Alþýðublaðið - 05.03.1965, Qupperneq 6

BRU cíagar sokkabandanna taldir? Ja, a. m. k. einn tízkukóngur í
Farís vill taka upp fljótandi lím í þeirra stað. Efnið er litlaust og er
auðyeli að þvo það af með vatnsdropa. Og það lætur engin merki
eftir sig. Ef konan þekur þrjá fersetimetra með efninu, getur hún
faríð i sokkana og verið örugg um, að þeir hreyfist ekki, jafnvel við
— ★ —
HÆGRIMENN skyldu vara sig mjög á stór-
um sveigjum til vinstri. Það mátti Barry
Goldwater sanna fyrir skemmstu, er hann
var að leika golf á golfvelli í Phoenix í
Arinzona. í erfiðri aðstöðu neyddist hann
til að taka slíka óvænta vinstristefnu —
með heim afleiðingu, að kúlan lenti í and-
litinu á einum áhorfenda, sem í snarheitum
varð að flytja á sjúkrahús.
Hinn reiði áhorfandi hefur þegar boðað
skaðabótamál á iiendur hinum óheppna vinstristefnumanni.
— ★ —
Á HVERJUM degi berast um tuttugu bréf til Bæiarins Verona, sem
cikrifað er utan á til Romeo og Júliu og send af elskendum um allan
heim. Verðirnir við gröf elskendanna frægu (sem er nú víst raunar
heldur vafasamt að sé þeirra gröf) brenna bréfin óopnuð við göfina.
Nóg um ástina, en hins vegar koma afbrotin fleiri sálum á hreyf-
ingu: Á hverjum morgni berast um tvö hundruð bréf til hins gamla
heimilis Sir Arthur Conan Doyles í Crowborough í Sussex — en
það hefur staðið svo til óhreyft frá dauða hans árið 1930. Flest bréf-
anna hefjast: ..Kæri herra Sherlock Holmes ...”
- ★ -
ENN einu sinni hefur de Gaulle Frakklands
forseti notið mikilvægs stuðnings konu
sinnar. Hún hefur mjög gaman af hinum
stóru möttökum í Elysée-höllinni — kjóll
hvítt og bandarband — en þegar 1500 til
2000 manns koma á einu og sama kvöld-
inu, getur orðið erfitt að þrýsta allar þær
hendur — auk þess sem það getur haft eft-
irköst. En nú er frú de Gaulle búin að
koma á kerfi, sem hefur reynzt mikil hjálp;
liú eru send út ivenns konar boðskort — hvít, sem veita inngöngu
almenut, og lituð, sem gefa boðsgestum aðgang að hinu sérstaka
kvöldverðarboði, þar sem forsetahjónin taka á móti — og þrýsta
hendur.
— ★ —
ENSKI glæpasagnahöfundurinn Philip J. Hindle-Briscall hefur hlotið
afburða vinsældir fyrir nýjustu bók sína „1083 Bond Street“.
Leyndardómurinn kann að vera smábragð, sem hann beitir. í síð
ustu línum bókarrnnar uppgötvar nefnilega hver einasti lesandi, að
hann er sjálfur sá seki.
— ★ —
VITTORIO DE SICA er um þessar mundir
að velja fólk í nýja mynd og ræðir við vænt
anlega kandídata frá morgni til kvölds.
—- Ég er að verða vitlaus, segir hann. Þeg
ar maður stendur frammi fyrir þessu fólki
er það éins og að vefja spaghetti um gaff-
alinn sinn. Maður hefur ekki hugmynd
á hvorum endanum maður á að byrja.
— ★ —
ÍÍERGE VLADIC, prentari í Belgrad, bjó sér út falsað boðskort að
Bióttöku fyrir rússneska sendinefnd — og hlaut fyrir mánaðar tukt
hús. Hann var nefnilega svo óheppinn, að niótttökunni var aflýst,
og hann var eini maðurinn, sem mætti.
ofsalegustu hreyhngar.
0 5. marz 1965 — ALÞÝÐUBLAÐI0
IEins og við höfum áður skýrt frá skildu þau Zavier Cugat, ;[
rúmbukóngur, og Abbe Lane, eiginkona hans og söngvari með ! i
hljómsveitinni, fyrir nokkrum mánuðum. Hann náði sér í aðra j|
söngkonu og giftist henni með það sama og sjást þau hér í |!
Barcelona á Spáni ásamt hinum ómissandi Cliihuahua-hundi, j;
sem hefur þvælzt með árum saman. ;!
Tízkugagnrýni í
Sovétríkjunum
FYRIR skemmstu kvartaði rúss-
nesk kona, sem skrifar um tízku
þar í landi, yfir því, að leðurvör-
ur karla og kvenna í Sovétríkjun-
um væru teiknaðar af söðlasmið-
um. „Það er engin furða, þótt
ferðatöskur okkar, veski og belti
séu viðbjóðsleg", skrifaði ungfrú
I. Andreyeva í blaðið Sovetskaya
Kultura.
