Alþýðublaðið - 06.08.1964, Page 15

' búningskleíann til okkar mcð
koníakið. Ég gat ekki látið þig sjá
mig. Þetta var hreinasta víti fyr-
ir mig, þangað til Gerald gaf mér
codeinpillurnar hennar Theo.
Honum tókst einhvern veginn að
ná í töskupa henar, og ég tók
inn helminginn af pillunum henn
ar. Ég ég vonaði, að það væri
nægilegt til að hjálpa mér yfir
þetta.
I' Ég hefði auðvitað mátt vit.a
? þetta. Mér hefði átt að skiljast
af aðvörun dr. Lenz og fram-
komu Gerglds, að ég geröi mig
aðeins að athlægi með að brjóta
heilann um stolnu töskuna.
t — Seint í igærkvöldi, sagði
Mirabella, þegar Gerald var far-
inn og ég var háttuð, fann ég að
ég var að fá nýtt kast. Ég leitaði
að codeinpjllunum, sem ég tók
frá Theo, en ég gat hvergi fund-
ið þær. Kvalirnar voru svo hræði
legar, að ég gat ekki afborið þær,
og ég sá enga aðra leið en að.
liringja til dr. Lenz. Ég vissi jú,
að hann gat hjálpað mér.
! Ég minntist hinnar hásu, niður
' bæidu raddar í símanum. Hún
' liafði greinilega borið vott um
' þær hörmungar, er vesalings
1 Mirabella varð að þola.
i — En eftir að ég var búin að
hringja, fann ég pillurnar. Ég
tók þær inn, og kvalirnar voru
farnar að þverra það mikið, þeg-
ar þið dr. Lenz komuð, að ég gat
leynt þeim. Ég hafði auðvitað
1 ætlað að segja dr. Lenz eins og
1 væri, en þegar ég sá, að þú varst
með, brast mig kjark. Þess vegna
lét ég sem ég hefði ekki hringt,
og að þetta hlyti að vera eitt-
livert símaspaug.
j — Og Lenz, skildi hann hvern-
ig þessu var varið, spurði ég.
! — Já, hann skildi, að það var
eitthvað meira en lítið að. Hann
skrifaði mér bréf, þú veizt það,
er það ekki?
) Ég kinkaði kolli.
I . — Og þetta bréf frá dr. Lenz
! á eftir að bjarga. mér, sagði hún
: stillilega. — Hann skrifaði að
: hann vissi, að ég væri veik. Dag-
' inn eftir talaði. ég við hann og
' sagði honum sannleikann. Hann
sagði mér frá nýrri aðferð, sem
nú er farið að nota gegn þessum
sjúkdómi. Einhvers konar spíri-
tusinngjöf. Hann segir, að maður
geti fengið þessar inngjafir án
þess að þurfa að leggja niður
! vinnu, og að kvalirnar hverfi fyr-
ir fullt og allt, því taugin sé
drepin. Ég aetla að byrja í þess-
1 um inngjöfum á morgun. Hún
brosti angurblítt og reis á fætur:
■ — Ef heppnin er með mér, líður
' ekki á löngu þar til þú getur hætt
að hafa áhyggjur mín vegna. Ég
næ mér áreiðanlega. Nú þarf ég
ekki lengur að halda áfram þessu
brjáiæðislega sjónarspili.
Þetta var líka það eina, -sem
skipti mig nokkru máli núna.
Lenz treysti sér til að lækna
hana. Mirabella yrði afur frísk.
Hún hafði nú lokið við að
snyrta sig. Og henni hafði heppn-
azt að ná sínu venjulega útliti —
hún var aftur orðin hin fagra og
óviðjafnanlega Mirabella Rue.
— Jæja, Peter, þá er þessu
lokið. Ég er svo glöð vegna þess
að þú skulir nú vita allt. Hún
brosti dálítið háðslega, — Þegar
ég kom hingað, hélt ég að ég
mundi geta hjálpað þér dálítið
áfram. En í stað þess hef ég bara
•vvopd, hefur hann sýnt mér ein-
staka tryggð.
— Það gleður mig, sagði ég.
Og ég er afar stolt af hon-
iunr sagði Mirabella blíðlega. —
Ekki bara af því að að hann verð-
ur góður leikari, heldur vegna
þ'eás að hann er mjög góð mann-
eskja. Það er ekki oft, sem að
móðir getur sagt slíkt með sanni.
— Þú ætlar þó ekki að segja
mér, að Gerald sé sonur þinn,
sagði ég undrandi.
