Alþýðublaðið - 05.06.1964, Blaðsíða 6

ar skyldu
FYRIR nokkru fór hi'ð nýja danska
farþegaskip „England” fyrstu ferð
sina yfir Norðursjó.
Við það tækifæri ]as formað-
ur Sameinaða gufuskipafélagsins
reglur, sem voru gefnar út þegar
skipið „Hckla” var sett inn í Norð-
ursjávaráætlunina árið 1862. Ferð-
in til Engl.ands þá tók 4-5 sólar-
hringa. „Hekla” var 650 tonn og
□ VERKFRÆÐINGUR einn í
Varsiá hringdi heim til konu sinn-
ar dpg ..íokkurn. Og þegar hún tók
tólið u]Dp, heyrði hann óminn af
karlmannsrödd:
— Láttu hann eiga sig, Moniea.
Er það nauðsynlegt að vera að
anza í símann einmitt núna? Elsku
Monma hlustaðu á mig.
Verkfræðingurinn ákvað þegar
að f' skilnað frá konu sinni, sem
vitaskuld hét Monica, vegna ótrú-
semi.
En begar málið kom fyrir dóm-
ara, lék lögfræðingur konunnar
á segulband upptöku af útvarps-
leikriti, sem útvarpað hafði verið
rétt í sama mund og verkfræðing-
urinn hringdi til konu sinnar.
Það stóð ekki á fyrirgefninga-
beiðni við Monicu og þau voru
hamingjusöm hjónin í Varsjá þann
daginn.
waDHi?niiminníniiim[nniliniimnimi[iiiiii[i':miii|i"i','aai[iiinmpininniiiiiniiniiiiiTtímiiHiini!nnnniiiiim!iiiinn;iiimniiiin<iiiimiiniiiiniiiiiiiiiuuii;iiiiiiiiinniiiiiiiinimiu
Þrengslin í glerhúsinu 1
hafði litla vél.
í nefndum reglum sagði, að far-
þegar skyldu koma til skips dag-
inn fyrir brottför og afhenda
ferðakistur sínar. Til viðbótar við
hana mátti hver farþegi í mesta
lagi hafa með sér einn vaðsekk og
liattöskju. Um borð var hverjum
farþega vísað á sína koju, sem
var annað hvort föst eða hengi-
koja. Þeir, sem sváfu f hengikoj-
um, skyldu hengja þær upp á
hverju kvöldi og vefja þær sam-
an á morgnana og koma þeim fyr-
ir á fastákveönum stöðum.
Hver farbesi skyldi hafa með
sér hnif, skeið og gaffal, minnst
tvö handklæði og þar að auki nauð
gynleg áhöld til skóburstunar. Aft-
ur á móti mátti gera ráð fyrir, að
um borð væri nógu mikið af disk-
um og bollum.
Fyrir utan þetta var farþegum
ráðlagt, án þéss að það væru fyrir
mæli, að hafa með sér ölglas og
lítið eitt af sykri. Um borð stóð
öltunna á stokkum, sem farþegar
gátu fengið sér úr eftir þörfum.
Matinn þurfti hver maður að
sækja að kabyssunni. Eldspýtúr
voru stranglega bannaðar og gerð-
ar upptækar ef þær fundust ein-
hvers staðar. Reykingar voru að-
eins leyfðar ofan þilja.
í lokin voru gefin nokkur góð
ráð. Bent var á að línefni yrðu
mjög fljótt sótug í London og far-
þegum ráðlegt að taka ei með sér
mikið af slíkum fatnaði. Loks er
gefin smá ráðlegging í sambandi
við tízkuna: Hverjum farþega er
ráðlagt að hafa með sér svartan
hatt, þar eð annar höfuðbúnaður
sé alls ekki passandi í Englandi.
í HUGANUM sjáum við tappana
fjúka og freyðandi drykkurinn
sitrar niður í glösin. En það er
sjaldnast. annars staðar en í hug-
anum, vegna þess, að kampavín,
eins og aðrir áfengir drykkir er
dýr vara.
Kamnavín hefur verið mönnum
gleðivaki um margra alda skeið.
Löngu áður en Rómverjar héldu
yfir sléttur Kampaníu í fyrsta
sinn, höfðu Gallar þakið þær
grænum vínviði. Og slíkt var fram
leiðslumagnið, að sá þrjótur Dom-
itian keisari fyrirskipaði til þess
að hressa upp á vinsældir sinar á
Ítalíu að vínakrarnir skyldu eyði-
lagð:r. Það var árið 92.
Eftir þetta liðu 200 ár þar til
aðrar rómverskar hersveitir gróð-
ursettu nýja vínviðarteinunga á
sléttunum. Síðan það gerðist og
fram á síðustu öld, voru akrarnir
eyðilagðir 22 sinnum. En nú voru
vínbændurnir komnir upp á lag
með að gróðursetja nýja teinunga
strax aftur. Á tuttugustu öld háfa
vínakrarnir ekki heldur fengið að
vera aiveg f friði. í fyrra stríðinu
var því nær helmingur þeirra lagð
ur í evði. Híns vegar bjargaði það
þeim í seinna stríðinu, að sókn
Þjóðveria var svo hröð, að þeir ;
slunnu liltnlnlega lítt skaddaðir úr
leiknnm 1940. 1
Revndar mega Þjóðveriar eiga
það, að þeirra hlutur er ekki
minnsfur beirra, sem hafa tekið
sér fvrir hendur að eyðileggia
vinakrana í Kampaníu. Því undar-
ir, árþúsundir að baki. En það
kampavín, sem viö þekkjum, þekkt
ist elcki fyrir 300 árum. Fram til
þess tíma hafði kampavínið verið
„kyrrt” vín, en þá kom einn ágæt-
ur guðsmaður til sögunnar og
breytti máli eigi alllítið. Það var
munkurinn Perignon frá klaustr-
inu í Hautevillers í námunda við
Épernay. Þessi æruverðugi munk-
ur var frumkvöðull hinnar svo
nefndu „Méthode Champenoise”,
sem felst í eftirgerjun drykk.iar-
ins eftir að búið er að setja hann
á flöskur. Þessi meðhöndlun breyt-
ir honum úr „kyrru” víni í hið
eina sanna champagne.
