Vísir - 17.12.1959, Blaðsíða 6

6
VISIR
Fimmtudaginn 17. desember 1959
ITKISIR
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórparskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25,00 í áskrift á mánuði,
kr. 2,00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
SamstiElt stjórnarandstaia.
Tíminn segir að „hin gömlu
misklíðarefni" stjórnar-
flokkanna „hyljist nú smám
, saman gleymsku", meðan
notið sé valdaaðstöðunnar.
Er auðséð að þetta veldur
miklum vonbrigðum hjá
forustuliði Framsóknar.
Engum þarf að koma á óvart,
þótt sú skoðun skjóti upp
kollinum í Tímanum, að
flokkar, sem gengið hafa til
; stjórnarsamstarfs, þurfi ekki
að leggja deiluefni sín á hill-
una. Þeir sem muna eftir
skrifum Tímans, þegar
Sjálfstæðismenn og Fram-
sókn voru saman í ríkis-
stjórn, vita hvernig Fram-
sóknarmenn virtu þá þær
samstarfsreglur, sem eru ó-
skráð lög hjá siðuðum
mönnum. Flestir, sem lásu
Tímann á þeim árum, myndu
liafa talið að hann væri frek-
ar málgagn stjórnarandstöð-
unnar en ríkisstjórnarinnar,
ef þeir hefðu ekki vitað
annað.
En svo vel sem stjórnarfloltk-
arnir kunna að njóta valda-
aðstöðunnai'j verður ekki
annað séð en sálufélag
Framsóknar og kommúnista
j í stj órnarandstöðunni sé með
eins miklum ágætum. Þótt
! við og við kastist í smáveg-
is kekki, eins og þegar Þjóð-
) viljinn er að minná á Kefla-
víkurmálið og nú síðast nýtt
! fjársvikamál í sambandi við
fjársöfnun í kosningasjóð,
virðist það aðeins skerpa
kærleikann.
Svo náið er þetta sálufélag
orðdð, að Tíminn er farinn
að éta upp eftir Þjóðvijan-
um þvættinginn, sem þar
hefir verið borinn á borð til
þess að reyna að hrekja þá
hagfræðilegu staðreynd, að
þjóðin hefir um langt skeið
lifað um efni fram. í Tím-
anum á laugardaginn var er
sagt, að „sú kenning sé nú
mjög uppi, að þjóðin lifi
um efni fram“. Er helzt að
skilja á blaðinu, að þessi
frétt sé nú fyrst að verða
kunn í þeim herbúðum og
komi mönnum þar mjög á ó-
vart, enda véfengd mjög.
Síðan eru tuggnar upp hin-
ar fáránlegu spui’ningar
Þjóðviljans um hverjir það
séu, sem hafi lifað um efni
fram með þeirri breytingu
þó, að Tíminn byrjar að
spyrja, hvort það séu bænd-
ur, en Þjóðviljinn hafði
auðvitað byrjað á verka-
mönnum, en fastlaunamenn
fá að fljóta með í miðjunni
hjá báðum!
Þetta er hin gamla aðferð
Sýknudómur vegna slyss
á vinnustað.
• •
Okuntenn aki gæfiðega framhjá
kyrrstæðum strætisvögnum.
f sakadómi Reykjavíkur hafa fara með höndina inn á nefnda
nýlega verið kveðnir upp tveir plötu, eða vara hana við að
dómar í slysamálum, annar 'koma nærri tannhjólinu og
varðandi umferðarslys, hinn keðjunni með höndina.
um vinnuslys í verksmiðju.
Þann 8. maí s.l. varð umferð-
Sakadómur Reykjavíkur
komst að þeirri niðurstöðu að
sýkna beri eftirlitskonuna af
arslys á gatnamótum Sogaveg- öllum kröfum ákæruvaldsins
ar og Breiðagerðis. Þar hafðij um refsingu og greiðslu sakar-
strætisvagn numið staðar rétt kostnaðar.
áður en slysið varð.
Skömmu eftir að strætisvagn-
búnaðinum að þarna var afl-
yfirfærsla og því hætta að setja
hendina innfyrir öryggisum-
búnaðinn á meðan færibandið
var í gangi. 4. Að ekki var
venja að hreinsa flök er fallið
höfðu á hlífðarplötu yfir mót-
ornum fyrr en á kvöldin, er
vinna hætti. 5. Að ákærð bað
stúlkuna einungis að hreinsa
flök, er fallið höfðu á gólfið.
Þegar þessi atriði eru virt,
verður ekki gerð sú krafa á
hendur ákærðri, að hún hafi
átt að sjá það fyrir sem senni-
lega afleiðingu fyrirmæla sinna
um að stúlkan hreinsaði flökin
af gólfinu, að hún lenti með
hendina í keðjudrifi færibands-
ins. Henni verður því ekki virt
það til saka sem refsivert gá-
leysi þótt hún hafi ekki, eins
og á stóð, brýnt fyrir stúlkunni
Dómurinn var reistur á eftir-
farandi atriðum: 1. Að stúlkan
inn nam staðar, kom maður ak- hafi, þegar slysið varð, unnið
andi í fólksbifreið eftir götunni það lengi við hraðfrystihúsið að að gæta sín á því að fara með
og ók framhjá vagninum. í hún hafi átt að vera allkunn hendina innfyrir öryggisútbún-
sama bili hljóp drengur, sex ^ orðin vélum hússins og hættum að færibandsins.
