Alþýðublaðið - 28.11.1964, Blaðsíða 6

Gauguin málverk
millj.
SOTHEBYS er mikið og frægtlegur aðstoðarmaður við sagn-
fyrirtæki í London, sem hefur það fræði-rannsóknastofnun í Peking.
Vindhviöa getur feykt
skakka turninum í Pisa
að sérgrein sinni að bjóða upp
listaverk og aðra muni, sem fólk
vill losna við, og stendur vafa
En d u r m In n ingar
^dúkku-iceisarans1
Plf YI, sem var keisari Kína á
árunum 1918 til 1922 og Japanir
settu sem dukkukeisara í Man-
sjúríu á árunum 1934—1945, hef-
sínar undir nafninu „Fyrri helm-
ingur lifs míns“. Han er nú 58
ára gamall.
Rússneski herinn tók PuYi
höndum árið 1945, var síðan af-
hentur kínverskum kommúnistum,
sat þar í mörg ár í fangelsi og var
að lokum gerður að garðyrkju-
ur nú gefið út endurminningar
manni í opinberum lystigarði —
eftlr að hafa sætzt við stjórn
kommúnista. Nú er hann vísinda-
laust fremst í heimi í þessari starf
semi. Nú í þessari viku hafa verið
boðin upp málverk, og þau ekki af
verri endanum, enda hefur verðið
verið eftir því.
Á þriðjudag var t. d. boðið upp
málverk eftir Gauguin, „Tahiti-
kona og drengur", og fór það fýrir
10,8 milljónir króna.
Á miðvikudag voru alls seld 122
málverk á uppboðinu lyrir 49p8
milljónir íslenzkra króna. Þann
dag var t. d. selt málverkið „Le
Ponf Neuf“ eftir Camille Pissarro
fyrir 3,3 milljónir, og keypti það
Ameríkumaður. Af öðrum málverk
um má nefna „Mynd af gamalli
konu“ eftir Renoir, sem fór á 2,8
milljónir, „Sítrónur og mímósur“
Matisse fóru á 2,7 milljónir, ,,Kín-
verska kommóðan" hans Picassos
fór á rúmar 2 milljónir, og kyrra-
lífsmynd eftir Vlaminck á tæplega
1,3 milljónir króna.
KRÖFTUG vindhviða getur velt
skakka turninum í Pisa um
koll, sagði ítalski vísindamaður
inn prófessor Ugo Colonnetti
fyrir skemmstu. Hann styður
þessa staðhæfingu sína ýmsum
mælingum, sem gerðar hafa
verið „við rætur“ tumsins
Aðrir sérfróéðingar vísa þess-
um staðhæfingum á bug. Hrynji
tuminn verður það ekki vegna
veðurs, segja þeir.
Colonnetti prófessor var áður
forseti ítalska rannsóknaráðs-
ins. í miklum stormi hinn 13.
október fann hann hreyfingar,
er námu brotum úr millimetra,
við rætur turnsins. Það tákn-
ar miklu stærri sveiflu í toppi
hins 55 metra háa klukkuturns.
Turninn var byggður á árun-
um 1173 íil 1380 og hefur með
árunum tekið á sig 4,2 metra
halla.
Verkfræðingar og aðrir tækni
menn hafa daglegt eftirlit með
turninum í Pisa. Sérfræðing-
arnir eru sammála um, að tum
inn geti ósköp vel fallið á okk-
ar tímum, s\’o framarlega sem
ekki verður fundið ráð til að
deila þrýstingnum á sökkulinn
jafnar.
Ekki skortir tillögur um
möguleika á að rétta turninn
við. Jafnframt því sem helztu
vísindamenn og tæknifræðing-
ar stinga upp á að kosta mörg-
um milljónum til að sprauta
nýjum sementsgrunni inn und-
ir hinn skakka turn, sem lað-
ar svo marga ferðamenn til borg
arinnar, hefur lítil, ítölsk skóla
telpa og Giovante Zaccagnini,
frú, sem selur minjagripi í lít-
illi búð við fótstall turnsins,
hvor um sig komið fram með
sínar ,,patent“-lausnir!
— Þið getið bara grafið holu
hinum megin við turninn, og
látið hann falla aftur í lóðrétta
stellingu, segii; litla telpan.
Lausn minjagripasalans er
þessi:
— Setjið svo háan skerm
um elsku turninn okkar, að hon
um verði skýlt fyrir veðri og
vindi . . .

