Alþýðublaðið - 11.07.1965, Blaðsíða 7

Mirmingctrorð:
Karl Sigurðsson
Á MORGUN fer fram frá Nes-
kirkju útför Karls Sigurðssonar
Xeikara og pípulagningameistara,
hann andaðist að morgni 3. júlí
sl., og kom það okkur, er þekktum
hann mjög á óvart, að þessi trausti
maður skyldi falla í valinn á bezta
aldurskeiði, aðeins 45 ára.
Karl var fæddur í Bolungarvík
þann 22. nóvember 1919, sohur
Sigurðar Sófusar Karlssonar, pípu
lagningameistara frá Götu í Vopna
firði, og konu hans Ingibjargar
Backmann.
Hann flutti með foreldrum sín-
tim til Reykjavíkur árið 1920 og
hefur átt hér heima síðan.
Mikill leikiistaráhugi hefur
verið í ættfólki hans og má segja
að Karl hafi alizt upp með leik
listinni, enda fór það svo að hann
£ór snemma að leika í barnaleik-
rítum í Iðnó, síðan lék h>ann um
árabil með Leikfélagi templara,
er starfaði af miklum krafti á þeim
árunum. Karl lék einnig i Þjóð-
leikhúsinu t. d. í leikritinu Sem
yður þóknast.
Hann dró sig á tímabili nokkuð
út úr leiklistarlifi, því lífsbarátt-
an er hörð og hann setti heill og
hamingju konu sinnar og barna
ofar sínu hjartans áhugamáli, að
leika, vinnan kallaði, koma varð
upp eigin íbúð, öruggt athvarf
varð að hafa og vinna varð lengi
kvölds og jafnvel nætur við pípu-
lagnir á þessum árum, og þá var
ekki liægt að skipta sér milli at-
vinnu og áhugamála.
Snemma á árinu 1962 veiktist
Karl og varð frá vinnu í nokkurn
tíma, en eftir þau veikindi taldi
Karl Sigurðsson
hann réttara að hæfta að vinna
við iðn sína , pípulagnir, og réðist
sem afgreiðslumaður til J. Þor-
láksson og Normann hf.
Við þessi kaflaskipti í lífi
Karls Sigurðssonar opnaðist tæki
færi til að taka þátt í leiklistarlífi
borgarinnar, þar eð nú þurfti ekki
að vinna á kvöldin, eins og svo oft
varð að gera áður í fyrra starfi
hans.
Það varð því svo að hann tók í
vaxandi mæli að leika hjá Leik-
félagi Reykjavíkur og hefur að
undanförnu leikið í: Hart í bak,
Vanja frændi, Sú gamla kemur í
heimsókn og nú, er hann féll frá
var hann á leikferðalagi með Æv-
intýri á gönguför.
En Karl kom víðar við, starfaði
um árabil með mandólinhljóm-
sveit Reykjavíkur, var í karlakór
og tók þátt í félagsstörfum í Leik-
félagi Reykjavíkur Sveinafélagi
pipulagningamanna og Félagi
pípulagningameistara, alls staðar
maður, sem tekið var eftir og
hressandi blær fylgdi.
í ein 14 ár starfaði hann sem
pípulagningameistari hér í bæ
og hefur unnið við fjölda bygg-
inga og haft samstarf við mikinn
fjölda byggingamanna og alls stað
ar getið sér gott orð fyrir dugnað
og samvizkusemi.
Ég sem þessar línun rita réðist
ungur að árum í nám hjá föður
hans og vann því að verulegu leyti
undir stjórn Karls og mun alltaf
minnast hans sem góðs drengs.
Karl giftist eftirlifandi konu
sinni Önnu Sigurðardóttur þann
5. marz 1942, er reynst hefur
honum traustur lífsförunautur.
Þau eignuðst 6 börn. Birnu, gifta
Jóni Birgi Péturssyni, Sigurð Sóf-
Frh. á 10. síffu.
Þýzkir seblar
úr umferð
SAMKVÆMT tilkynningu frá
Deutsche Bundesbank, Frankfurt
hefur verið ákveðið að taka úr um
ferð og innleysa eftirfarandi seðla
frá og með 31. júlí 1965.
50 marka seðill þriðja útgáfa
100 marka seðill önnur útgáfa
Seðlarnir eru gefnir út af Bank
deuscher Lander og hafa útgáfu
dag 9. 12. 1948.
