Alþýðublaðið - 16.06.1965, Blaðsíða 13

gBÆJÁRBÍ
E-JL 'w... —Z! Sími 5(
Sími 50184.
SÆNGUR
Ný sænsk úrvalsmynd í Clnema-
Scope, gerð eftir Vilgot Sjöman.
Bibi Andersson
Max Von Sidow
Sýnd kl. 7 tfg 9.
ALÞÝÐUBLAÐiÐ - 16. júní 1965 J.3
Endumýjum gömlu sængurnar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHHEINSUNIN
Hverfisgötu 57A. Sími 16738
Pétur Hraus
Vivi Bak
Siw Malmkvist
Sýnd kl. 7.
————
Sími 5 02 49
Ástareldur
— Já, eiginlega alltof óeigin-
gjörn, sagði hann brosandi. —
Alltof góð. Ef ég þekkti þig ekki
og vissi að þú ert svona þá færi
eins fyrir mér og rannsóknar-
lögreglumanninum. Ég myndi
myndi halda að þú hefðir minnst
morð eða innbrot á samvizkunni.
Ég stirðnaði upp.
— Rannsóknarlögreglumaður-
inn? sagði ég spyrjandi.
Halldór hrukkaði ennið.
— Já, ég ætlaði einmitt að
segja þér það í kvöld. Það kem-
ur ef til vill maður frá rann-
sóknarlögreglunni til að tala við
þig um slysið.
— Til mín?
— Já, hann er að rannsaka
slysið.
— Ennþá? spurði ég og barðist
við að dylja skelfinguna, sem
hafði gripið mig.
— Já.
— En af hverju vill hann tala
við mig?
— Til að spyrja þig af hverju
þú sért svona góð við mig. Hall-
dór brosti til mín. — Vertu ekki
svona hrædd. Mér tókst að sann-
færa hann um að þú værir svona
við mig af hreinni og skærri ást,
en ekki af því að 'þú hefðir slæma
samvizku af að hafa ekið yfir
Rósu.
— Áttu . . . áttu við að hann
gruni mig? stamaði ég.
— Nei, nei, svaraði Halldór
róandi. — Ekki eftir að ég talaði
við hann. Svo þyrfti hann ekki
annað en sjá þig til að skilja að
þú gætir aldrei gert neitt af þér
og baeað yfir því. Þú hefur þína
samvizku.
Orð hans skáru mig og nístu.
— Kannske vill hann fá stað-
festingu á því, sem ég sagði hon-
um. Og þó geri ég ekki ráð fyrir
því. Mér sýndist hann missa alla
trú á þér sem grunaðri eftir að
ég sagði honum að við tvö, þú
og ég . . .
Guð minn góður! Var ég grun-
uð?
— Hvernig stóð á því að mað-
urinn hélt að ég . . . ?
Halldór hristi höfuðið.
— O, fólk fær svona flugur í
höfuðið, sagði hann. Hann er
skrítin skrúfa þessi rannsókn-
arlögreglumaður. Svo er hann
orðinn svo þreyttur á að geta
ekki uppiýst málið, þetta er
ungur maður — nýr í starfinu,
og hann grunar aUa. í morgun
datt honum allt í einu í hug,
að sá eða sú, sem sendi mér
peningana, myndi sjálfsagt
reyna að gera eitthvað fyrir
börnin líka — og þá kom eng-
inn til greina nema þú.”
Framhaldssaga
eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur
23.HLUII
Hann sá hvernig mér leið.
— Vertu ekki svona áhyggju-
full út af engu, sagði hann. —
Eg talaði við hann og sagði
honum, hvernig í öllu liggur.
Eg held að hann komi ekki
einu sinni og reyni að tala við
þig. Mér fannst bara réttara
að minnast á það,,ef hann skildi
koma.
— Já, auðvitað. Eg saup á
glasinu minu og lagði það svo
frá mér á hvítan borðdúkinn.
Rétt við glasið var vandlega
stoppað í blett. Skyldi það hafa
verið brunablettur? — Hætta
þeir aldrei að vinna að svona
málum, Halldór? Eg hélt að
þeir söltuðu þau eftir einhvern
ákveðinn tima. Mánuð eða tvo
mánuði, alls ekki eftir svona
langan tíma.
