Alþýðublaðið - 29.04.1965, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 29.04.1965, Blaðsíða 15
SÆNGUR REST-BEZT-hoddar Endurnýjum grimln sængrurnar, eigum dún- og fiðurheld ver. Seljum æðardúns- og Ræsadúnssængur — og kodda af ýmsum stærðum. DtTN- OG FIÐURHREINSUN Vatnsstíe 3. Síml 18740. — Er þetta dagbókin, lögreglu þjónn? — Já, herra. Bókin var skráð sem sönnunar- gagn og afhent vitnmu. Hann onnaði hana og las: — 28. marz. Miðdegisverður hjá Sir Malcolm Parker. Kr. 12.00 Balti- more klúbbur. Hvítt bindi. Það var einkaritari læknisins, sem hélt þessa bók, herra. Skrifaði niður hvert hann átti að fara og hvort það var hátíðarbúningur eða ekki. — Sem sagt, hvort þetta var kjóll og hvítt eða venjulegur smóking? — Rétt, herra. — Er eítthvað fleira :• bókinni eftir þetta? — Nei, þetta er síðasta inn- færslan. — Frá hverjum er bréfið og til hvers? Enoch Chew leit á Margaret Brayton. Það hafði ekki tiðiö yfir hana, en hún sat með lokuð aug- un — haldin ótta og skelfingu, sem hann gat aðe’ns getið sér til. — Undirskrif+in er Margaret. Bréfið er til Pierce. — Lesið bréfið. Caspari las. — Kæri Pierce. Ég skrifa þér, því ég er of reið til að tala við þig. Afskinti bin af frú Rist- which eru óbotandi. Ég get ekki hindrað big í að he'msækja hana, en ég krefst bess að bifreið henn- ar sæki þig ekkj. framar og standi stundum í fleiri tíma fyrir fram- an heímili mitt.. Þetta er epinbert hnéyksli og bað er jafn óþolandi fyrir mig eins og bað hlýtur að vera fvrir frú Ristwhieh. ef hún hefur þá nokkrar tilfinningar. Þú gætir að minnsta kosti sýnt bæði henni os fiölskvldu binni eðlHega tillitssemi fram yfir giftingu Lollyar. Ég á afar bágt með að þola athugasemdir vina minna um framkomu þina. Ef fiú getur ekki losað big við þessa Texas- konu geturðu a. m. k. losað mig við bílinn frá aðaldyrunum. Ég missi stjórn á mér, ef þessu held ur áfram. Ég þoli þetta ekki leng ur. Margaret. — Þér töluðu margsinnis við Margaret Brayton meðan á rann- málsins stóð, Caspari? — Já, herra. — Þér þekkið hana. Bendið okkur á hana. Caspari benti á hana. Hún sat enn með lokuð augun, andlit hennar var kríthvítt, úr andlitum kviðdómenda mátti lesa dauða- dóm hennar, því þau störðu á hana án nokkurrar meðaumkvun ar eða samúðar. Alec Dobson beið leogi, svo gekk hann aftur að borði sínu. Klukkuna vantaði tíu mínútur I tólf og það hafði aldrei skeð fyrr, að verjandinn notaði sér ekkl annað eins tækifæri, en nú hristi Enoch Chew aðeins'höfuðið. Dobson gekk fram og benti Caspari að fara úr vitnastúkunni. Hann hafði ætlað sér að kalla þjónustustúlkuna á Fiesole sem vitni, en það var ekki nauðsyn- legt lengur. Hamar Sansbury dómara féll á borðið og batt endi á" ákafan klið meðal áheyrenda. — Ætlið þér að taka til máls núna, herra Chew, eða viljið þér bíða þangað til eftir matinn? — Ég vil bíða, ef dómarinn leyfir. — Réttinum er slitið. Enoch Chew tók utan um hand legg Johnnys og þvingaði sjálfan sig til að vera rólegur meðan Margaret Brayton gekk út. — Við skulum leyfa hennl að hvíla sig um stund. Svo verðum við að tala við hana. Við getum ekki haldið svona áfram, Johnny. Við erum búnir að . .. — Johnny. Johnny Brayton leit um öxl Hugur hans var svo dofinn að hann þekkti ekki röddina svo dof inn að hann varð ekki undrandi yfir að sjá hana. Hann starði á frú Summerfield, sem stóð stíf og óbeygjanleg við hlið Lollyjar systur hans. — Johnny! hvíslaði frú Rem- stad ákaft. Hún tók um handlegg hans. — Johnny! Ég get hjálpað. Enoch Chew tók snöggt við- bragð. — Hvernig? Johnny starði á hana — nú sá hann hana. Andlit henar var á- hyggjufullt og mjög alvarlegt. — Þetta er frú Remstad, sagði hann, — hún er nágranni . . . — Ég veit það. Ég vil vita, hvernig hún getur hjálpað okkur. Ekki hérna, sagði frú Rem- stad. — Getum