Alþýðublaðið - 26.05.1964, Síða 8

.........................................................." .....................nill„i.iuu«
Þá er kominn tími til að hugsa fyrir sinnarhár- I
greiðslunni og samkvæmt nýjustu fréttum úr heimi f
tízkunnar á þessu sviði, verða ýmsar nýjvuigar á ferð I
inni. Hér að ofan birtum við tvær spánnýjar hár- I
greiðslur — sumarlegar og skemmtilegar, eins og \
vera ber. i
""""".....""""".....""................................................................................
S 26. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Ijögul þráskák Bandaríkjanna
“ og Frakklands hefur lengi ein
kennt sambúð vesturveldanna.
Ráðamenn í Washington og Pek
ing skamma ekki hverjir aðra eins
og ráðamenn í Moskvu og Peking,
en á Vesturlöndum eru einnig
uppi tvær andstæðar kenningar
um „hugmyndafræði". X NATO
hafa þessar „hugsjónir krystallazt
í spurningunni um saméiningu
heraflanna.
Bandaríkjamenn vilja samein-
ingu, Frakkar ekki. Með samein-
ingu er átt við, að herstyrk verði
b’andað saman og hann settur und
ir sameiginlega stjórn. Víðt. form
sameiningar er margþjóða herfafl
inn með blönduðnm áhöfnum
manna af ýmsu þjóðerni á skipum
búnum kjarnorkueldflaugum.
Kennedy forseti kom fram með
vígorðið um, að vestrænar þjóð-
ir séu „gagnháðar” (interdepend-
ent á sjálfstæðisdegi Bandaríkj-
anna fyrir tveim árum. De Gaulle
forseti gerir sig að formæl hins
gagnstæða lögmáls, Hann lýsir því
yfir, að landvarnir geti einungis
verið þjóðlegar. Þetta gerir hann
í verki með því að draga fransk-
ar hersveitir út úr samstarfi NATO
En það getur ekki verið nokk-
urt takmark í sjálfu sér að draga
frönsku hersveitirnar til baka, tak
markið h ýtur að vera að fá önn
ur ríki til að gera hið sama, sem
sé að fá því til leiðar komið, að
samstarf NATO í núverandi mynd
verði leyst upp. De Gaulle vill
breyta NATO í bandalag þjóðlanda
s^m hafi eigin og sjálfstæðar land
varnir.
Bak við þessi grundvallarsjón-
^armið leynist barátta um á-
hrif. Ef sameiningin á sviði
hermála hætt.r hverfa bandarísku.
hersveitirnar frá Evrópu: Þá verð-
ur aukið svigrúm fyrir frönsk á-
hrif.
Á NATO-fundinum í Haag fyr-
ir skömmu unnu Bandaríkjamenn.
sigur. Frakkar fengu ekkert fylgi
og standa enn einangrað-
ir. De Gauiie vekur mikla virð-
ingu og hefur sterk áhrif, en hann
hefur ekki færzt skrefi nær tak-
marki sínu, sem er að losa tengsl
annarra ríkja Evrópu við Banda-
ríkin.
Af þessum öðrum ríkjum Ev-
rópu er það Vestur-Þýzkaland,
sem margt veltur á. Hin þögla
þráskák Bandaríkjanna og Fakk-
lands varðar fyrst og fremst Vest-
ur-Þýzkaland. ilér kemur livað eft
ir annað í ljós, að Vestur-Þýzka-
land kýs Bandaríkin. Þetta á eiiilc
um við síðan Adenauer fór frá.
Hér er einnig að finna raunvéru
lega ástæðu þess, að Bandaríkja-
menn leggja mikla áherzlu á áætl-
un sína um margþjóða kjarnorku-
herafla. Ti gangurinn er hvorki að
efla NATO hernaðarlega eða að
koma í veg fyrir, að Vestur-Þjóð-
verjar fái þjóðlegan kjarnorku-
herafla.
, Áætlunin er bragð í samkeppni
við Frakka. Með því að tengja
Vestur-Þýzkaland Frakklandi moð
sameiningu á sviði hermála verð-
ur de Gaulle kleift að endurskipu
leggja Evrópu með Frakkland sem I
miðstöð.
