Alþýðublaðið - 09.09.1965, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 09.09.1965, Blaðsíða 6
■■EEINN piKIPí iti.&jr-'ijirf'.-1 iS&eWfc , ■'. ■ < ' lí^ . 1 pp "'ÍCS.:Py#iJP ..... mm s | -■;', | “rýy- ; i ■ PSí éé ■ wmM&m lÉliÍÍli % ■ íii|iSe*l8liai jjj§|| - gg V |s§í5?p#dfe^3cf#! ■ j u U'-IS ■ i NEGRAR STÓDU Í VEGI FYRIR KU KLUX KLAN „Iírópið svo hátt, að Katza heyri i ykkur“, þrumaði Robert M. Shelton, stórdreki Ku Klux Klan, yfir mannfjöldann. Rúm lecra 5000 menn hlustuðu á orð hans og það var greinilegt, að þau féllu í góðan jarðveg. Robby Shelton gerði næst grín að hæstaréttarforsetanum Nich olas Katzenbach, og honum virt ist rétt vera sama, þótt FBI Iögreglumenn hlostuðu á „LBJ er lygalaupur, hélt Shelton á fram. „Arnen, rétfc ,er það,“ heyrðist frá áheyrendunum. Shelton fékk áheyrenduma til þess að gleyma, hvað skeð hafði fyrr um daginn. Ku Klux Klan var á leið til borgarinnar. Þetta var byrjunin á einni af hinum stóru helgum reglunnar: stórt mót, með fé lögum úr öllu ríkinu og þögulli hátíðargöngu eftir götum Salis murys með Shelton stórdreka sem aðalmann. í gamla daga, þegar Klanverj ar voru á göngu, yoru göturn ar hreinsaðar af negrum. En á laugardaginn var, var þetta breytt. Gömlu negrarnir stóðu þó baka til og biðu átekta. Hin ir yngri þrengdu sér aftur á móti fram og sumir hlógu jafn vel beint framan í hina kyrtil klæddu Klanverja. — Þegar gangan nálgaðisfc miðju borgar innar, stóð hópur ungra negra á veginum og þóttust þeir alls ekki taka eftir göngunni, sem nálgaðist. Fyrir aðeinsi fáum árum síðah myndi þetta hafa verið óhugsandi. Það stóð í blöðunum daginn ■vsmh á bU i< XOOOOOOOOOOOOOCXXX^VOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO^ Varð oð verja sig með steinum Héraðslæknirinn í Julianehaab, Jess Gerdes, aðvarar íbúanna í Julianehaab að ferðast í nærliggj andi f jöllum án þess að vera vopn aðir, eða minnsta kosti að hafa með sér góðan lurk til þess að verj ast dýrum með hundaæði. Jafn framt varar héraðslæknirinn for eldra við því að senda börnin sín frá sér. Orsökin fyrir þessu er sú, að fiskimaður nokkur, Sem Dorphad að nafni, varð að verja sig með steinum gegn ref, sem réðist á hann í fjöllunum. Dauði refurinn, sem haldið var að væri veikur, var sendur hið snarasta til rannsóknar í Dan mörku. Það er yfirvofandi hætta »,j mæta veikum dýrum á öllum Jul ianehaab-skaganum. Dýrin virðast alls ekki vera hrædd, að koma alveg niður í byggð, þegar þau fá hundaæði, en þá eru börnin í hættu. íbúunum er ráðlagt að leita strax læknishjálpar, ef þeir verða fyrir biti, og jafnframt láta vita um dýrið. Pinnar og hárlos Samkvæmt Sunday Times fá brezkar konur skalla vegna þess, að þær sofa með pinna í hárinu. Húðlæknar segja að stöðugt fleiri konur kvarti um hárlos. Margar kenningar eru á lofti um orsökina en samkvæmt dr. F. F. Hellier þekktum húðsérfræðingi, er það hárpinnarnir, sem eiga sökina. Þessi niðurstaða styðst við þá stað reynd í Sudan, að þarlendar kon ur, sem strekkja á sér hárið til fegurðar, sitja uppi með meira eða minna hárlausa bletti á höfð inu, eftir nokkurn tíma. H | \ Ó, afsakið, ég lilýt að hafa villzt. Er bá allt foreldrunum aö kenna Unga fólkið er með ólæti og uppsteyt. Þetta hefur átt sér stað' í mörgum borgum liér í Danmörku, en verst hefur það þó ve'rið í Kaupmannahöfn. Og nú hafa margir áhyggjur. Því hvernig fer það, þegar ungling arnir sitja að drykkju á tröpp unum á „Frue Plads“ og kyss ast þar, eins og enginn sjái og ekkert sé eðlilegra? Dauðadrukkna unglinga er ekki uppörvandi að horfa á, það var það heldur ekki fyrir tutt ugu árum síðan, þegar 600 ungl ingar láu og flutu inni á stúd entaskemmtunum, undir og of an á hver öðrum, með flöskur í báðum höndum. Það hefur vissulega heldur ekki verið mjög skemmtilegt til eftirspurnar, þegar Hostrup stúdentar á sínum tíma, fóru með óhljóðum um göturnar, brjótandi ljósaperur og rúðu gler, eftir að hafa drukkið púns alla nóttina. Þegar stúdentar fyrir tuttugu árum síðan sungu drykkjusöngva, var það vissu lega meir af því að þeir voru hre'nlega fullir, en af því að þeir hefðu listræna þörf fyrir tjáningu, og „gillin“ þá voru vissulega ekki ,,móralskari“ þá en núna. MEA CULPA. Ólæti og uppisteytur er vissu lega ekkert gleðiefni, hvort sem það skeður nú eða áður, eða hvar sem það skeður. En er ekki hægt aff komast hjá því, aff sökinni sé alltaf skellt á affra en þá, sem gerffu þaff. — Þetta er sök velferðarríkis ins, hafa sum blöð sagt. — Nei, það erum við foreldr arnir, sem eigum sökina, varla önnur. Við byggðum heiminn upp, en síðan er hann svo leið inlegur, að unglingarnir hafa ekki áhuga á honum. Foreldr arnir hafa algjörlega, svikið helzt vegna þess hvað þau eru leiðinleg skilst manni. Eins og þeir kaþólsku eiga að sitja í sunnudagamessunni, Credo, og slá s:g þrisvar á brjóstið með orðunum, „MEA CULPA, MEA CULPA, MEA CULPA“ — mín sök, mín sök, mín sök, Þannig eiga allir for eldrar að sitja og bukka sig því að unglingarnir drekka og slást og elskast. Er þessi sektartilfinning, sem foreldrarnir eiga að bera, til nokkurs góðs? Auðv'tað eru það vandræði, að ekki sé í gangi miðaldarkrossferð eða dugiegt skotgrafastríð, þar sem ungl ingarnir fengju útrás, en það gæti þó orðið sæmilega erfitt, að fá fæturna til að bera þá, miðað við núverandi ástand. OF EINFALT. Því skyldi allt í þessuhi heimi vera sök foreldranna eða vel ferðarríkisins? Hvers vegna er litið á það, sem gefið mál, að unglingur milli 16. og 25 ára verði að hata foreldra sína, ef hann á annað borð á að vera með fullum sönsum? Því er þaff ekki hugsanlegt, aff menn geti gert tilraunir til þess aff brjóta ljósaperur meff Framhald á 10. síffu. 0 9. sept. 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.