Hingað til hafði þessi meðferð
verið ómöguleg vegna þess að
flöskurnar þoldu ekki þrýsting-
inn, sem skapaðist inni í þeim við
gerjunina, og vegna þess, að hamp
urinn. sem notaður var til að loka
flöskunum var eklci nógu þéttur.
Nú urðu flöskurnar smám saman
þykkari og korktappar komu í
slaðinn fyrir hamp og var haldið
á sínum stað af stálþráðum. Það
"er þarflaust að gera hér í smáatr-
iðum grein fyrir framieiðsluaðferð
inni, en óhætt er að fullyrða, að
kampavínið sé ávöxtur mannlegr-
ar snilli.
Þegar franska stjórnarbyltingin
dundi yfir, var kampavínið búið
að fá á sig nokkurn veginn fast
form sem freyðivín, og þess var
ekki langt að bíða, að það yrði
mjög vinsælt. Vinsældirnar hófust
vitaskuld í Frakklandi, en ekki
leið á löngu áður en það var kom-
ið ýfir Ermarsundið og það var al-
veg óháð landamærum og styrjöld-
Framhald á siðu 10.
legra er. að bað eru þvzkar ættir,
í GLERHÚSI Sameinuðu þjóð-
anna á Manhattan í New York
aukast nú brengslin stöðugt.
Þegar bvgginpin 'var tekin í
hotkun var fiö’di þátttöku-
þióða 51 og á beim tíma bjugg
ust menn v'ð að mi'íe Jangur
tími mvndi Hða bar tii fiöldinn
fmri fram úr 75. hó er nú svo
knmið, að bátttökubióðir Sam-
einuðu þióðanna eru orðnar
113 og talið er, að effir tíu ár
vefði þær orðnar 130 .
]
iileð haustinii er talið, að
þr^ár bióðir muni æskia upp-
tökju. Það eru Niassaland, Norð-
ur-Þndesía og Malta.
Éftir viðurkenningu de G
’e -j Rauða-Kína, er eins lík
Gaul-
; líklegt
að þegar á næsta allsherjar-
þingi verði f.vlgjendur þess
orðnir í meirihluta. Lausn
Þýzkalandsmálanna og þar með
upptaka þöss í Sameinuðu
þjóðirnar, liegur mun lengra
undan á veginum.
Það eru fleiri þióðir en Vest-
ur-Þióðvorís- com ]át.a sér
nægia nð hafa eimmgis áheyrn-
arfullírúa á bingi Sameipuðu
þjóðanna. Það eru Sviss og Mó-
nakó, Sviss veena þess, að það
vill halda áfram hinni algeru
hlutlevsiss+efnu sinni, sem það
hefur fylgt svo trúlega hingað-
til. Mónakó veena þess að það
hefur ekki fjárhagslegt bol-
magn til be-s.
Sömu sögu er reyndar að segja
af löndum eins og Liechten-
stein, Andorru og Samóaeyjum.
sem hafa slofnað, og eiga sum enn
bá. hin mikbi brugghús: Heidsieck, i
Krug, Werle og fleiri. Þeir komu
unnhaflega til landsins sem bréf-
ritarar vegna þess, að Frakkar, j
sem kunnu erlendar tungur voru
nokkurn veginn ófinnanlegír. Þess
ir bréfrjtarar komu fljótlega auga
á hagnaðarvonina og notuðu tæki-
færin sem gáfust með sönnum
þýzkum d-,gnaði og nákvæmni.
Hið raunverulega vínsvæði er
ekki nema lít.ill hluti héraðsins
Camnarno. aðeins 24000 tunn-
ur lands Það svæði eitt getur með
réttu kaHazt ..Région delimitóe de
la Chamoagne viticole”. Það er
furðnipgt til að hugsa, að á bessu
litla landssvæði skuli 18.000 Umnd-
ur rækta v!n og vera starfrækt í
kring um 100 samvfnnufvrirtæki.
Og í víðáttumiklum kiöllnrum
bíða 200 000 000 kampavínsflöskur
eftir að verða teknar og sendar út
um heim.
Kamnavínið á, eins og áður seg-
Það voru frómir munkar, sem fyrstir manna brugguðu kampavín.
'"'’l'i^nllllllílllllllllllllilllllllllllll'llllblllllllílllllllllWilllIIIIlllllilIIIM
Joe Brown, dómarinn, sem stjórn-
ar réttarhöldunum gegn Jack Ru-
by, ákvað í byrjun mánaðarins, að
hinn 19. júní næst komandi verði
vitnaleiðslur og yfirheyrslur um
andlegt ástand Rubys.
Búið er að dæma Ruby til dauða
cvrir morðið á Oswald.
Brown átti tveggja tíma viðræð-
ur við sækjandann, verjandann ög
þrjá geðlækna, áður en hann tók
ákvörðun sína. Hann sagði, að geð-
læknarnir þrír hefðu gefið skýrslu,
sem kæmi fram í að Ruby væri
sálsjúkur. Hann tók þó fram, að
það þyrfti ekki að merkja, að hann
væri geðveikur í lagalegum skiln-
ingi.
Brown gaf einnig. leyfi til að
Ruby fengi sálfræðilega meðhöndl-
un í fangaklefa sínum.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