Vísir - 29.01.1960, Qupperneq 6

6
^ÍSIB
Föstudaginn 29. janúai- 1960

D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VtSIR H.F.
VtBii kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
fUtstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25,00 í áskrift á mánuði,
kr. 2,00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Feður verðbólgunnar.
Þjóðviljinn sagði á dögunum,
að enginn áróður væri frá-
. leitari og hraksmánarlegri
en sá, að verkamenn beri á-
. byrgð á verðbólgunni. Eng-
. inn hefur orðað þetta svo
j nema ritstjóri Þjóðviljans.
Hinu hefur verið haldið
j fram, og aldrei er of oft á
það minnst, að kommúnistar
eiga aðalsökina á verðbólg-
unni. En kommúnistar og
verkamenn eru ekki ævin-
lega eitt og hið sama. Þegar
talað er um kommúnista í
þessu sambandi, er einkum
átt við forustulið „fimmtu
herdeildarinnar“, sem ýmist
! kallar sig kommúnistaflokk,
Sósíalistaflokk eða Alþýðu-
bandalag, eftir því hvað lík-
legast er til þess að blekkja
almenning mest og tæla hann
til fylgis við landráðastefn-
una.
Verkamenn í heild bera auð-
vitað ekkert fremur ábyrgð
á verðbólgunni en aðrir,
enda liefur því aldrei verið
haldið fram. En allir, sem
hafa kosið konuminista og
veitt þeim þannig brautar-
gengi til þessj ^,*^ikja mátt-
arstoðir efnahagskerfisins,
1 eru samsekir, hvort sem þeir
eru úr hópi verkamanna eða
öðrum stéttum. ,
Því er ekki að neita, að stór
hópur verkamanna hefur
látið blekkjast af áróðri
kommúnista og trúað því, að
þeir vildu vernda hagsmuni
láglaunafólks, og þótt furðu-
legt sé trúa alltof margir
' þessu enn. Er engu líkara en
þetta fólk sé blint á þá stað-
reynd, að eini tilgangurinn
með kauphækkunarkröfum
kommúnista hefur verið sá,
að magna verðbólguna. Þeir
hafa jafnan látið sér á sama
standa, þótt kauphækkan-
irnar, sem þeir gátu knúið
fram, væru teknar aftur í
hækkuðu vöruverði og auk-
inni dýrtíð.
Aðalatriðið hefur alltaf verið
að geta slegið upp nógu stór-
um fyrirsögnum í Þjóðvilj-
anum um það, að foringjarn-
ir hafi með sigursælli bar-
áttu fengið laun verkainanna
hækkuð um einhverja krónu-
tölu, Hins er ekki getið, að
krónan rýrnaði að sama
skapi.
Þjóðviljinn segir að kaupmátt-
ur tímakaups sé lægri nú en
hann hafi verið 1947, en hann
lætur þess ekki getið, að það
eru skemmdarverk komm-
únista sjálfra, sem hafa
valdið þessari rýrnun. En til
þess var líka leikurinn
gerður. Þvaður Þjóðviljans
um að reynt hafi verið að
finna „krókaleiðir til þess að
hækka verðlagið jafnt og
þétt“ er ekki svaravert. Hér
þurfti ekki að finna upp
neinar krókaleiðir. Verð-
hækkanirnar voru bein af-
leiðing hins fyrra, og því fór
fjarri að kommúnistar hefðu
nokkuð við þær a& athuga.
Nægir að minna á yfirlýsingu
Lúðvíks Jósefssonar \ið síð-
ustu Dagsbrúnarsamninga,
þegar hann heimilaði vinnu-
veitendum að miða kaup-
hækkunina við ákvörðun
verðlagsins og taka þannig
af verkamönnum með ann-
arri hendinni það sem þeim
hafði vcrið rétt með hinni.
Það var því ekki hagur
verkamanna, sem þarna var
verið að hugsa um, lieldur
það eitt að blekkja þá.
Ingólfur Möller, skipstjóri:
ð, þér unglingafjöld...
Fagur fiskur í sjó, brettur
upp á halanum, með veiðdkúlu
á maganum..........
Já, fiskunnn er í sjónuni, og
er helzt að sjá, að mergðin hafi
aukist. Höfum við íslendingar
manndóm í okkur, til þess að
notfæra okkur björgina, sem
send er að ströndum lands okk-
ar, eða höfum við aðeins mann-
dóm í okkur, til þess að sækja
nokkurn hluta bjargarinnar,
sem okkur er send? Fyrstu
fregnir úr verstöðvunum um
afla gefa glæstar vonir um
aflasæla vertíð, en brátt slær á
þögn: Hver á að sækja bjöx-g-
ina?