Hún kinkaði kolli. — Þú
manst kanski eftir að ég sagði
'þér einu sihni að ég hefði verið
: gi|t áður en ég kom hineað til að
verða leikkona? Eiginmaður
minn fékk réttinn á Gerald,
Végna þess að hann fékk mig úr-
skurðaða sem óhæfa móður. En
Gerald kom til mín af-sjálfsdáð-
um, Peter. en hann gerði það
elcki fyrr en hann var búinn að
fávfyrsta stóra hlutverkið sitt á
'Broadway. Það rennur leikhús-
biöð í aeðvfm lians, alveg eins og
mfnum. Honum gengur áreiðan-
lega vel. Hún þagnaði andartak.
— Mér finnst eiginleea. að ég
Tiafi reynzt honum reglulega vel
sem móðir.
Ég minntist þess, að ég hafði
ságt við íris viðvikjandi sambandi
Mirabella. — Hún vill standa á
alltaf að hann viti allt. Ég vil
ekki að hann komist að sannleik
anum í þessu máli. Hún hló þurr
lega. — Guð, hvað það hlakkar
stundum í mér, þegar hann er
að reyna að forðast mig eins og
ég væri amma skrattans í eigin
persónu. Ég — venjuleg amerísk
móðir, sem lifir dyggðum prýddu
lífi með lyfjaflösku í staðinn fyr-
ir koníak. Hún hló af tur. — Hugs
aðu þér, hvað hann mundi elska
mig og virða, ef hann vissi sann-
leikann. Ég, sem er ímynd hinn-
ar dyggðugu og hetjulegu hús-
frúar.
— Tilfinningar þínar í garð
Wesslers eru sem sagt óbreyttar?
BF'
— Já, og þær magnast dag frá
degi. Augu hennar dökknuðu og.
einkennilegur kvíðasvipur kom á
hana. — Stundum er ég blátt á-
fram hrædd við það, Peter. Það
er eins og ég sé gjörsamlega
heilluð af honum. Ég get ekki
útskýrt hvernig þessum tilfinn-
ingum mínum er háttað, eða
hvers vegna. Það er eitthvað
luræðilegt og frumstætt, eitthvað,
sem veldur því að ég hef mesta
löngun til að lemja hann með hnú
orðið'þér til byrðl og valdið þér
erfiðleikumv ekki satt?
— Ég get alls ekki sagt þér
hvað þú hefur orðið mér til ó-
metanlegrar hjálpar, sagði ég. —•
Þú ert stórkostleg, Mirabella.
— Auðvitað er ég það ekki. Ég ^^6 jafn langt frá sannleikan-
er bara leikkona. Og við leikarar ^ j þv; málf og öllum öðrum.
verðum að fremja ýmis heimsku- — Láttu 'éerald ekki komast
pör öðru hvoru, annars yrðum við þvi_ ag þú vitir þetta, sagði
ekki annað en smáborgarleikarar .. jiirabella. —Hann vill standa á
allt okkar líf. Hún leit einkenni- ^jgin fótum, hann vill ekki láta
lega á mig. — Það er. víst bezt iþa8 ha{a tífejn áhrif á leikferil
að ég játi fyrir þér öll mín sinn, að hajjn er sonur Mirabellu
heimskupör. Eða þú hefur ef til „jRUe. Hún brosti glettnislega.
vill þegar getið þér þess til? • j>að yr'ð'T Uka dálitið neyðar-
— Getið mér hvers til? ' legt fyrir míg að þurfa að vlður-
— Þetta með Gerald, Peter. Þú ^kenna að ég eigi uppkominn son,
getur ekki ímyndað þér hversu „þegar aldur minn er uppgefinn
dásamlegur og. tryggur sá dreng-“f-sem 32.aX-P
ur hefur verið mér; þó hann hafi — Nei, ég skal ekkert minnast
sjálfur við mörg vandamál að á þetta, sagði ég .
stríða. Hann er óskaplega ástfang AúgnarSð hennar varð skyndi-
inn af íris^eins og þú kannske y. lega hörkulegt. — TJmfram allt
veizt. Hanp hefur ekki minnstu'"" máttu-ekki minnast á þetta við
SÆNGUR
Endumýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðtirheld ver.
NÝJA FIÐTIRHRErN SUNIN
Hrein
frisk
heilbrigð
möguleika á að fá hana, og fyrir
dreng á hans aldri er óendurgold
in ást hræðjlegur harmleikur. En
að undantc.knum dcginum, þegar
hann vildi endilega fara til Holly
Wessler. flann er svo andstyggi-
Jega ánægður með sjálfan sig.
Hann ííFúr á mig sem einhverja
hræðileg'a blóðsugu, sem leggist
á ófullvijðja drengi. Hann heldur
GR&NNARNIR „Pomms, Pappi“.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 6. ágúst 1964 15