í grein sinni gagnrýndi hún yfir
völdin fyrir að hafa látið undir
höfuð leggjast að þjálfa og hvetja
ungt fólk til að verða tízkusýnend-
ur, sagði, að menn væru hræddir
við að tala um kvenundirföt á ráð-
stefnum um tízku og hefðu van-
rækt að byggja upp sérstakan rúss
neskan tízkuiðnað.
Á þessar yfirsjónir og aðrar
bénti ungfrúin, svo að þær gætu
orðið umræðuefni ,á tízkuráð-
stefnu, sem hefjast skyldi í borg-
inní daginn éftir að greinin birtist.
í grein sinni minntist ungfrúin
á hin háu,r mjúku, grænu stígvél
handa kvenfólki,-sem hefði verið
hluti samstæðu úr íkornaskinnum,
sem Vera Aralova hefði sýnt á
sovézkri tízkusýningu í París fyrir
nokkrum árum.
„Stærstú tízkuhúsin í París gáf;
ust upp og urðu fyrst til að grípa
hugmyndina", sagði hún. Og hún
bætti við, að þessi háu stígvél
hefðu ekki komizt í tízku í Sovét-
ríkjunum, vegna þess að yfirstjórn
fataiðnaðarins hefði ekki talið, að
eftirspurn væri eftir þeim. Hins
vegar hefðu menn í París séð í
hendi sér, að þörf væri fyrir slík
Framh. á 10. síðu.
JA.MES Bondar hversdagslífsins
r— starfsmenn brezku öryggis-
þjónustunnar, sem aðsetur hafa í
brezkum sendiráðum yfirleitt,; og
aðallega í sendiráðunum austan
járntjalds, hafa það allt annað
en gott- Þveröfugt við hinn
merka karakter eftir Ian Fleming
eru þeir í stöðugum fjárhagsörð-
ugleikum.
Þetta kemur fram í grein í
blaði öpinberra starfsmanna í
SVO mikil móimæli haia bor-
izt út af því, að dægurlaga-
.söngvarar, sem fram komu í
sjónvarpi í Bretlandi, syngi
raunverulega ekki, heldur
geifli aðeins munninn á rétt-
um stöðum á meðan piötur
með söng þeirra eru leiknar. að
dægurlagaþátturinn „Ready,
Steady, Go“, eða „Viðbúnir’til
búnir hlaup“ hefur lagt bann Við
slíku. — Þessi háttur mun hafa
verið algengur lengi í sjónvarpi
beggja megin Atlantshafs. Er bú-
izt viðj að þessi ákvörðun muni
hafa nokkur áhrif á framvindu
dægurlagasjónvarps í Bretlandi.
Er þess jafnvel getið, að sjáífir
bítlarnír hafi farið að laga múnn
inn eftir orðum plötunnar eftir
að þeir komu heim úr sinni vel
keppnuðu för til Bandaríkjanna.
KROSSFÁRA-
KAPELLA
ÞEKKTUR júgóslavneskur rit-
höfundur hefur nýlega skrifað
greinar í júgóslavneska bókmennta
tímaritið „Delo“ um lífið í Sovét
ríkjunum, sem vakið hafa mikla
reiði í rússneska sendiráðinu í
Belgrad. Telur sendiráðið skrif rit
höfundarins, Mihailo Mihaljlov,
stórum verri en skrif nokkurs ame
rísks blaðamanns um Sovétríkin.
Mihaljlov hefur skri-fað tvær
greinar í ritið, sem nefnast „Sum
ar í Moskvú', og er þar að finna
einhverjar nöktustu og dómhörð
uðu lýsingar á lífinu í Sovétríkjun
um, sem sézt hafa á prenti, og eru
vestræn blöð ekki undanskilin.
í greinunum segir hann m.a.:
„Það voru ekki Þjóðverjar, sem
sköpuðu dauðabúðirnar, það gerðu
Sovétrússar þegar árið 1921. Það
var heldur ekki Hitler, sem fann
upp þjóðarmorð. Fyrir síðari
heimsstyrjöldina voru heilir þjóð
flokkar fluttir frá landamærahér-
uðunum næst Tyrklandi’ og íran til
Norður-Síberíu, þar sem fólkið
hrundi niður eins og flugur vegna
loftslagsins".
Höfundurinn, sem starfar áem
Framhald á 10 síðu
Bretlandi, ;,The .Whip“, þar sem
lýst er hvernig • hinum 180 -ör-
yggisþjónustumönnum hefur ver
ið vanlaunað og þeir áfræktir ár-
um samán. Þeir há'fa laun að úpp
hæð 700 til 950 pund á ári, en
fyrir þeim verði þeir líka oft að
vinna 60 tíma á viku. Þeir éiga
að halda vörð um sendíráðin og
starfslið þeirra, vera stöðugt á
verði og alítaf viðbúnir og vefða
Framhald é 10. siOu.
RAUNVERULEGIR JAMES
BONDAR MEÐ LÁG LAUN