Alþýðublaðið - 07.10.1965, Blaðsíða 12

Ég keypti mér nýja Kinks-
plötu og fékk svaka tak í bít
_ið af' æsingu.
ÞAÐ VIRÐIST ætla að verða
geigvænleg gróska í leikhúsmál
um í vétur. Bæði Þjóðleikhúsið
og LR lofa hvort í kapp við ann
að sem allra lengst upp í ermina
og krítikkarnir eru farnir að æfa
fýlusvipinn frammi fyrir stóra
speglinum í ganginum. Engu má
hæla um of og ekkert má níða
iniður og öllum skemmtilegheit
um verður að taka með fyrirvör
um. Þannig er nefnilega, að krítikk
er, er álitinn heimskingi af öðr
um krítikker, sem heldur að leik
ritið sé sorgarleikup og þegar einn
krítikker segir að leikrit eigi að
flytja okkur boðskap um spillandi
áhrif sjónvarpsins á íslenzkt menn
ingarlíf, rís annar upp á afturfæt
urna og segir að leikritið sé ein
mitt háð um Ber'línarmúrinri.
Svona eru nú þessir legátar. Og
ekki eru höfundarnir 'hótinu skárri
T.d. er fráleitt að fara til þeirra
og spyrja si sona: — Hver er eig
inlegá boðskapurinn í leikriti þíriu
góurinn? — þá setja þeir ein-
faldlega upp sparihundshausinn
sinn og segja: — Mitt er að skrifa
ykkar að skilja. — Og þar með
er máilð útrætt af þeirra hálfu.
Mig hefur alltaf grunað, að þarna
séu þeir bara að snúa út úr á
billegan hátt. Þeir hafi einfald
'lega engan boðskap að flytja.
Þó kastar fyrst tólfunum, þegar
þeir leggjast í frumlegheitin. Það
er ekki nóg með að þeir skrifi
ileikrift, þar sem einhver firn
af stólum fara með aðalhlutverkið
og höfuðpersónan svíkst um að
mæta, eða þar sem magaveikur
öldungur leikur á við segulbands
tæki og fretar- inn á milli, eða
þar sem allar persónurnar breyt
ast allt í einu í nashyrninga, eíns
og það eru nú gæfulegar skepnur
Og núna síðast hafa þeir bitiÓ
höfuðið af skömminni, með því
að fara að hnísast inn í sjálft móð
urlífið og hlera á óskammfeilinn
hátt eftir því hverju ófæddir tví
burar trúa hvorum öðrum fyrir.
Mér sýnist
fleirum, að
þó og
pllir
sýnist reyndar
þessir viður-.
kenndu frumlegheitsmenn hafi
enn ekki komist með tærnar þang
að sem meistari Thorbjörn Egner
hinn nonski, hefur hælana. Hann
gerði sér nefnilega lítið fyrir og
ieiddi okkur inn í sjálfan helgi
dóm bakteríulífsins með snilldar
verki sínu um illyrmin Karíus og
Baktus. En þeir valda tann-
pínunni. Leikritið gerist í einni
tönn, eða holu í tönn og það er
reglulega gaman að hlusta á þá
félaga, þegar þeir eru að gera
fimm ára áætlun um framkvæmd
ir í neðri gómnum á honum Óla
litla. Því miður endar leikritið
illa. Tarinburstinn sér fyrir því. En
enda ekki öll snilldarverk illa.
Og ég segi fyrir mig og sný
ekki aftur með það, að úr Því
að ég er farinn að tala um Thor
björn Egner á annað borð, þá
hefur það alltaf verið mín skoð
un að í Kardimommubænum hafi
heim6leikritalitteratúrinn risið
hæst allt fram á okkar daga, sem
nú lifum.
Mér gengur illa að sjá livort
komist verður lengra í frumleg
heitum, eða eigum v'ð að seeia
dvDra. eða kannski innar? Þó hef
ur bað verið að veltast fvrir mér
í nokkurn tfma, að skrifa leikrit
um tvo úlfalda í sama nálaraus
nnu.Um bað hvernie beim tekst
að samræma lifnaðarhætti sona
beim takmörkum sem umhverf'ð
setur beim og íifa saman í sát.t
og samlvnrli að eilífu amen Ée ve;t
að betta verðm- erfitt og seinunnið
verk. Hér. er óniægðnr aknr op ó
troðin gata. T. d. veit ég ekki
ió o/í l.o+o 'Ká aflp cór -fpr^n
TTIPor rrv»o C'Kíf Qr. VívOiH'
kem t.únskækli fvr'r í nálara'.f'ann
líka er auðvitað undin liælinn
iaet^ Svo" veit ég að eitt vanda
málið fæðir af sér önnnr tvö.
sem verður að lovca f.'rir leiks
l'ok 'bvf ' væti farið «.ro að barna
sé komið framhaldsleikrit, sem
endst gæti útvarpinu þangað til
sjónvarpið gerir endanlega út a£
við það.
Ég ætla að minnsta kosti að gefa
útvarpsráði kost á stykkinu.
Sjónvarp er oft tæki til
þess að koma stúlkum og
drengjum saman, sem áhorf
endum. . . Drengir fá hjálp
í siðum, fötum og íþróttum.
Líf fullorðna fólksins er fært
nær...
Alþýðublaðið.
Svo sannarlega duttu mór
allar dauðar lýs úr hári um
daginn, þegar kornungur
sonarsonur minn segir við
mið grafalvarlegur.
— Heyrðu afi: Var hún
amma mikili bátur, þegar
hún var skvísa?
16 ÁRA gamall piltur stökk of
an af 30 metra hánri brú yfir á
nokkra í Tennessee, vegna veð
máls um 100 krónur. Pilturinn
slapp með smáskrámur, Hann sagð i
frá því, að hann hefði haft í huga
að stökkva ofan af brú þessari.
síðan hann var sex ára gamall en
skólafélagar hans hefðu aldrei trú
að því, að hann myndi þora að gera
alvöru úr því.