Eftir 31. júlí 1965 hætta þessir
seðlar að vera iöglegur gjaldmið
ill en þeir verða innleysanlegir
til 31. desember 1965 hjá aðal.
skrifstofu eða útibúum Deutsche
Bundesbank.
Seðlabanki íslands.
Minningarorb:
Sigurður Einarsson
A MORGUN verður til moldar
borinn Sigurður Einarsson verka-
maður, Starhaga 14, en hann varð
bráðkvaddur að heimili sínu 6. þ.
m., 83 ára að aldri. Sigurður fædd
ist að Vindborði á Mýrum við
Hornafjörð 19. janúar 1882. Hann
var sonur hjónanna Hólmfríðar
Bjarnadóttur og Einars Sigurðs-
sonar, sem litlu síðar fluttu að
Haukafelli í sömu sveit og bjuggu
þar, unz þau fluttu austur á land
um aldamótin, og nokkrum árum
síðar fluttu þau vestur á Patreks-
fjörð. Þau hjón áttu 8 börn, 6
sonu og 2 dætur, og bjuggu við
fátækt á litlu býli, sem nú er fyrir
nokkru komið í eyði. Sigurður
heitinn var elztur bræðranna, og
hann fór úr foreldrahúsum, þegar
honum var vaxinn svo fiskur um
hrygg, að hann taldi sér fært að
spila á eigin spýtux'. Hann fór
austur á fjörðu, en á þeim árum
lá þangað leið þeirra, sem fundu
að sér kreppt heima í Hornafirði.
23 ára að aldri kvæntist hann
Margréti Benjamínsdóttur frá Ósi
í Hjaltastaðaþinghá, mætri og
mikilhæfri konu. Þau hófu búskap
í Vopnafirði og bjuggu þar til árs-
ins 1920. Þá fluttu þau til Patreks
fjarðar, en þangað voru þá for-
eldrar hans og systkini komin. Þá
hittust þeir bræðurnir 6 á ný og
héldu þar hópinn um tvo áratugi.
Þeir gengu undir heitinu Kambs-
bræður og settu svip á þorpið um
skeið fyrir framtak og dugnað við
sjósókn ,og fórustu í verkalýðs-
málmn. Þar stundaði Sigurður sjó
mennsku með bræðrum sínum, en
lagði jafnframt stund á önnur
störf, svo sem trésmíðar og skó-
smíði. Ekki er mén kunnugt um,
að hann hafi stundað nám í þess-
um greinum, en hann var hagur
að eðlisgáfu og gekk með sannri
alúð að hverju því starfi, sem
hann tók sér fyrir hendur. A efri
árum sínum, þegar þrek var tekið
að dvína, vann hann við neta-
hnýtingar heima hjá sér, og þafi
voru ekki margar stundir, sem
honum féll verk úr hendi fram til
hins síðasta.
Þau hjónin eignuðust 3 dætur,
og andaðist ein þeirra í æsku. Fjöl
skyldubönd voru sterk og innileg.
Árið 1949 fluttu þau hjónin til
Reykjavikur, þar sem þau bæði
Framhald á 10. síffu.
Sigurffur Einarsson
Hugsið við og við um það,
hvert stefnt er að lokum
Algengasta skýring djúpsál-
arfræðinganna isvo sem Freud
ista) á slíkum draum sem þess-
um, myndi vera eitthvað á þá
leið, að dreymandanum væri
undir niðri illa við heimilisfólk
ið á bænum, og hugsanir hans
í svefninum bii'tust því með
tákni dauðans, flaggi í hálfa
stöng. Slik tilgáta er ekki út í
MANN NOKKURN dreymdi
draum, sem kom inn hjá hon-
um kvíða. Honum fannst hann
vera staddur heima í sinni
gömlu sveit, og horfði heim á
bæinn, þar sem einn æskuvin-
ur hans átti heima. Þar gnæfði
fánastöng yfir húsið, og á henni
var flagg í hálfa stöng. Getur
það hugsast, að þetta sé fyrir-
boðl þess, að einhver. deyi inn
an skamms á bænum? Er það
annað en gömul hjátrú, að
draumar séu fyrirboðar óorð-
inna hluta?