ára gamall, út á götuna fyrir þeim samfara. 2. Að umbúnaður
umræddrar aflyfirfærslu var í
samræmi við kröfur öryggis-
eftirlits ríkisins. 3. Að greini-
lega mátti sjá af öryggisum-
framan strætisvagninn.
Ökumaður fólksbifreiðarinn-1
ar hemlaði þegar hann varð'
drengsins var og sveigði bílnum
frá honum eftir getu, en það
dugði ekki til og drengurinn
varð fyrir bifreiðinni, en hlaut
þó ekki alvarleg meiðsli.
Nýlega gekk dómur í máli
þessu í sakadómi Reykjavíkur
þar eð ökumaður fólksbifreiðar-
innar hafði ekki viljað fallast á
dómssætt. Var bifreiðarstjórinn
dæmdur í 1 þúsund krónu sekt
og dæmdur til greiðslu alls
málskostnaðar.
Niðurstaða dómsins var byggð
á því að ökumaður hafði ekið
of hratt miðað við aðstæður og
ekki sýnt næga varúð í akstrin-
um, en í 49. grein umferðarlag-
anna er lögð sú skylda á öku-
menn að aka hægt og sýna ítr-
ustu varkárni, þar sem almenn
Bótakrafa var ekki höfð uppi
í þessu refsimáli og því engin
afstaða tekin til bótaábyrgðar
vegna slyssins.
reyna að ala á öfund og
stéttaríg innan þjóðfélagsins
— reyna að koma því inn
hjá hverri stétt fyrir sig, að
hún sé misrétti beitt, ein-
hver önnur eða aðrar hafi
betri kjör en hún. Með því
móti er von um að alltaf
megi koma af stað illdeilum,
og vekja sundrungu innan
Annað hEjöð í strokknun 1958.
En hafa Framsóknarmenn
aldrei verið þeirrar skoðun-
ar, að þjóðin hafi lifað um
efni fram og þyrfti að gæta En tímarnir breytast. Af því
hófs í kröfum sínum? Jú,
! svo virðist vera. Það glopr-
ast meira að segja upp úr rit-
stjórn Tímans í forustugrein
á þriðjudaginn var.
Hann segir þar, að þegar efna-
hagslög vinstri stjórnarinnar
voru samþykkt vorið 1958,
hafi sérfræðingar sagt, að
kaup mætti ekki hækka
meira en lögin gerðu ráð
fyrir, ef þjóðin ætti ekki að
eyða meiru en hún aflaði.
Þarna var álit sérfræðinganna
ekki dregið í efa, og þá þótti
heldur ekki ástæða til að
j undanskilja bændur og
verkamenn. Nei, þá var það
bara þjóðin í heild, sem ekki
mátti eyða meiru en hún
Tímans og Þjóðviljans til að ingSVagn hefur numið staðar,
eða um það bil að stöðvast.
Forsaga hins slysamálsins og
niðurstöður dóms eru sem hér
segir:
Þann 16. maí s.l. varð slys í
hraðfrystistöðinni við Granda-
garð. Þar lenti 15 ára gömul
stúlka með hendi í aflyfirfærslu
við færiband með þeim afleið-
ingum að einn fingur tók alveg
þjóðfélagsins. En meðan það gn frarnan af tveim öðrum.
tekst eru jafnframt líkur til, ginika þessj hafði unnið þarna
að hægt sé að grafa undan öðru hverju um eins árs gkeið
og virðist þekkja vel til vinnu-
bragða.
í hraðfrystistöðinni var eftir-
litskona sem sagði stúlkunum
m. a. fyrir verkum. Hafði hún
starfað þarna um skeið og vissi
jafnframt um það að stúlka sú,
sem að framan greinir, hafði
unnið í stöðinni að meira eða
minna leyti undanfarið ár.
Þessi eftirlitskona bað stúlkuna
umræddan dag að hreinsa upp
orðalag gott og gilt þá, en af flök, sem runnið höfðu áfram
því að Framsóknarmenn eru á færibandinu og dottið á gólf-
í stjórnarandstöðu núna, er ið. En stúlkan virðist ekki hafa
t.alin óhæfa þegar blöð rík-' gætt sín sem skyldi, var líka að
isst j órnarinnar
Frumvarp höfundalaga
í undirbúningi.
Átyhtun Bantlalutjs Ustantanna-
öllum aðgerðum, sem til við-
reisnar miða.
aflaði. Þá
hneykslanlegt
setningu.
var
við
ekkert
þessa
að Framsóknarmenn voru í
ríkisstjórn 1958 var þetta
1958, vegna þess, að hinar
svokölluðu efnahagsráðstaf-
anir, sem stjórnin þá gerði,
eiga sinn mikla þátt í því,
hvernig högum þjóðarinnar
er nú komið.
