Skólablaðið - 01.05.1911, Blaðsíða 2

82
SKOLABLAÐIÐ
, «
Aður en »leikurinn« byrjar, sitja þeir hver með sinn texta,
og hvet eg þá til að taka vel eftir og merkja sér í bókinni
hvað þeim finst athugavert eða einkennilegt í framburði þess,
sem á keflið hefur talað, og hvar honum og mér kann að
bera á milli. Hef eg margoft verið hissa á þeim skörpu
athugasemdum, sem nemendurnir hafa komið fram með, og
sem eg stundum ekki hafði gert. Læt eg þá heyra keflið
fleirum sinnum í sama tímanum og vaualega aðeins það
eina. í hvert skífti lænst það betur, hver hefur tekið eftir
sínu, og hver í kapp við annan kemur með sínar spurn-
ingar, sem eg svo leysi úr svo vel sem eg get. Við höf-
um þannig farið í gegn um kafla úr Moliére (Tarhiffe),
Racine (Phéd.e: Sarah Bernhardt), Corneille (Cinua), Rostand
(Cyrous: Coquelin), La Fontaine o. fl.; Shakespeare (Julius
Cæsar), Dickens o. fl. — Þjóðsönga franska, enska og
amen'kanska höfum við Iíka lært, og þegar vélin »spilar«
þá í þriðja skifti taka allir undir með; liafi þeir ekki kunnað
lagið áður, læra þeir það í tímanum. — Það þykir liátíð,
þegar vélin kemur í bekkinn.
Sveinbjörnson.
Aarhus 3. sept. 1910.«
Annan mann skal eg nefna er hefir notað mjög málvélar
við kenslu. Hann hét Aage Werner. Hann kendi ensku og
samdi enskunámsbók ásamt öðrum manni. Titill bókarinnar er:
A. Werner og A. Brahde: Lærebog i F.ngelsk. (Verð: 2,50 kr.)
Þessi bók hefur þrjá kosti.
Fyrst þann: Ad skynsamlcgt samhengi er í texta hverrar
lexíu, og er þá textinn horttveggja í senn: all-orðmargur og
auðveldur. Til skýringar því hvað jeg á við, skal eg leyfa mér
að taka dæmi úr »Kenslubók í þýsku«, eftir Jón Ófeigsson. Þar
stendur þessi klausa, á 61. bls.: Ich war froh und vergniigt.
Wann warst du da? Es war gestern Montag. Die Strasze war
ganz leer. Ihr waret damals noch klein. — —
Með lengri tilvitnun vil eg ekki þreyta lesandann en bið
hann að lesa sjálfur í bókinni og vita sjálfur hvort hann getur
fundið bugsanasamhengi milli hinna einstöku setninga í lexíunni.