Alþýðublaðið - 05.03.1965, Blaðsíða 15

PETER
GEORGE
Muffley forseti varð stöðugt
reiðari. — Þér vitið, að þetta er
lýgi, De Sadeski. Þér getið ekki
ætlazt til þess að við eyðileggj-
um ÖKKAR vopn án þess að
hafa minnstu hugmynd um hvað
þið aðhafizt heima fyrir.
— Og þér. herra forseti, getið
ekki vonazt til þess að við leyfum
yður að niösna f iandi okkar fyrr
en þér hafið evðilagt vopn yðar“.
Forsetinn sagði ekkert smá
stund. Andiit hans varð hvítara
og æð á gagnauga hans þrútnaði.
Svo sprakk hann. — Hlustið þér
nú á mig. De Radeski! Þrátt fyrir
gagnkvæmt vantraust, treystum
við 'hver öðrum: trevstum hvor
öðrum mun hetur en við myndum
treysta gagnkvæmri afvopnun og
rannsóknum. Við trevstum hvor
öðrum til að viðhalda jafnvægi
óttans, til að haea okkur rökrétt
og til að gera ekkert, sem gæti
valdið stríði. Þetta er heimsku-
legt traust vegna bess að þó við
viljum báðir hið hez+a getum við
ekki ábyrgzt neitt. Það snerta of
margir fingur hnanoinn. Það
liggja of margar ástæður til
grundvallar fvrir bví að bæði vél-
ar og menn geti svikið. Örlög alls
heimsins hvíla á hug mannsins
■— á tilfinningum hans, á augna-
bliks reiði. á tfu mfnútna geð-
veiklun, á svefnlausri nótt.
Forsetinn tók aftur fram vasa-
klútinn sinn og snýtti sér hátt.
Örlítill litur hafði færzt í andlit
SÆNGUR
REST-B EZT-koddar
Endurnýjum grömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda ai ýmsum
stæröum.
DtJN- OG
FIÐURHREINSDN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
hans, en hann starði enn á De
Sadeski. #
Hann sagði I lægri tón: — Og
hvað getum við vonað? Fram-
koma þjóðanna befur alltaf verið
fyrirlitleg. Stóru þjóðirnar hafa
alltaf komið fram eins og glæpa-
menn og litlu þjóðimar hafa hag
að sér eins og hórur. Þeir hafa
mútað og hótað og myrt frá
manna minnum. Og nú er sprengj
an orðin mesti óvinur þjóðanna,
29
dWUUWHWUWHWIUII
verri óvinur en þær voru nokk-
um tímann hver annarri. Jafnvel
afvopnun er ekki nægileg. Við
getum aldrei losað okkur vlð
sprengjuna af því að kunnáttan
við framleiðslu hennar verður
alltaf okkar. Ef okkur tekst ekkl
að skapa ný lög og nýtt siðferði
þjóða á mílli munum vlð útrýma
mannkyninu eins og við lá að við
gerðum í dag.
De Sadeski lireyfðist ekkl.
Hann ætlaði að taka til máls þeg-
ar Staines tosaði ákafur i jakka-
ermi forsetans. Hann sagði: —
Herra forseti, forsætisráðherra
Sovétríkjanna Kisof er að
hringja. Hann er kominn aftur á
skrifstofu sína.
Forsetinn leit aftur á De Sad-
eski, teygði svo fram höndina og
tók upp sírnann.
HOLDSVEIKRANÝLENDAN
Holdsveikranýlendan var að-
eins fáein fet frá jörðu.
King brosti. Þetta var flug i
lagi. Hann leit fram undan og
sá að hann varð að fljúga inn um
dal milli tveggja tinda.
Hann sagði: — Sweets, það er
erfitt landslag hérna.
Sweets svaraði: — Það batnar
bráðum, King.
— Allt í lagi. King flaug flug-
vélinni léttilega gegnum dalinn.
Þetta var flug í lagi
Sweets sagði — King, við not-
_____ v______
ULJU BINDI FÁST ALSTAÐAR
um of mikið eldsneyti. Það verð-
ur löng gönguferð frá fyrra skot-
markinu og heim.
Goldberg liðsforingi sagði: —
Allt í lagi, þá göngum við.
Dietrieh sagði: — Ég get geng-
ið. Hann gekk til Ace Owens.
Lothar Zogg sagði: — Göngu-
ferð er gönguferð.
