Alþýðublaðið - 26.08.1965, Blaðsíða 9

ur íslenzku og er farinn að geta
talað hana þó nokkuð vel. Nuorsalo
vinnur hjá „Blóm og ávextir” og
þar liittum við hann í gærdag um
það leyti, sem hann var að fara í
kaffi.
Sagði hann, að gott væri að vera
Finni á íslandi, og allt það fólk,
sem hann hafði kynnzt hér væri
gott fólk. Það sem honum fannst
aðallega athugavert við íslenzkt
þjóðfélag var hinn mikli drykkju-
skapur unglinga, sem hér væri á-
berandi. „Eg er kannski gamall í
hugsunarhætti,” sagði Nuorsalo,
„en mér finnst þetta ljótur blett-
ur á þjóðinni.”
Hann kvaðst liafa komið hingað
fyrst sem ferðamaður, og verið
samferoa nokkrum Færeyingum.
Þau tóku sér leigubil á ákveðið
hótel hér í borginni um kl. hálf
ellefu að kvöldi, og ætluðu að fá
þar gistingu. Afgreiðslustúlkan
sat þar við afgreiðsluborðið og
geispaði mikið, og taldi ekki mögu
leika á að ferðalangarnir gætu
fengið gistingu, nema þeir kæmu
aftur seinna um kvöldið. Svo
geispaði hún enn meira og Nuor-
salo og félagar hans kvöddu.
— Þetta er aðeins dæmi um af-
greiðslufólk og þjónustufólk hér,
sagði Finninn, — það er yfirleitt
ekki nógu þægilegt í viðmóti eða
lipurt við viðskiptavinina.
— Frá þessu eru þó auðvitað
undantekningar, bætti hann við.
— Ferðaskrifstofa ríkisins er
hér til fyrirmyndar og mér líkar
einnig mjög vel við Ferðafélag
íslands.
Jorma Nuorsalo.
Nuorsalo sagðist vera að vinna
að nokkrum kvikmyndum um ís-
íand fyrir finnska skólasjónvarp-
íð, m. a. mynd um skreytingu Finn
ans Lennards Segerstrále á kirkj-
unni í Saurbæ. Segerstrále er gam-
all maður núna, eri hefur skreytt
fjöldamargar kirkjur víða um Ev-
rópu, og er þekktur fyrir þessi
verk sín. Ætlar sjónvarpið að gera
um hann 20 mínútna þátt, þar sem
hann segir frá dvöl sinni á ís-
landi og skreytingu kirkjunnar í
Saurbæ.
Önnur mynd er um ísland yfir-
leitt, en Jorma Nuorsalo sagðist
þar ætla að leggja áherzlu á ís-
lenzka náttúru, hrikaleik hennar
og fegurð, en ekki að sýna Gull-
foss, Geysi, Reykjavík og það ann-
að, sem allir ferðamenn sjá hér.
— Eg hef myndað í Þórsmörk og
Þjórsárdal meðal annars, og svö
náði ég ágætum „senum” af gos-
inu í Syrtlingi. En mestu vand-
ræðin eru þau, að þurfa að senda
allar filmur til annarra landa til
framköllunar, því að hér eru ekki
framkallaðar kvikmyndir. — Mér
fannst þetta alveg voðalegt fyrst,
en nú er ég farinn að sætta mig
við það.
— Þetta eru allt litmyndir, jafn
vel þótt sjónvarpið í Finnlandi,
geti enn ekki sýnt litkvikmyndir,
kemur að því þar, eins og annars
staðar, og þá er verðmætara að
eiga litkvikmyndirnar.
Um ísland sagði Jorma Nuor-
salo að lokum þetta:
— Eg var ekki sérstaklega hrif-
inn af landinu fyrst, þegar ég
kom, en nú elska ég það, og þá
sérstaklega það hér, sem ekki er
annars staðar að hafa, jöklana, öll
fallegu fjöllin og hið ósnortna
iandslag.
Hér eru sett lög, sem
enginn heldur
Plaststafir af öllum stærðum,
auglýsingar og allt það annað, sem
tilheyrir útstillingatækni, var
bæði á veggjum og borðum í vinnu
sal fyrirtækisins „Dekor” að Lauga
vegi 22, þegar við litum þar inn
í gær.
Eigandi fyrirtækisins, Henrik
Aunio tók vel í það, að svara fá-
einum spurningum um Finnland,
ísland, sjálfan sig og annað, sem
blaðamanninum dytti í hug að
spyrja hann um.
Og svo kom þessi sígilda spurn-
ing, sem allir eru spurðir, sem til
íslands koma:
— Hvernig stóð á því, að þú
komst hingað?
— Eg kynntist tveimur íslenzk-
um strákum, sem voru í Svíþjóð,
og þeir sögðu mér svo margt af
Henrik Aunio
landi og þjóð, að ég varð ekki
rólegur fyrr en ég hafði komizt
hingað.
— Og hvernig leyst þér svo á?
— Eg fór ekki héðan fyrr en
eftir þrjú ár, og þá hafði ég náð
mér í konu hér.
— Hvers vegna fórstu þá aftur?
— Nú auðvitað til að sýna for-
eldrum minum hana, og henni
þau og landið. Konunni minni
Gaboon
Finnskt smáskorið GABOON
16 — 19 og 22 mm.
fyrirliggjandi
Hjálmar Þorstelnson & Co. hf.
Klapparstíg 28. — Sími 11956.
Frá Finnlandi:
Tiglaplötur - Gaboon
Blaðapappír
Bókapappír
Skrifpappír
Umbiíðapappír
S. ÁRNASON Sr CO
Hafnarstræti 5 — Reykjavík.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 26. ágúst 1965 9