Cn þetta merkir einnig, að taka
L verður töluvert tiilit til Vest
ur-Þjóðverja.
Slíkt tillit kom í Ijós í tilkynn-
ingunni eftir NATO-fundinn, sem
^tiiiiimiiiii 1111111111111111111111'i.iii' 11111111111111111 mmmmmmmmmmmmmmmitmiiimimmmmmm ................................iiiiii, iiiimimmimimmmiimiimimmimimmmiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|l||||,||||||||||l
Ég las nýlega grein um þá
list að kunna að halda veizlu
og hvernig maður yrði hin full
komna húsmóðir.
„Hafið það hugfast að bjóða
aðeins því fóiki er fullkom-
lega samræmist hvað öðru”,
stóð þar.
Og mér varð hugsað til þess
er við hjónin buðum til okk-
ar fyrstu veizlu. Við höfðum
bakað okkur mikla fyrirhöfn
til að bjóða nokkrum skemmti-
legum gestum, við vorum sem
sagt full af orku og áræði.
Það sýndi sig því miður, að
gestirnir áttu svo vel saman
að þeir höfðu engan áhuga á
að tala við okkur húsráðend-
urna. Þegar búið var að borða
drógu þeir sig út í eitt horn
stofunnar og ákváðu að fara
snemma, til að halda áfram
sínum uppbyggilegu samræð-
um hjá einum gestanna.
Eftir að drukkinn hafði verið
molasopi setti húsbóndinn plötu
spilarann í gang, í þeirri von
að gestirnir myndu vilja fá sér
snúning. Nei það var engan
sem langaði til að dansa.
Næsta óheppni var að við
höfðum keypt mislit ljós-
ker, og Jens hafði lagt sig í
lífshættu við að koma þeim
upp í anddyrinu og við tröpp-
ux-nar, (hann var rétt dottinn
í stiganum.)
Gestirnir sögðu að þetta væri
snoturt en þeir sögðu ekki
meira og fannst ábyggilega að
við værum mjög barnaleg.
Sem betur fór sluppu þeir
fljótt við að horfa á ljós-
kerin því allt í einu kom eld-
ing sem eyðilagði allt fyrir-
komulagið.
En nú er eftir að segja frá
því mikilvægasta af þessu öilu,
MATNUM. Ég er nú enginn
snillingur í að matbúa, svo ég
hafði fengið bakarann í hverf-
inu til að sjá um steikina. Eft
ir-mat.nn ætlaði ég að gera
sjálf, vínhlaup með rjómafroðu.
Fyrst vildi hlaupið ekki
verða nógu stíft. Það var nátt-
Sumarhárgreiðslur
úrulega af því að ég hafði ekki
sett nóg af matarlími í það.
Nú, ég hitaði alit upp aftur
í sultupottinum og bætti í
matarlími. Þegar ég leit í pott
inn litlu seinna var hlaupið
svo stíft að ég hefði getað stað
ið á því. Það var ekki um ann
að að ræða en hita það upp aft
ur, í þetta sinn notaði ég fötu,
og bætti í hana flösku af mad-
eira víni. Ekki batnaði ástand-
ið, því nú varð úr hlaupinu
„vínsósa“. Ég gafst upp, átti
heldur ekki aðra fötu. Þessi ó-
heppni gerði samt ekki svo mik
ið til, því nú hafði rjómafroð-
an orðið svo stinn að hún líkt
ist mest búðingi. Þannig atvik-
aðist það að rétturinn sem ég
bar á borðið, hét „Rjómabúð-
ingur með vínsósu“.
Þegar gestirnir voru farnir
stóðum við hjónin eftir í eld-
húsinu með diska desertskálar
og hálftóm vínglös allt í kring
um okkur.
„Aldrei aftur“, stundum við
„aldrei aftur búum við til mat
fyrir 12, þegar ekki er boðið
nema 8 manns."
Það var fullur pottur afgangs
og há'f fata af vínsósu svo ég
bauð nágrönnunum upp á af-
gangana daginn eftir.
Þeir komu og við skemmtum
okkur konunglega. Ég gleymdi
víst að segja, að það voru 3
hvítvínsflöskur og 1 madeira í
vínsósunni.
FYRSTA VEIZLAN