Skólablaðið - 01.06.1912, Blaðsíða 7

SKÓLABLAÐIÐ
stigið með því, að eg gerði þetta mál að umtalsefni á fjölmennri
samkomu, og má segja það ölluni viðstöddum til hróss, að
þeim fanst málefnið tímabæit og erindið ekki óþarft. Þriðja
sporið var þrautasporið, og það hafa Good-Templarar stigið.
Pað var í því fólgið, að fá alla, sem verslunum stýra hér, til
þess, að sknfa undir þá skuldbindingu að selja ekki tóbak upp
frá þcssu börnum iunan 14 ára, og hefi eg sannar sögur af
af því, að það hafi aliir fúslega gert — nema einn. Hann skarst
úr leik, að minsta kosti nú í byrjun.
Eg verð að skrifa það í tekjudálkinn hjá öllum hinum, að
þeir tóku í málið eins og heiðarlegum mönnum sæmdi, eins og
það ber líka vott um skilning þeirra á málinu, undir eins og
þeir fóru á annað borð að brjóta það til mergjar. En nú er
það tvísýnt, að árangurinn verði eins góður eins og mátt hefði
ætla, ef enginn hefði skorist úr leik. Undir því er líka komið,
að fullorðið fólk láti sig ekki henda það hugsunarleysis-glap-
ræði að gefa börnum vindlinga hér eftir, og því verður maður
að treysta að óreyndu.
Það verður aldrei of oít brýnt fyrir mönnum, að í hverj-
um vindlingi er eitur, og ef til vill margar eiturtegundir. Með
hverjum vindlingi, sem vér fáum barninu í hendur til að reykja,
hvort sem vér seljum hann eða gefum, gerum vér tilraun til
að spilla heilsu þess, kippa úr andlegum þroska þess og sljóvga
siðgæðisvitund þess. Hver vindlingur, sem vér gefum því, getur
greitt óvinuni lífsins veginn — ef til vill hinni hræðilegu berkla-
veiki. Hver vindlingur gerir barnið æ hneigðara til tóbaksnautn-
ar, svo það eyðir hverjum eyri, sem það eignast, og venst á
að láta sér ekki neitt við hendur loða; og loksins horfir það
ekki, ef til vill, í óknytíaleiðina, til þess að geta svalað ástríðu
sinni. Hver vindlingur er lagður til höfuðs göfugustu tilfinn-
ingunum í sál barnsins — tilfinningunum fyrir eigin sæmd.
Yfir öllu þessu verðum vér kennarar að vaka, og fá aðra
til að vaka með oss.
St. Sigurðsson.