Alþýðublaðið - 14.04.1965, Blaðsíða 2

■ÉUtjórar: Gylfl Grðndal (&b.) og Benedlkt Gröndal. — Kltstjómarfull-
•mi : Kiður GuBnason. — stmar: 14900-14903 — Augiyslngaslml: 149*8.
Utgeíaod'. AIÞýOuílokkurlnn
ABaetur: AlÞýöuhúslO vlB Hverfisgötu, Keykjavlk. — Prentsmiöja Alþyðu-
Maoalns. — AskrUtargjald kr. 80.00. — 1 lausasölu kr. B.U0 elntaklB
IÐNFRÆÐSLAN
ÍSLENZKA ÞJÓÐIN 'keppist nú við að aúka
og bæta skólakerfi sitt til að geta veitt hinni vax-
andi kynslóð þá menntun, sem tækniöld krefst af
hverjum manni, Er þeim, sem bezt skyn bera á
þessi mál, ljóst, að það muni kosta þjóðina mikil
átök áð fylgjast með í þeim efnum og búa næstu
kynslóð eins vel undir lífið og aðrar menningar-
þjóðir gera.
Þegar rætt er um aukningu skólákerfisins og
mýjar kröfur til menntunar, má ekki einblína á
menntaskóla og háskóla. Sennilega skortir íslend-
imga ekkert eins mikið og tæknimenntað fólk —
mema ef væri almennur skilningur á því, hvað
tæknimenntun og sérkunnátta eru. Nú mun ekki
duga lengur að skreppa til útlanda í nokkrar vik-
ur og telja sig síðan sérfræðing í nýrri starfsgrein,
eins og mjög hefur^tíðkazt hér á landi.
Iðnnámi verður að gerbreyta hér á landi. Það
hefur lengi verið augljóst, og skipaði menntamála
ráðherra menn til að undirbúa það mál þegar 1961.
Árangurinn af miklu starfi þeirra hefur verið lagð-
ur fyrir Alþingi í fmmvarpsformi, sem ríkisstjóm
in hefur hug á að þingið afgreiði sem lög, áður en
það lýkur störfum í næsta mánuði.
Frumvarp þetta mun, þegar að lögum verður,
marka tímamót í sögu iðnfræðslunnar. Samkvæmt
því á iðnfræðslukerfið nú ekki lengur að takmark-
ast við löggiltar iðngreinar, heldur á að hefja al-
menna starfsþjálfun fyrir aðrar greinar iðnaðar-
ins. Þá er ætlunin að koma upp verknámsskólum
og kenna í verkstæðum skólanna undirstöðuatriði,
sem allir iðnaðarmenn verða að kunna. Er sérhæf-
ing meistaranna í sumum greinum orðin svo mikil,
að þeir geta vart lengur veitt iðnnemum sínum
alhliða kennslu. Þá er ætlunin að koma á fót meist-
araskóla.
Margar fleiri breytingar eru í frumvarpinu,
og má búast við, að það verði mikið rætt um allt
land á næstunni. Ekki má þó hugsa um þetta frum-
varp eitt, heldur verður að minnast tækniskólans,
sem nýlega tók til starfa. Hann opnaði iðnaðar-
'mönnum leið til framhaldsmenntunar. Er þannig
áð verða til algerlega nýtt fræðslukerfi fyrir iðn-
verkamenn, iðnaðarmenn og tæknifræðinga fram-
tíðarinnar, en þetta eru einmitt stéttimar, sem bera
uppi framleiðslu hinnar sjálfvirku tæknialdar.
r Nú fækkar óðum í hinum gömlu stéttum ófag-
lærðra verkamanna og sjómanna, sem áður báru
upþi framleiðslu þjóðarinnar, sem þrælkaðar voru
og hálfsveltar — en brutust úr viðjum sínum.
Syhir þessara manna eru fagmenri og meistarar
núlímans, sem nota vél í staðinn fyrir skóflu og
haka. Þess vegna er hin nýja skipun iðnfræðslu-
mála eitt mikilsyfrðasta verkefnj. ökkar samtíðar
§ &L apríl 1965. - AUÞÝJWBUA&IÐ, :
/ÞasmiMm/
G/Æ$/lEGr ÚM41
osbd o/ð mr/
VERKFALLS V OPNINU VAR
ALDREI beitt nema í nauóvörn. ■
ÁstæSan var sú, að það kostaði
verkafólk miklar þrautir að beita
því. Það átti engin forðabúr til
þess að sækja í nauðsynjar með
an verkfalilð stóð. Hins vegar varð
að grípa til þess sem síðastta
úrræðig þegar engu varð um þok
að í viðleitni fólksins tif þess að
bæta kjör sín og allt strandaði á
vanþekkingu vinnukaupenda, sem
ekki gátu skilið það, að það borg
að'i sig beinlínis að borga verka
fólkinu lífvænleg laun fyrir strit
ið.
STUNDUM VARÐ LÍKA að
beíta þessu viðsjála vopni til þess
að khýja fram frelsiskröfur og
réttindamái. Þar hafði -löggjafinn
staðjð gegn og oft tókst að stíga
skref fram aðeins fyrír Það, að
beítt var hörðu, það er, a.ð vinna
i, ýar lÖÍð niður og 'framleíðslutæk
in stöðvuð. En það var aldreí gert
nema í nauðvörn- Það þekktist
■ ekki( að verkfall yrði hjá fólki,
sem hafði fullar hendur fjár.
ÞETTA ER BREYTT. Það er
elng og verkfallsvopninu hafi ver
ið stolið. Það er líkast því sem það
hafi verið hrifsað úr höndum
fólksins og því beitt í allt öðrum
tilgangi en til var ætlazt. Því var
aldrei af ráðnum hug beitt gegn
sjálfu þjóðfélaginu. En það er nú
gert. Það er rétt, sem sagt var í
ú*varpinu nýléga, að verkfalls
vopnið er nú stundum eins og
skammbyssa í höndum bófa.
ÉG FELLST Á ÞÁ SKOÐUN,
að það eigi að gera strangari regl
ur um beitingu verkfallsvopnsins.
Grundvöllurinn á að vera við
launakjör verkafólksins, lægst
launaða fólksins, Stétt, sem hefur
tvöföld Igun verk.amanns eða jafn
vel þreföld, á ekki a.ð hafa ;-leyfi
til vinnustöðvunar. Um mál slíkra
manna eiga að fjalla gerðardómar
eftir föstum og ákveðnum regl-
um. !
MENN VERÐA AÐ láta sér
skiljast, að gjörbreyting hefur átt
sér stað í þjóðfélaginu. Baráttan
stendur ekki nú orðið um brýn-
ustu lífsnauðsynjarnar nema hjá
lægst launaða fólkinu. Stundum
eru milljónerar í verkfalli og
hvað eftir annað gera hálauna-
menn verkfall. Vitanlega veldur
verkfall eða verkbann oft miklu
tjóni fyrir þ.ióðarbú-kapinn, það
er alla þjóðina. Það er ekkert
vit í því, að þessu vopni sé beitt
af hreinni og beinni græðgi. Og
það er þjððin sjálf, sem á að
stemma stigu við því. Það er hún,
sem á að taka í taumana.
FULLTRÚAR LÁGLAUNA-
FÓLKSINS eiga að hafa forýstu
fyrír þessu. Aðrir gera það ekkl-
Það hefur alltaf verið alþýðan
Framhald á 13. síðu.