1infl!!!lllH!inHIi!inilllll!Hiflil!Jiilllllllltllllllllllll!!ili!i'llllHllllllí[lllinininilll!lillíll!iimilllllllll!llllll!l!lll!llílllillllllllinillJIII1il!lilllllgllflll!l!!illllllliiillHMl]lUlllD!llli!ll!lllllJllllllUilllllllllillill!!llillJlilli!iUliillilliliilllllflll!HI!lilllllllllilllll!ili!li[lií!iiilllllllll!ll[llllllll
100 ÁR FRÁ FÆÐINGU
TOULOUSE-LAUTREC
Síðan Soraya prinsessa — fyrrverandi eiginkona Sjahsins í
íran — tók að leika í kvikmyndum, hefur hún breytzt geysi-
lega í útlití. Hefðum við ekki vitað, að konan á myndinni er
Soraya, hefðum vio ekki þorað að fuliyrða neitt. Fyrsta kvik-
mynd hennar, „Hin þrjú andlit konunnar“ — mynd í þrem
hlutum —: er nú um það bil að verða tilbúin. í öðrum hluta
myndarinnar — Latneski elskhuginn — leikur hún á móti
ítalska grínleikaranum Alberto Soldi. Á þessari mynd er hann
að reyna að forfæra Soraya með „latnesku elskhuga-augnaráði“
!iíHil!!ÍI!lfffii;ilt!liiie!B)Hililiia!Hl)lölilililílliiJ!i!l!iii!l!l!tilíiil!lilíitHlllimiWI!l!imílilHllilH!HI
SIÐASTLIÐINN þriðjudag, 24.
nóvember, voru hundrað ár liðin
síðan einhver átakanlegasta per-
sóna i málaralist Frakklands og j
alls heimsins fæddist. Toulouse- ^
Lautrec, fullu nafni Henri de j
Toulouse-Lautrec, sonur Alphonse
greifa de Toulouse-Lautrec-Monfa
og konu hans Adele, jómfrúr-
nafn hennar var Tapié de Celeyr-
an. Hann var erfingi að mikils-
virtum titli innan franska aðals-
ins og allt fram á dauðadag (árið
1901) var hann með vinsamlegri
kaldhæðni minntur á greifatitil
sinn af can-ean dansmeyjunum á
Rauðu myllunni, kabarett-meyjun-
um á „Le Divan Japonaais“ og
íbúum gleðihúsanna, þar sem Toul
ouse Lautrec var þekktur og vel-
kominn gestur.
Hann var mikill aðdáandi feg-
urðar — þessi maður, sem vond
örlög höfðu gefið fárániegt útlit;
Hann var nefnstór og svo nærsýnn,
að næsta ótrúlegt mátti teljast, og
bar kolsvart alskegg. Þegar hann
var lítill drengur, braut hann fyrst
annan fót sinn, síðan hinn. Hvor-
ugt brotið greri rétt: hann varð
,,dvergur“ með rétt þroskaðan búk.
Það eru fyrst og fremst fagrar
konur, sem hann gerði ódauðlegar
með list sinni. Yvette Guilbert,
sem móðgaðist af albúmi því með
andlítsmyndum af henni, sem
gaf út af henni,
gerði sér þó ljóst hvílík auglýs-
ing það var fyrir hana, sem kabar-
ett-listakonu og féllst á að árita
sérstaka lúxus-útgáfu. Jane Avril
og „La Goulue" voru málaðar
hvað eftir annað í olíu, en ennþá
oftar litógrafískt í sambandi við
auglýsingaspjöldin, sem Toulouse-
Lautrec gerði fyrir uppáhalds-
kabarett listamannanna, „Le Div-
an Japonais", sem var við Fórnar-
lambagötu á Montmartre, og fyrir
hið fræga danshús „Le Moulin
Rouge“, hina fyrstu af öllum rauðu
Toulouse-Lautrec
myllunum sem skotið liafa upp
kollinum í öllum löndum.
Um hina frægu mynd „Jane
Avril kemur út úr Moulin Rouge“
skrifaði gagnrýnandi blaðsins
„Daily Chronicle“ eftir sýninguna
í London 1898: „Monsjör de
Toulouse-Lautrec hefur aðeins
eina hugmynd í kollinum: dóna-
skap“.
Það var ekki neitt sérkenni á
Toulouse Lautrec að vera misskil-
inn á þessum árum. Seurat og Van
Gogh voru að vísu þegar dauðir,
þegar hið stutta og ofsalega þroska
tímabil Toulouse-Lautrecs náði há
marki á árunum 1889 til 1899, er
hann hlaut hið hræðilega áfall sitt.
Gauguin var á Thaiti, en lista-
mannahópurinn, sem kallaði sig
„les Nabis (Bonnard, Vuillard),
Hins vegar tilheyrir einmitj;
Toulouse-Lautrecs þeim listamönn
um frá þessu ákaílynda lífsnautna
tímabili, sem orkar hvað mest á
fólk á okkar tímum — ekki hvað
sízt yngra fólkið. Á árunum 1930
til 1940 var það algengt að sjá
endurprentanir af Van Gogh uppi
á veggjum á stúdentagörðum —
en nú <hjá sonum og dætrum
(þeirrar kynslóðar) sér maður oft
plaköt eftir Toulouse Lautrec.
Búast má við, að enn meir muni
bera á því, að Toulouse-Lautrec
Framhald ð síðu 10.
£ 28. nóv. 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