Dietrich hallaði sér yfir Ace.
Hann var búinn að gefa honum
morfínsprautu.
Hann fór aftur á sinn stað og
sagði: — King, Ace sefur.
— Það er gott.
— En hann andar svo létti-
lega.
King hykklaði brýmar: — Er
það vont?
— Það er vont, sagði Dietrich.
Goldberg liðsforingi sagði: —
King, það er ekkert hægt að gera
fvrir CWIE. Ég get það ekki og
það þarf ekki að tala meira um
Það.
King sagði vingjamlega: —
Allt í lagi, Goldie, gleymum því.
Goldberg sagði: — Gleymum
hverju?
— Því öllu saman. Til hvers
ættu þeir svo sem að vilja tala
við okkur, ha?
Sweets Kivel lauk við útreikn-
ingana. Hann sagði: — King, við
eyðum enn ailtof miklu eldsneyti.
— Veit það, sagði King.
— Getum við ekki flogið
hærra?
King virti f'yrir sér landslagið
fram undan og hugsaði um spum
ingu Sweets.
Hann sveigði nef flugvélarinn-
ar upp á við til að komast hjá
árekstri við bratta fjallshlíðina.
Þegar hann hafði rétt flugvél-
ina af aftur, sagði bann: —
Heyrðu nú, Sweets, ég skal segja
þér svolítið. Ef ECM er í lagi og
við fljúgum lágt geta þeir ekki
náð okkur á ratsjána og við kom-
umst að fyrra skotmarkinu. Ég
veit að við eyðum heilli glás af
benzíni og að það er vafasamt að
við komumst aftur heim. Ég ætla
að fara meðfram ströndinni eftir
að við höfum varpað sprengjum
á fyrra skotmarkið og svo stökkv-
um við út, þegar allt er búið.
— Jæja, sagði Sweets, — ef
þú vilt hafa það svona er mér
sama.
Dietrich, sem hafði starað i
ratsjána, setti gagnsætt lok yfir
rörið og leit á tímamælinn. Þrír
deplar höfðu birzt á skífunni. Svo
sá hann fjórða depilinn birtast.
Hann sagði ákafur: — King, ég
sé fjóra depla. Þetta em árásar-
vélar.
— Þeir hljóta að hafa verið
svo heppnir að koma auga á
okkur.
Dietrich sagði: — Þeir eru ör-
ugglega árásarvélar. Hraði Mach
einn-átta. Fjarlægð þrjátíu mílur.
Hæð fimmtán þúsund.
— Fjórar sagðirðu?
— Fjórar!
— Hvernig geta þeir séð okk-
ur hérna niðri? sagði King hugs-
andi. — Við fljúgum svo nálægt
jörðiuni að ratsjárbylgjumar.
blandast við jarðarbylgjumar.
Þeir hljóta að hafa verið svo
heppnir að koma auga á okkur.
Ertu viss um að þeir séu að elta
okkur?
Dietrich merkti aftur inn á
kort sitt og sagði: — Ég er hár-
viss. Þeir eru að lækka flugið
niður í ellefu þúsund og beint á
hælum okkar.
Goldberg liðsforingl flýtti sér
að segja: — Getur ekki verið að
þeir hafi hitaleitunaræki? Við
hlustuðum á fyrirlestur um það í
síðasta mánuði.
— Jú, það gæti verið, sagði
King. — Hvað eru þeir nálægt
núna, Dietrich?
— Tuttugu milur.
— Búið ykkur undir að skjóta.
— Hvað mörgum, King?
— Eins mörgum og þú heldur
að við þurfum.
— Allt í lagi, sagði Dietrich,
— undirbúið sprengjur númer
eitt til átta. Þá eru fjórar eftir,
ef við verðum eltir aftur áður en
við náum fyrra skotmarkinu.
— Rétt, eitt til átta skal það
vera, sagði King.
Það vora Dietrich og Goldberg,
sem áttu að sjá um að skjóta
sprengjunum. Dietrich bar mesta
ábyrgð, því hann stjórnaði rat-
sjánni. En Goldberg átti að sjá
um, að sprengjurnar væru tilbún
ar til notkunar.
Dietrich sagði: — Allt í lagi,
undirbúðu númer eitt til átta.
Goldberg sneri snerlum á
mælaborðinu fyrir framan hann.
Hann sagði: — Númer eitt til
átta til.