við ekki farið eltthvað? Dave Trumper, sem beið eftir Kerry í forsalnum, sá að þau gengu yfir að dyrunum. Hann hafði séð saksóknarann og lög- regluna um leið og þeir gengu út og hve ánægjulegir þe’r voru. Kerry kom ein. Það var hvorki gleði að sjá á andliti hennar eða Trumpers. — Hvað gera þau? spurði hún. — Reyna að breyta um vörn? Hann hristi höfuðið. — Nei. Það er eitthvað nýtt komið til sögunnar. Frú Remstad sat á aftasta bekk. Hún varð að troð- ast til þeirra. — Ljóshærða konan þarna? Er það frú Remstad? Hún minntist þess, þegar hún hafði komið með nefndina til húss Dr. Braytons. Minntist kon- unnar, sem hafði komið til henn- ar og spurt: — Geta allir fengið að koma hingað inn, ef þeir greiða einn dal? . . . Hún minnt- ist hlýlegs bross hennar. — Komdu í mat, sagði Trump- er. — Ég ætla að koma strax aft- ur- Það er eithvað á seiði. Saksóknarinn var enn jafn á- nægjulegur þegar rétturinn var settur aftur klukkan tvö. Blaða- mennirnir höfðu ekki breytt um skoðun, tíu á móti fimm fyrir sakfellingu. Margaret Brayton kom aftur inn í réttarsalinn. Hún settist ró- leg niður. Kerry O’Keefe horfði á Johnny Brayton og von hennar vaknaði á ný. Hann virtist svo öruggur. Andlit hans, sem hafði verið svo tekið — var það að vísu enn, en hann var greinilega von- góður. Enoch Chew var óbreytt- ur. Hann reis á fætur. — Frú Inge Remstad. Hann vísaði henni á vitnastúk- una. — Hvert er starf yðar, frú Remstad? — Ég leigi hluta af húsi mínu og lifi á sparifé. — Og hvar er hús yðar, frú Remstad? — Hinn helmingur Brayton- hússins við Mt. Vernon Place. — Eigið þér það? — Já, herra. Ég á það og hef búið þar í tuttugu og sex ár. Ég keypti það um leið og Dr. Bray- ton keypti sinn hluta. — Þekkið þér Brayton-fjöl- skylduna, frú Remstad? — Nei. Ég sé þau fara út og inn. Ég hef ekki talað við neinn nema Johnny Brayton. Ég bíð hinum góðan daginn — og þau svara. — Þér hafið búið við hlið þeirra í tuttugu og sex ár, frú Remstad. Hve oft hafið þér heim sótt þau? — Ég hef aldrei stigið mínum fætl yfir þröskuld þeirra nema einu sinni. — Hvenær var það? — Þegar kynningardagur var fyrir hús og garða. Ég borgaði dal í aðgangseyri eins og allir aðrir. — Svo þér eruð ekki hingað komnar sem vinur fjölskyldunn- ar, frú Remstad? — Nei, herra. Ég er ekki þeirra vinur og þau ekki minn . . . Ég hef ekkert á móti þeim og heldur ekki með þeim. — Hvers vegna eruð þér þá hingað komnar, frú Pemstad? —Vegna þess að rfka konan, sem kom fyrir ré+t f dag, reyndi að telja okkur trú um að frú Brayton hefði drenið manninn sinn hennar vegna. Ég varð reið og því er ég hineað komin. — Talaði lögresfan við yður meðan málið var f rannsókn, frú Remstad? — Já. Þeir spurðu mig og ég svaraði sumu og ekki öðru. Ég hafði ekki svarið neinn eið. Ég sagði þeim ekkert. sem þeir ekki spurðu um. — En þér þögðuð yfir mikil- vægum upplýsingum. Hvers vegna? — Ég er ekkert vfV mig hrif- In af lögreglunni. A”k hess fannst mér að það stæði f”ú Brayton nær að verja sig en mér. Ef hana langaði til að leika dýrling . . . þá mátti hún það fvrir mér. Lög- EFNALAUG AUSTURBÆIAR Látið okkur breinsa og pressa fltlil, Fljót og gó3 afgreiðsla, -■ vönduð vinna. Hreinsum og pressum samdægurs„ ef óskað er. FATAVIÐGERSlR. EFNALAUG Issi n A(JS TU0J3Æ /\ AJ Skípholti 1. - Sfmi 16*46. reglumennirnh- spurðu mig bara hvort ég þekkti hana og hvemig ég kynni við hana Mér kom ekki annað við. — Gott, frú Remstad. — Chew þagði um stund. Það var dauðaþögn í réttarsalnum.' SÆNGUR Endurnýjum gömlu ,ængprntr. Seljum dún- og fiöurneia ver. NÝJA FIÐURHREIIMSUNIN Hverfisgögu 57A. >uol ÍS7S8. H frisk heilbrigð húð „Við ætlum bara að grafa fugl.“ ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 29. aoríl 1965 1*

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.