Alþýðublaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 3

í KIRKJU
HJÁ
SVÖRTUM
Eiður Guðnason segir hér frá
guðsþjónustu svertingja
í Chicago, en kirkjur þeirra
og kirkjusiðir eru
m
m.m
í'i»i
«s ístttm ««
.»»«««»«
:»*»<» ítWMjj
jsssitr
iHwyi
II’ liítB
innar, þar sem búa nær ein-
göngu blökkumenn. Þar hafði ég
daginn áður farið villur vegar í
leit að íslenzkum skólabróður,
sem var við nám í tækniskóla
borgarinnar, sem einmitt stend
ur í útjaðri þessa hverfis.
Það gekk þrautalaust að finna
guðshúsið, enda þótt við hefð
um bæði götunafn og númer. Þó
nokkrum sinnum urðum við að
stanza og spyrja til vegar. Klukk
an var nú orð'n hátt í ellefu.
Nær allir, sem við sáum voru þel
dökkir, allir voru uppábúnir og
margir virtust á leið til kirkju.
Við fórum framhjá nokkrum
kirkjum, en sú sem við leituðum
að átti að vera ein stærsta blökku
mannakirkjan þarna í borginni
og ætluðum við því ekki að gef
ast upp fyrr en í fulla hnefana.
Allir leystu greiðlega úr spurn
ingum okkar og loks kom þar að,
v:ð römbuðum á rétta kirkju og
var þar nokkur mannsöfnuður
fyrir utan, því að messa var í
þann veginn að hefjast.
Eftir að hafa komið bílnum
staði, sem ferðamönnum ævin-
lega eru sýndir og við vorum
raunar búnir að sjá að nokkru,
ætluðum við að fara þess á leit
við fylgdarkonur okkar, að þær
færu með okkur í guðshús hjá
þeldökkum.
Þegar við vorum öll sezt inn
í farartækið spurðu stúlkurnar
hvað við vildum sjá. Við viljum
fara í kirkju hjá svörtum, svör
uðum við umsvifalaust. Leyndi
sér ekki, að nú kom svolítið á
stúlkurnar því að þessu höfðu
þær bersýnilega ekki búizt við.
Jú. þær voru til í það, en með
hálfgerðum semingi þó. Þegar
málið hafði verið kannað, og
fróðir menn spurðir ráða, varð
að niðurstöðu að líklega mundi
bezt að leita á náðir Fyrstu
frelsunark'rkiunnar, eða First
Church of Deliverance, og fá
að vera þar við messu.
Flett var upp í símaskrá til
að finna hvar þessi ágæta kirkja
var staðsett og síðan haldið rak
leitt af stað. Fónim við nú sem
leið l'ggur í suðurhverfi borgar
um margt ólíkir því,
sem við eigum að venjast.
Þetta var á sunnudagsmorgni
í byrjun nóvember fyrir rúmlega
ári síðan. Við vorum þá stadd
í Chicago, tveir íslenzkir blaða
menn, í vesturvegi þeirra er
inda að fylgjast með harðvítugri
kosningabaráttu þeirra Johnson
og Goldwater og skrifa heim
tíðindi af þeim félögum.
Það var fremur kalt í veðri
þennan sunnudagsmorgun. Enn
var þó varla hægt að segja, að
kominn væri vetur, þótt orðið
væri þetta áliðið.
Við höfðum aðeins skamma við
dvöl í þessu fyrrverandi höfuð
vígi bandarískra stórglæpa-
manna og byssubófa, því aðe’ns
voru tveir dagar til kosninga
og þá var hvergi annarsstaðar
hægt að vera en í New York.
Eins og i flestum öðrum stór
borgum Bandarikianna eru demó
kratar nær einráðir í Chicago og
var ekki talinn nrkill vafi á bví
hvemig kosningaúrslitin mundu
verða þar í borginni. Sú var tið-
in, að Chicaeo var alræmd um
öll Bandaríkin fyr:r kosninga-
svindl, sem bar var talið. að
haft væri i frammi, og víst er
um það. að of* kom fvrir i eina
tíð, að atkvæðakassar, sem voru
á leið í talninpu hreinleea tvnd
, ust ef grnnor lék á að í be:m
væri of mik'ð af renúblikanaat
kvæðum og eins hitt. að atkvæði
bættust í kassana á leiðinni t;l
að freista bess að iafna metin, en
þetta er gömul saga.