Dietrich beið unz deplar liöfðu
nálgast enn meira, svo sagði
hann: — Skjóttu sprengjum eitt
til átta.
Goldberg liðsforingi þrýsti á
hnappinn.
Eldflaugarnar skutust út úr aft
urenda flugvélarinnar. Fyrir ofan
þá stjórnuðu ratsjártækin stefnu
þeirra. Um leið og þær hefðu
komizt nægilega náiá»gt marki
sínu myndi ratsiárstöðin sleppa
þeim, því þá gerðist liennar ekki
lengur þörf. Tæki eldflaugnanna
voru svo næm, að það var auð-
veldara fyrir þær að ná skot-
marki sínu heldur en þó þeim
væri stjórnað frá sprengjuflug-
vélinni. Það varð að vísa þeim
veginn, en ekki nauðsynlegt að
styðja þær eftir honum.
Dietrich sagði: — Eldflaugarn
ar eru lagðar af stað“.
— Gott.
Merki sprengjanna þutu hratt
eftir skífunni og blönduðust depl
um árásarflugvélanna. Þegar
merkin snertust blossuðu deplar
árásarflugvélanna upp i ofsa
birtp um stund og hurfu svo.
c
Sovéther
ar hafði verið lagt fyrir fram
sendiráðið og auk þess höfðu 2'
lögreglumenn tekið sér þar stöðu.
Stúdentarnir gerðu ln-íð að öllum
þessum viðbúnaði, er var fyrir
framan sendiráðið, enda urðu þeir
að komast í gegnum varnir lög-
reglunnar til að komast að sendi-
ráðinu. Kom þá til verulegra átaka
milli stúdentanna annars vegar og!
lögreglunnar hins vegar. Auk lög
reglunnar tóku 500 hermenn
í aðgerðunum. Sovézk yfirvöW
hafa ekki í mörg ár haft jafn nýk
inn viðbúnað og nú til að hæla nið
ur slíkar óeirðir við vestræþt
sendiráð. Hinn 9. febrúar s.l., pr
Bandaríkjamenn gerðu árás á Norð
ur-Vietnam, var lögreglan hin hæ
verskasta meðan kröfugöngu
menn brutu 202 rúður í sendiráð
inu.
Ekki leið nema klukkutíma frá
því að fyrri hríðin endaði þar til
hin seinni hófst. í henni tóku um
1 þúsund stúdentar þátt og voru
þeir flestir frá Asíu-löndum. Het
menn vörðu nú sendiráðið og tókst
þeim að hindra, að stúdentununt
tækiszt að gera jafn mikinn usia
og í fyrra skiptið. Komust beir nð
alls ekki að húsinu. — Sendiráðs
hyggingin er ofboðslega útleikin
eftir árásir þessar. Allar rúður S
tveim neðstu hæðunum eru brotn
ar og hin kremgula 9 hæða bygg
ing er útsvinuð í 85 stórum blek-
blettum. Þá var og girðingin fyr
ir framan sendiráðið brotin nið-
ur. Margir hlut sár í viðureigninni
og var sumum ekið brott í sjúkra
bifreiðum. t hópi mótmælamanna
sáust meðal annars vietnamískiP
fánar, indónesískir og alstrskir.
Framhald af 3. síðu
lögmálum. Hins vegar hafði lög
reglan búið sig vel undir átökin,
25 vatnsælduvögnum lögreglunn-
BÚIZT VIÐ
Framhald af 3. síðu
blaðið, sýna, að njósnaþjónustá
ísraels stóð á bak við njósnahring
inn. Hestamanns þess, sem nefnd
ur er, konu hans og tengdafor-
eldra, hefur verið saknað frá þvi f
síðasta mánuði. Um svipað leyti
skýrði fréttastofan Austurlönd
Nær frá því, að afhjúpaður hefðl
verið njósnahringur, er hefði haíft
á sínum snærum vestur-þýzka ríkis
borgara. — Því mun haldið frain
í egypzku njósnaþjónustunni, að
því er áður greint blað segir, að
handtökumar hafi ekkert samband
við þá erfiðleika, sem nú eru á
sambandi Egyptalands og Vestur-
Þýzkalands. Hinir handteknu hafi
verið settir inn á þeim tíma seöl
um ræðir af þeirri einföldu á-
stæðu, að um það leyti hafi einn
foringja þeirra verið á leið úr
landi.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængnrnar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNW
Hverfisgögu 57A. Síml 16738.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5. marz 1965 15