Sovétvinurinn - 01.10.1935, Blaðsíða 4

[Sovétvinurinn]
í auðvaldsheiminum. Upphæð )sú, sem varið er
til þjóðfélagstrygginga, hefir sjöfaldazt og rúmlega
það. Samyrkjuhreyfingin hefir sigrað meðal bænd-
anna og skapað gagngerða byltingu í lífsháttum
þeirra og högum, fært þeim aukin lífsþægindi og
menningarskilyrði.
Menntunarástand fjöldans hefir tekið slikum
framförum, að slíks liafa livergi þekkzt dæmi.
Kunnáttuleysi í lestri og skrift hefir að íullu ver-
ið útrýmt. 1 barnaskólunum eru nú 25 milljónir
barna, sem njóta kennslu 600.000 kennara. Tala
milliskólanna hefir tífaldazt á sex árum. 1.300.000
stúdentar eru á þessu ári við nám á háskólum
og tekniskum háskólum. (Samsvarar því, að 800
íslenzkir stúdentar væru við nám á ári hverju!!).
Snilldarverk bókmenntanna eru prentuð í upplög-
um, sem nema tugum milljóna. Þykk og þungskil-
in visindaleg rit eru gefin út og lesin í tugþús-
unda upplögum. Upplög blaðanna hafa stigið úr
8.8 milljónum 1928 i 38.5 milljónir árið 1931.
Þá minnist hann á VII. Sovétþingið, sem liald-
ið var á síðastliðnum vetri og hinar stórmerku
ákvarðanir þess um hinn jafna, beina og leyni-
lega kosningarétt. Lenin sagði, að Sovétskipulagið
væri æðsta form lýðræðisins og þar að auki byrj-
unarstigið að lýðræðinu í sinni sósialistisku mynd.
Ákvarðanir VII. Sovétþingsins voru drjúgt spor í
þessa átt, sem hægt var að stiga einmitt vegna
hins gagngerða sigurs sósíalismans yfir hugum
fjöldans. Takmarkið, hið stéttlausa þjóðfélag, nálg-
ast óðfluga.
Að lokum talar Manuilski um áhrif þau, sem
sigur sósialisinans í Sovétrikjunum mun liafa og
hefir nú þegar á afstöðu verkalýðs og millistétta
um allan heim. Milljónir manna i auðvaldslönd-
unum eru að týna trúnni á eilífð auðvaldsskipu-
lagsins, er þær horfa á sigurför sósialismans. Fleiri
og fleiri eru að komast að raun um, að þarna
er leiðin út úr ógöngunum. Yfirstétt auðvaldsland-
anna er hvarvetna að missa taumhaldið á verka-
lýðnum, sem nýbygging sósíalismans vekur til vit-
undar um hlutverk sitt og mátt. Verkalýður alls
heimsins sér hinn aukna mátt Sovétríkjanna, og
það styrkir trú hans á sinn eigin mátt. Þessi ein-
ing milli hins sigrandi sósíalisma og frelsisbar-
áttu verkalýðsins í rikjum auðvaldsins tryggir
framtíðarsigur sósíalismans um allan heim. Styrk-
ur og glæsilegur árangur Sovétríkjanna er ekki
séreign rússnesku þjóðarinnar, heldur sameign
hinna vínnandi og kúguðu stétta allra landa, án
tillits til kvnþátta, tungu eða trúarjátningar.
Þess vegna lita hinir undirokuðu allra landa
á Sovétríkin sem sitt sanna föðurland.
Kínverska
byltingin.
Eftir Hendrik J. S. Ottósson.
Eins og áður er getið, hafði myndazt innlend
borgarastétt, sem aðallega studdist við verzlun og
framleiðslu, síðustu áratugi 19. aldarinnar. Eftir
aldamótin reis upp iðnaður á vestræna vísu, en
mestur hluti lians var í höndum erlendra kapi-
talista, cn þó liöfðu kinverskir stóreignamenn
nokkur ítök í honum. Þessir innlendu kapitalist-
ar, sem að vísu vildu nota verkalýð og bændur
til að reka burtu erlenda keppinauta sína, urðu
nú hræddir um öryggi sitt, er þeir sáu framgang
Kuomintang. Þeir réru því öllum árum að því að
hola kommúnistum burtu úr flokknum. Þeir bund-
ust samtökum við Tjang-Kai-Sjek um að flæma þá
burtu og berja niður alla verkalýðshreyfingu.
Snemma sumars 1927 lét Tjang handtaka ýmsa
lielztu foringja verkalýðsins, og alll árið voru kom-
múnistar og verkalýðssinnar brytjaðir niður, eink-
um þó í Sjanghai, — en þar var miðstöð verk-
lýðshreyfingarinar. Rússneskir ráðunautar Kuo-
mintang-flokksins voru ofsóttir og hraktir úr stöð-
um sínum, enda þótt þeir hefðu átt drjúgan þátt
í sigri flokksins, „diplomatisku“ sambandi við So-
vét-lýðveldin slitið og rússneskir þegnar myrtir.
Kuomintang hafði lofað bændunum skiptingu
jarðeigna og öðrum fríðindum, en stóreignamenn
þeir, sem nú komust til valda, samhliða kapitalist-
um og bankaeigendum, hindruðu efndir þessa.
Bændur þóttust illa sviknir og liófu uppreisnir viðs-
vegar um landið. Verkalýðurinn, sem sá, að þessir
nýju kúgarar voru engu betri en hinir erlendu,
revndi einnig að hefjast lianda, t. d. í Kanton í
desemher 1927. Enda þótt verkamenn héldu völd-
um aðeins skamma hríð, var þó „Kanton-kommún-
an“ glæsilegur vottur um byltingarhug og frelsis-
viðleitni verkalýðsins. Blóðsúthellingar þær, sem
Kuomintang og foringi hans, Tjang-Kai-Sjek, efndu
til, eru með slíkuin fádæmum, að vart er trúandi.
Um 2(M).0(K) verkamenn voru teknir af lífi, þar
af um 25.ÍMK) kommúnistar.
Þrátt fyrir öll þessi hermdarverk heppnaðist Kuo-
mintang þó ekki að brjóta á bak aftur frelsis-
hreyfingu bænda, og vorið 1928 tókst uppreisnar-
mönnum úti á landi, undir forystu kommúnist-
anna, að ná fótfestu í nokkrum fylkjum í Suður-
og Mið-Kína. Héldu þeir uppi hernaði á móti
stjórnarhernum og varð vel ágengt. Það varð þeini
til hjálpar, að allur landslýður var löngu þreyttur
4