Ágætir gestgiafar okkar i Chic
ago höfðn skinulagt fvrir okknr
skoðunarferð um borgina fvr;r
hádegi bennan sunnudag. Við
vlssum bað eítt að klukkan tiu
mundi ung stúlka. sem hafði bif
reið til umráða koma og sækia
okkur. Skai fúcleea iátað. að
mátt ráða, en ekki var um það
að fást.
Á slaginu tiu renndi lítill
Volkswagen upp að dyrum gisti
hússins. Þar reynd;st komin
fylgdarkona okkar og hafði hún
fengið i lið með sér vinkonu sína
enda líklega ekki litist á, að
þurfa alein að aka tveim útlend
ingum um borgina í tvær heilar
klukkustundir. Stúlkurnar voru
liðlega há'fforítugar að sjá, og
var önnur sálfræðingur, en hin
kennslukona. Vorum við ekki í
vafa um. að nú værum við í góð
um höndum.
Við landarnir höfðum brætt
það með okkur, að nú skyldum
við nota tækifærið til að fram
kvæma svolítið ,sem báða hafði
lengi iangað til að gera, en hvor
ugur komið sér til, þótt tæki
færin hefði ekki skort. í stað
þess að fara og skoða nú þá
báð;r hefðu likiega kosið að sofa
ögn lenour fremeftir bess"m Þetta er Fyrsta Frelsunarkirkjan, en þar fór fram þessi sérkennilega messa, sem hér er lýst. Á
sunnudagsmorgni. ef við hefðum myndinni efst á síffunni sést yfi hluta af sórborginni Chicago.
JÓLABLAÐ 1965
■HÍÚ-ÁJ. iJ Ur r4 JÁ
fyrir gengum við spölkorn til
kirkjunnar, og var nú ekki laust
við að minnsta kosti stúlkurnar
sýndust hálfragar við þetta fyrir
tæki. Það er ekki siður í Banda
ríkjunum, að hvítir menn sæki
messur hjá löndum sínum þel
dökkum og mun slíkt heyra til
undantekninga. Við vorum því
allt eins við því búin, að okkur-
yrði kurteislega tjáð, að því mið
ur væru öll sæti þegar upptek-
in. Svo reyndist þó alls ekki.
Gömul lágvaxin blökkukona
varð fyrir svörum við dymapi,
þegar við spurðum hvort okkur
væri heim;l innganga. — Gjörið
þið svo vei elskurnar mínar,
sagði hún og verið velkomin. Auð
vitað brosti hún út að eyrum.
Hún lét ekki þar við sitja, að
bjóða okkur velkomin, heldur vís
aði okkur öllum til sætis á þægi
legum stað, og bað okkur að sýna
þolinmæði, því að guðsþjónustan
færi rétt að byrja.
Þama ;nni var sannarlega öðru
vísi umhorfs, en við áttum að
venjast. Hvorki var þarna fyrir
að fara skrauti né helgimyndum,
heldur var allt fábrotið og ein
falt, og lítið lagt upp úr útlit
inu, að því er virtist.
Kirkjusalurinn var allt öðm
vísi í laginu en hér er tíðkanlegt
því að hann var næstum jafnbreið
ur og hann var langur. Gangur
var eft;r miðju gólfi og sömu j
leiðig gangar með útvesgium. :
Sæti virtust vera barna fvrir rúm !
lega sex hundmð manns. Það I-
sem meira er, að þetta voru ,
raunvemleg sæti, en ekki gler ;
harðir pínubekk;r, og mættu {
jafnvei sum kvikmyndahúsin í
Reykjavik vera hreykin, ef þau
gætu státað af jafnþægilegum
stólum og var að finna í þess
ari kirkju. Fyrir enda salar’ns
vom upphækkaðir pallar. Var
einn mestur og ekki fiarri því
að mætti líkja honum v;ð leiksvig
Uppi á nalMnum var íburð- [
arlaus predikunarstóll og hægra [
Framhald á 7. síffu.
þriðja síða