— Jú, svaraði Halldór. Þeir
hefðu áreiðanlega gleymt þessu
fyrir löngu, ef peningarnir héldu
ekki áfram að koma. Fyrst fékk
ég fimmtíu þúsund í fimm
skömmtum og síðan þá hafa
komið fimm þúsund reglulega
um hver einustu mánaðamót.
— Jæja, sagði ég bara. Eg
vissi ekki, hvað ég átti að segja.
Hvernig átti mig að gruna, að
peningarnir yrðu til svo ills?
Hann brosti til mín.
— Fyrirgefðu, sagði hann, að
ég skyldi fara að tala um svona
leiðinlega hluti. Við vorum að
tala um ólíkt skemmtilegra mál
rétt áðan.
— Þú varst að tala um það,
leiðrétti ég hann.
Eg skammaðist mín fyrir að
vera eins og ég var. Skammað-
ist mín fyrir að vera ekki verð-
ug þess mikla álits, sem hann
hafði á mér.
Hann leit spyrjandi á mig.
— Við hvað áttu með því að
leggja svona mikla áherzlu á
að það hafi verlð ég, sem var
að tala um þetta en ekki við
bæði? sagði hann. Eg vona, að
þú eigir ekki við, að það sé ég
einn, sem ímynda mér að við
tilheyrum hvort öðru.
Hann mátti ekki halda það,
þó það væri satt. Ó, hvernig
átti mér að takast að segja hon-
um það. að vera ákveðin og
hreinskilin, án þess að særa
hann?
— Eg fer hjá mér, þegar þú
segir svona hluti, sagði ég.
— Ferðu hjá þér? spurði
hann og varð sár á svipinn.
Eg stappaði í mig stálinu.
Það var ekki um annað að gera
en vaða beint út í það án þess
að taka tillit til hans tilfinn-
inga. Eg varð að gera það.
— Eg er oft búin að segja
þér það undir rós, Halldór, en
þú hefur aldrei skilið mig. Eða
réttara sagt, þú hefur ekki viljað
skilja mig. Eg neyðist víst til
að segja þér það berum orðum.
Mér þykir að vísu vænt um þig
og ég kann mjög vel við þig,
því er ekki að neita. Eg veit
líka vel, að ég hef eltzt við þig
og reynt að ná í þig. En þegar
ég ákvað að hætta við Sigurð,
varð ég að hafa einhvern í
hans stað, svo mér yrði miss-
irinn ekki jafn þungbær. Það
var engin framtíð í honum og
ekki í þér heldur. Eg hélt að
við gætum skemmt okkur sam-
an. Mér kom aldrei til hugar að
þú færir að tala um hjóna-
band og aðra eins vitleysu.
Jæja, þá var það sagt.
— Þú hlustaðir á mig tala um
Stórfengleg kvikmynd gerð af
Orson Welles eftir sögu Franz
Kafka, Der Prozess.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Péftyr og Vivi
Fjörug músikmynd í litum.
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINN h JAKKA
AUK ANNARRA FATA-
VIÐGERÐA
SANNGJARNT VERB.
Skiphofti t. - Slltli 1 8448.
iWWMMiWWWW-tWWMillWWW
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömln
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Síml 18740.

framtíð okkar saman í gært
Inga, sagði Haíldór og ég sá,
að hann var orðinn reiður.
Eg klappaði á hönd hans, sera
lá á borðinu.
— Svona nú, sagði ég. Eg veit
það vel, en mér kom aldrei til
hugar, að þér væri alvara. Þeir
karlmenn sem ég hef þekkt, tala
ekki um hjónaband í alvöra. —
Þeir þekkja mig of vel til þess.
Nú hafði hann fengið nóg.
— Eg skil, sagði hann og beit
antnony
perkins
romy 1 j scnneider 1 m L, ; ! í
elsamartinel madéleine röl Hi:je Wnsi aiinemQieaij onsuzanne ?lon