Þá samþykkti aðalfundurinn
að fara þess á leit að Banda-
lagsfélögin tilnefni hvert fyrir
sig einn mann í nefnd til að
endurskoða ásamt lögfræðingi
Bandalagsins Sigurði Reyni
Péturssyni hið nýja frumvarp
til liöfundarlaga.
Þórður Eyjólfsson, forseti
Hæstarréttar, hefur samkvæmt
ósk menntamálaráðherra þegar
tekið að undirbúa nýtt frum-
varp höfundalaga, en laganefnd
alþjóðasambands höfunda hef-
ur kosið undirnefnd til aðstoð-
ar við athugun málsins. í henni
eiga sæti m. a. sænski hæsta-
réttardómarinn Sven Romanus,
hollezki höfundarréttarfræðing-
urinn Van Nus, franski höfund-
arréttarfræðingurinn Marcel
Henrion og Sigurður Reynir
Pétursson hæstaréttarlögmað-
ur.
Vogrek
t>tiiiv frJriu-
Ut er að koma hjá Iðunni bók,
sem Vogrek nefnist, eftir Guð-
finnu Þorsteinrdáttur, sem
kunn er undir skáldanafninu
Erla. Bók bessi hefur að geyma
frásagnarþætti ýmiss konar af
þjóðlegum toga.
Fyrir tveim árum gaf sama
forrlag út bókina Völuskjóðu
eftir sama höfund, og var henni
mjög vel tekið. Vogrek er að
efni og útliti samstæð hinni
fyrri. Þar segir m.a. frá hrakn-
ingum og mannraunum ýmiss
konar, horfnum búskaparhátt-
um og heimilisbrag, meinleg-
um örlögum og mörgu sérkenni-
eld í gær Annað skiptið vegna legu fólki. Loks erú í bókarlok
eftirlitskonuna til refsingar fyr- íkviknunar út frá olíukynd- allmargar frásagnir af dulræn-
ir að vera völd að líkamsmeið-1 ingu í Úthlið 11. Hitt skipíið um fyrirbærum. Efnið er þann-
j ingum, sökum gáleysis, sam- kviknaði í bifreið sem stóð fyr- ig margþætt og fjölbreytilegt.
Vogrek e» ritað á fögru og
myndauðugu alþýðumáli og
mun vafalaust verða kærkom-
in bók af þeim, 'sem þjóðlegum
fróðleik unna, ekki síðurr en
Völuskjóða var á sínum tíma.
Á aðalfundi Bandalags lista-
manna nýlega var samkvæmt
tillögu fráfarandi stjórnar sam-
þykkt einróma eftirfarandi á-
lyktun:
„Aðalfundur Bandalags íg-
lenzkra listamanna skorar á
menntamálaráðherra að flytja
ekki á Alþingi frumvarp um
ný höfundalög fyrr en höfund-
um og höfundarréttarfræðing-
um, innlendum og erlendum,
og nefndum skipuðum þeim,
hefur gefist kostur á að endur-
skoða og endurbæta það eftir
því sem nauðsynlegt kann að
reynast."
Þrjár konur
slasast.
Nokkur óhöpp og slys munu
hafa orðið af völdum hálku í
bænum í gær.
Flutt var í slysavarð-
stofuna Guðrún Hlíðar, sem
datt á hálku á Freyjugötu í
gærmorgun, en hún meiddist
á fæti, og Bergþóra Jónsdótt-
ur sem datt um ellefuleytið í
gærmorgun á mótum Laufás-
vegar og Njarðargötu og mun
hafa brotnað á hendi eða hand-
legg.
Þá var sjúkrabifreið fengin
til að flytja konu, sem datt í
stiga í Þingholtsstræti, í slysa-
varðstofuna. Ekki var vitað
hve mikil meiðsli konunnar
segja þessi tala við starfssystur sína, en fór j voru.
sömu orð. Eiga þau þó enn einhverra hluta vegna með
meiri rétt á sér nú heldur en hendina í drifið á enda færi-
bandsins með þeirh afleiðingum
sem að framan greinir.
Dómsmálaráðuneytið ákærði
Eldur slökktur.
Slökkvilifjið var
beðið um aðstoð við
•tvívegis
að kæfa
Ekki verður annað sagt en lítið kvæmt 219. grein hegningarlag- j ir utan slökkvistöðina og var
leggist fyrir kappann, rit- anna frá 1940. í ákærúskjalinu! eldurinn strax slökktur. Þetta
stjóra Tímans, ef hann ætl- var ákærða talin bera refsi- var bifreiðin R-1458 og hafði
ar að fara að haga áróðri ábyrgð á nefndu slysi með því kviknað í henni út frá vindl-
sínum svona einhliða eftir að banna stúlkunni ekki, áður ^ ingi. Tjón varð á hvorugum
forskrift Þjóðviljans. i en hún hóf umrætt verk, að staðnum.