„Draumar enx hugsanir
mannsins í svefninum," sagði
vitur maðun. En með því er
gátan ekki leyst, því að af
henni leiðir aðra spurningu:
Hvaðan koma manninum hugs
anir hans, hvort sem eru í vöku
eða svefni? Án þess að farið
sé út í einstök atriði, sem hér
koma til greina, má segja. að
hugsanir séu ýmist vaktar af
skynjúnum eða áhrifum utan að
eða þær komi upp úr vitund
mannsins sjálfs vegna ein-
hverra innri orsaka. Draumlíf-
ið er margþætt. Suma drauma
má, svo sem kunnugt er, rekja
til likamlegra áhrifa á dreym-
andann, en þó verður draumur
inn í heild sinni aldrei skýrður
út frá því einu saman. Snert-
ing „ýtir við“ sofandi manni,
en draumurinn getur samt tek-
ið á sig hinar ólikustu niyndir.
Ég tel sannað mál, að fjarhrif
geti átt sér stað bæði í vöku og
svefni, og draumurinn getur
þannig orðið til fyrir hugar-
áhrif frá öðrum — sennilega
bæði lífs og liðnum.
bláinn, og því myndi ég ráð-
leggja manninum, sem hér á
hlut að máli, að rannsaka huga
sinn og jafnvel þótt hann finni
ekki hjá sér reiði eða illvilja i
garð fólksins á bænum, ætti
hann að æfa sig í að hugsa vel
um það, biðja fýrir því, og gera
því gott, er hann fær tækifæri
til slíks.
Ég fyrir mitt leyti álit, að
draumar geti boðað óorðna
hluti, þó að oft sé ljótur draum
ur fyrir litlu efni. Ekkert er
augljósara en það, að unnt er
að sjá fyrir óorðna atburði.
Það gerir hver einasti maður
daglega, án þess að veita því
vitneskju. Þá fyrst vandast mál
ið, þegar vitneskjan kemur á
einhvern dularfullan hátt, þar
sem þekking og vitsmunir ná
ekki til að skýra orsakasam-
bandið. Gerum nú ráð fyrir, að
slík vitneskja komist með ein-
lxverjum hætti inn í huga sof-
andi manns, þá getur draumur-
inn verið fyrix-boði, þó að hann
botni ekki vitund í því, hvaðan
honum kemur grunurinn um
það, sem fram kann að koma.
Þá er vert að gera sér grein
fyrir því, að það er engan veg-
inn víst, að það, sem draumur-
inn boðar, hljóti undir öllum
kringumstæðum að eiga sér.
stað. Segjum, að i draumnum
eigi að felast aðvörun, þó að
óljós sé. Raunar veit ég, að slík
aðvöi-un nægir ekki til þess, að
hægt sé að fara að segja heim-
ilisfólkinu frá drautnnum og
biðja það að fara gætilega, svo
að draumurinn komi ekki fram.
En í draumnum kynni að geta
falizt önnur aðvörun — til
mannsins, sem dreymir. Eldi'i
kynslóðir lögðu mikið upp vir
því, að fólk hugsaði um dauð-
ann, — sinn eigin dauða— og
gerði sér grein fyrir. því að líf-
ið er ekki óendanlegt hér á
jörð. Ég hef grun um. að mað-
urinn, sem dreymdi fánann í
hálfa stöng, telji sig hafa um
nóg annað að hugsa en eilífðar
málin. Ef til vill er draumurinn
þannig til orðinn, að þegar
hugsunin um dauðann skýtur
upp kollinum, hafi hann til
hneigingu til að vísa dauðanum
eitthvað annað en til sjálfs sín.
Ef til vill er gamli æskuvinur-
inn dáinn honum, — og því
finnst honum undir niðri, að
merki dauðans eigi þar frekar
heima en yfir sjálfum honum.
Ég held því, að hann gerði rétt
ast í því að taka drauminn sem
áminningu tim það.að einhvei'H
tíma verður flaggað í hálfa
stöng yfir öllu lífi hér á jörð,
og því sé vert að leyfa sér við
og við að hugsa um það, hvert
stefnt er að lokum. Ef óhugui*-
inn, sem draumnum fylgdi,
stafar af því, að maðurinn hafi
undir niðri beyg af dauðanumj
væri þá ekki eðlilegt að reyna
að eyða þeim beyg með því att
lifa sig betur inn í trúna á upp-
risuna og ódauðleikann, — og
leita samfélags við höfund lífs-
ins?
Jakob Jónsson,
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 11. júlí 1965 J