Alþýðublaðið - 26.05.1964, Page 15

þux-fa að sjá Petu daglega og
vita, að bún svaf undir sama
þaki og hann. Hann lxafði aldx-ei
fyrr þarfnazt jafn átakanlega
þeirrar kyrrðar og friðar, er
liann gæti fundið í Skotlandi. Og
þó hafði hann aldrei hlakkað jafn
xítið til að fara þangað. Það var
hræðilegt fyrir mann að vera ást
fanginn upp yfir bæði eyru í eig
inkonu sinni og vita, að hún
hafði ekki meiri áhuga á honum
en hverjum öðrum ókunnum
manni.
Nú kom hann auga á Petu.
Hún kom hlaupandd í áttina til
hans í tweeddragtinni sinni.
Hann virti hana undrandi fyrir
sér. Nú var hún líka búin að
koma auga á hann. Hann heilsaði
henni, og hjarta hans barðist á-
kaft bara við það'að sjá hana.
— Hva« í ósköpúnum er að,
spurði hann. hn$gg|£|
Hún horfði á hann rjóð í kinn
um. Nií, er hún var svo nærri
honum, voru hugsanir lxennar all
ar á reiki, og liún vissi ekki hvað
hún átti að segja. Hún sagði
liægt og slitrótt:
—- Ég fékk bréfið frá þér . , .
Ég varð að koma . . . Ég þarf
að segja þér dálítið . . .
— Hvað er það, Peta?
— Bara að ég . . . Þú þarft
ekki að senda mér neinar sann-
anir, svo ég. geti skilið við þig
. . . það er að segja . . . ef þú
vilt að allt verði áfrarn, eins
og það er . . . þá er mér sama.
Hann varð mjög undrandi á
svip.
— Hvað áttu við? Viltu ekki
fá skilnað?
Hún hristi höfuðið.
— Nei, nei. Ekki lengur.
: Hann greio um hönd hennar.
— Þú átt þó ekki við að þú
viljir .... hann þagnaði, hló
þurrlega og siennti hönd lxennar.
’ — Nei, auðvitað ekki. Þetta þýð
ir auðvitað ekki að þú viljir
vera hjá mér. Eitthvað hefur
skeð. á milli ykkar Lyells, er það
ekki?
Hún leit niður og varð blóð-
rjóð.
—■ Já. Það er öilu lokið á milli
okkar. Ég komst að bví, að allt,
það er þú savðir um hann, var
' satt. Ég bvst ekki við, að við
liöfum tíma tii að fara út í smá
atriði í sambandi við það, áður
en lestin fer. Ég komst að þessu
fyrir tilviliun.
— Ég skiJ. saeði Frensham..
Hann stóð iro». Þetta var sig
urinn, sem hann hafði beðið eft
ir. Undarlegt. að liann skyldi
ekki finna til meiri ánægju ýf
ir því. En af bví að hann elsk-
aði hana, fann hann til mikillar
meðáumkunsr með hexxni vegna
þeirrar auðmvkingu, er hún
hafði orðið f.vrir. Hann sagði blíð
; lega:
— Jæja, þú skilur líklega að
ég er ekkert undrandi yfir þess
um fréttum. Ég verð að segja,
að ég gleðst bín vegna. að þetta
skyldi ske áðnr en hún hafðir
brennt alia.r brvr »ð baki þér.
Hún forðaðist að mæta augna
ráði hans. wún fit.Jaði taugaó-
; ktyrk við loðkraeann á dragtinni.
— Já, það hefðí verið hræði-
Jegt, ef ég hefð ekki uppgötvað
1, Þetta fyrr en um seinan.
— Það liafði eyðilagt þig, Peta.
Hann eyðileggur allar konur, sem
hann kemur nálægt.
Nú-leit hún á hann.
— Ég gleðst ekki þess vegna.
Ég hef hagað mér eins og fífi,
og ég hefði átt það skilið að lxann
færi illa með mig. En ég gleðst
þín vegna. Það liefði ekki verið
réttlátt, ef þú hefðir orðið að
ganga í gegnum skilnaðinn. Ég
sé það núna.
Hann sá á augum hennar, að
hún talaði í einlægni, en liann
yppti aðeins öxlum.
— Ég hefði látið það eftir
þér.
— Ég veit það. Ég vil gjarnan
þakka þér fyrir það, en ég bið
þig að gera það ekki. Og ég býst
við að þú sért þreyttur á mér . .
að þú viljir fá að vera einn. Ég
get alltaf farið. En ef ég verð
hér áfram sem eiginkona þín —
þá getum við forðað þér . . .
frá hneyksli . . .
Hann leit undai'lega á hana.
— Ertu f raun og veru bara að
hugsa um mig?
— Já, svaraði hún aumingja-
lega. — P.eyndu að trúa mér. Þér
lxlýtur að hafa fundizt ég hræði-
lega eigingjörn. En ég er ekki
eins slæm og þú heldur.
Hann fann til mikillar blíðu
Framhalds-
saga eftir
Denise Robins
gagnvart henni. Hann þráði að
taka lxana í faðm sér og kyssa
byrtu óhamingju og hrygðarsvip
irin af andliti hennar.
— Ó, mín kæra, sagði hann.
— Ég hef aldrei haldið, að þú
sért slæm. Þú varst aðeins blind
gagnvart Lyell. Mér þykir leitt,
að þii skulir vera óhamingjusöm
þess vegna, en lieldur þú ekki í
alvöru, að þú megir lofa Guð
fyrir að sleppa?
— Ég býst við bví, hvíslaði
hún, og beygði höfuðið eins og
lítið barn, sem hefur brotið af
sér.
— Hlustaðu nú á mig, sagði
Noel, — Ég vil ekki skilja, Og
eins og ég hef oft sagt þér áður,
vil ég gjarnan að allt verði ó-
breytt. Ég ætlast auðvitað ekki
til, að þú kastir þér tafarlaust £
arma mína, en ef við höldum á-
fram að búa saman, gætum við
þá ekki að minnsta kosti verið
vinir?
Tárin runnu úr augum Petu.
— Ég hef alltaf hugsað um þig
sem vin minn.
— Þá er það ákveðið . . .
Hann þagnaði. Lestarvörðurinn
veifaði til merkis um að lestin
skyldi leggja af stað.
— Lestin er að fara, sagði
Peta. — Við verðum víst að kveðj
ast. —
Hjarta Noels barðist ákaft.
— En hvers vegna. Hvers
vegna að verða eftir heima og
láta sér leiðast? Hvers vegna
kerour þú ekki bara með mér?
Við íiöfum bæði gott af loftlags-
breytingu. Og ef til vill munum
yið kynnast betur við að fara í
göngúferðir um heiðina með
húndána. Komdu, Peta, stökktu

