt lá skipið við tvö
akkeri.
En nú þegar skipið ■ var lagzt,
gat enginn dulið undrun sfna yfir
því, að svo skyndilega skyldi véra’
snúið við og lagzt við akkeri, þeg-
ar bvrinn var svona' blásandi og
komið var út fyrir hólmana og
skerin. Og enn þá óskiljanlegri
var framkoma skipstjórnarmann-
anna. Því að nú stóðu þeir báðir
aftur á skipinu, hölluðu sér yfir
borðstokkinn og horfðu ofan á
skiossúðina. Sumum heyrðist skip-
stjórinn hrópa: Að dælunum,
briótarnir ykkar, en það hefur nú
sennilega verið mislieyrn.
— Hvern fjandann eru þeir að
gera þarna aftur á, spurði létta-
drengurinn.
— Haltu kjafti, strákur, sagði
bátsmaðurinn.
En káetudrengurinn þóttist vita,
hvað skipstjórinn væri að gera, og
nú fór hláturinn að sjóða niður í
hásetunum. Þeir grettu sig í fram-
an og voru að því komnir að skella
upp úr, þegar stýrimaðurinn sást
gefa skipstjóranum olnbogaskot.
Já, en þú verður þá að hvísla,
sagði hann.
Stýrimaðurinn kinkaði kolli, og
svo sneri skipstjórinn sér að skips
höfninni og sagði hátíðlega:
— Sem betur fór sluppum við
betur frá þessu, en á horfðist. En
nú vona ég líka, að þið hafið allir
lært að skilja, hve hættulegt það
er, að láta óþroskaða unglinga
hlaupa með sig í gönur. í þetta
! skipti lét ég undan ykkur, ekki
vegna þess að ég sæi ekki hversu
heimskulegt var að láta ykkur
ráða, heldur til þess að lofa ykkur
að læra af reynslunni. Og sjáið
þið nú hvernig komið er. Við liggj-
um hér úti á opnu hafi í æðandi
stormi og sjógangi, í stað þess að
vera í tryggri höfn. En trúið mér.
Héreftir munum við, ég og hinn
ágæti stýrimaður sjá svo um, að
slíkt og þvílíkt endurtaki sig ekki.
Og ef illa fer um okkur hér, þá
minnist þið þess, að það er ykkur
að kenna. Við þvoum hendur okk-
ar.
Að svo mæltu gekk hann í gegn-
um hópinn og hásetarnir viku
lotningarfullir til hliðar. Stýri-
maðurin nsem hvíslað hafði hverju
orði að skipstjóranum, þurrkaði
sér um augun og gekk á eftir hon-
, um. Báðir hurfu ofan í káetuna.
Mikið var rifizt í hásetaklefan-
um þennan dag og átti þó sam-
komulaglð eftir að versna.
Nú var úti um sátt og samlyndi.
Allt var á tjá og tundri í háseta-
I klefanum og hver kenndi öðrum
BÓKBANDSVittNUSTOFAN
BÓKFELL H.F.
Hverfisgöíu 78.
Hjá
Bókfeíli
er
bókbandið
bezt
BÓKBANDSVINNUSTOFAN
BÓKFELL H.F.
H'verfisgötu 78. — Sími 1 98 25 og 1 19 06.
t....................................
um ófarirnar. Það var ekki verandi
þar lengur.
Það hafði verið gert það sem
En skipstjóranum og stýrimann-
mum leið ágætlega. Það kom þeim
ekki við þó að óánægja væri milli
skipsliafnarinnar. Þeir' áttu enga
sök á því.
I En enginn hugði á breytingu.
| hægt var, og skipstjórinn hafði
j lofað skipshöfninni að ráða.
i Nú urðu menn að halda sér í
skefjum. Skipið lá á hættulegum
stað, en þar varð það að liggja, og
þar liggur það ennþá.
4 ENDIR
RCA VICTOR NEW VISTA sjónvarpstæki
Hin glæsilegu RCA VICTOR NEW VISTA amerísku sjónvarpstæki eru sniðin eftir nýjustu tízku livað útlit snertir. — Gæði RCA-
sjónvarpstækjanna eru fyrir löngu viðurkennd af milljónum notenda, vegna cftirtalinna kosta: — Óvenju skýr og stöðug mynd.
— Sérstaklega vandaður frágangur, sem byggist á áralangri reynslu í framleiðslu. — Óviðjafnknlegt útlit, ásamt fjölbreytni í lit-
um og stærð. — RCA-sjónvarpstækin eru bæði fyrir ameríska og evrópska kerfið. — RCA-sjónvarpstækin eru væntanleg á næst-
unni. — Kaupendur hafi samband við RCA-umboðið á íslandi.
GEORG ÁMUNDASON & CO „ LAUGAVEGI 172, SÍMI 15485.
i
1 >miuuiuii«iumiuuuuuuuuiiuuuuiiuiiiimiiiiiiiu«4iiiiiiiiiiiuuuiiiuiiiiiuiuiiiuiiiiuiiiiimiiiiiiiiiuiiiiiiiiiuiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiininniiiiiimiiin«ii»Hmiiiiiiiintiiniiiiimiiimiiiiiiuiiiiiii
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 22. des. 1963 45
* , ,
-4* uiimiiiitkiiiiitikiiiiiiitlí'miimimiitiiilmimiimiimitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuiiiiiuuiiuiuiuiiiiiiuiiiiiuiuuiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiuuiiiiuiuiuii(uuiuu£<