upp í lestina. Ég fæ áreiðanlega
annan svefnklefa handa þér.
Flýttu þér.
Hjarta hennar barðist líka á-
kaft. Hún stundi upp:
— En ég er ekki með neinn
farangur.
— Við biðjum Mackie að senda
hann með næstu lest. Ætlar þú
að koma?
Hjálparvana leyfði Peta hon-
um að grípa um hönd sína og
toga sig upp í lestina. Lestin ók
hægt út af brautarstöðinni. Hún
skalf svo, að hún varð að styðj-
ast við handlegg hans. Og liún
SÆHGUR
Endumýjum göinlu sængurnar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNÐI.
Hverfisgötu 57A. Sfmi 18733.
Hafnfirðingar
Fyrir börnin í sveitina: |
Gallabuxur j
Skyrtur
Peysur í
Blússur
Nærföt f
Sokkar [
GOTT ÚRVAL —
GOTT VERÐ.
ÁSBÐ
Vesturgötu 4. — Sími 50240
sá ekkert, því augu hennar voru:
hlinduð af tárum.
Tveimur vikum seinna gengu.
maður og stxxlka eftir hæð einni,
er lá að litlu steinhúsi, sem stóð
við eitthvert hið fegursta vatm
er gefur að líta í skozku hálönd-
unum. Á undan þeirn hlupu þrír
hundar.
Peta virti fyrir sér hið dásam-
lega landslag í kringum Iiana.
Hún stakk höndunum í vasana
á tweedkápunni sinni, og gekk
léttilega við lilið Noels, sem bar
byssu og poka með tveimur kan.
ínum í.
— Þetta er dásamlegxxr staður,
sagði hún. — Ég verð aldrei
þreytt á að dást að. landslaginu
hér. Það er svo fallegt.
— Þetta segir þú eftir tvær
vikur, sagði hann. — En ég segi
það eftir tvö ár. Ég keypti þenn-
an stað fyrir tveimur árum, og

Nú það er ixún, sem á að vaska upp í dag .
-rCOU-H-H \
COA'NE í i
. t-'V'
— Ég vissi ekkert um þetta mamnia.
— Verður fröken Calhoon vond, þegar
hún kemst að þessu?
— Hún getur orðiff meira en vond, það
má vera aff hún reki mig. Ég þarf á þessu
starfl aff halda til aff sjá fyrir þér og pabba
þínum.
— Fröken Calhoon er aff koma. Farffu
mn
í herbergiff þitt ÓIL
- Já, en mamma .... —Ekkert múffur,.
með þig.
- Þarna kemur hún .. j
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 26. maí 1964 |5