Aðeins fáir íslendingar
vilja róa sjóinn á. Undanfar-
in ár höfum við keypt til þess
útlendinga, að stunda sjó-
sókn fyrir okkur að tölu-
verðu leyti. Nú gera þessir
útlendingar svo miklar kröf-
Mér er í barnsminni, að
eg heyrði talað tun, að gæði
saltfisksins okkar hefði
unnið markaðinn í Portúgal
af Norðmönnum, og það á
hærra verði en Norðmenn
höfðu fengið.
Nýustu fregnir segja frá
og krónufjöldinn segir til um,
sem hann ber út býtum? Mundi
viðkomandi maður vilja greiða
öðrum manni sömu krónutölu
úr eigin vasa fyi'ir að vinna
sömu störf?
Laun eftir afköstum er
það sem koma þarf. Hvað
sem gert verður í efnahags-
málunum, hlýtur að missa
marks, ef við íslendingar
ætlum að standa fast á því,
að við séum of góðir eða fín-
ir, til þess að róa sjóinn á,
og sækja okkur ýsu.
Mannekla sjávarútvegsins er
efnahagsmál númer EITT, og
fiskframleiðendum á flugferð- verður að leysast án fetta og
um bæði austur og vestur, til bretta( því annars mun högg á
þess að athuga um réttmæti (jetta
krafna um bætur vegna
skemmdrar vöru; því mið<ur eru
svona ferðir orðnar mjög tíðir
atburðir, og líklega er ástæðan
til þess miklu alvai'legra mál,
en menn gera sér grein fyi'ir.
Við teljum, að fiskui'inn okkar
sé bezti fiskur í heimi, og það ’ , „ .
Gej’mslur fyrir
er hann sjalfsagt. Aftur á moti bjtrejðar
er það staðreynd, að þegar ekk- j >>Eg vil taka undir það, sem
ert er hirt um að halda fiskin-1 vikið var að í Bergmáli fyrir
um í fersku ástandi, frá því skömmu, að koma þyrfti upp
hann er veiddur og þar til að bifreiðageymslum, þar sem
ur, að ekki þykir fært að \ honum hefur vei’ið komið í menn gætu haft bifreiðar sinar
að ganga. Hér stöndum við geymsluástand, er hann ekki 1 geymslu yfir vetui'inn. Það eru
lengur bezti fiskur í heimi. í án efa marSir- sem nota bi£l'eiö’
! ar sínar mest vor- og sumai’tím-
_ . . . , i ann og eitthvað íram eftir haust-
Eg hitt, einu sinni , Eng- inu> er vildu heldur koma þeim
landi mann, sem um nokkur fyrir j geymslu um háveturinn
ár hafði keypt af okkur dá- j en lata þær standa úti, þegar
lítið af frosnum fiski, en nú i verstra veðra er von. Eg er einn
hafði eg ekki orðið þess var, I i flokki þeirra, sem myndu nota
hin síðari árin, að hann, mér slíka þjónustu, enda er ég
keypti af okkur freðfisk. Egj einn þeirra mörgu, sem ekki
spurði því manninn, hverju ráöa yfir bílskúrum. Ef hægt
augliti til auglitis við vanda-
mál, sem úrslitum getur ráð-
ið um það, hvort hér verður
lifað menningarlífi eða ekki.
Aldeilis er það stói'furðulegt,
að þjóð, sem vill telja sig sjálf-
stæða, og á allt sitt undir ein-
i um atvinnuvegi, skuli ekki
í tryggja þeim atvinnuvegi nægj-
anlegt vinnuafl. Atvinnuvegur,
sem leggur þjóðinni 95 af
hundraði útflutningsverðmæta
hennar, hlýtur að eiga for-
gangsrétt að vinnuafli eins og
hann þarf. Já, en forgangsrétt
að vinnuafli .... Á þá að
fyrirskipa mönnum, hvar þeir
eigi að vinna? Nei, en það á að
gefa þeim kost á, að vinna við
þann atvinnuveg, sem er und-
irstaða flestra annari'a at-
vinnugreina í landinu.
Sú staðreynd, að sjávarút-
vcgurinn er eina atvinnu-
greinin í landinu, sem fram-
fleytt gæti svo til öllum
landsmönnum, sker ákveðið
úr um það, að sjávarútveg-
inn má ekki skorta vinnuafl.
Það liggur við borð að kalla
megi þá, sem vinna við sjáv-
þetta sætti? Svarið var eitt-
hvað á þessa leið: „Áður
vissi maður, hvað í pökkun-
um mundi vera, en nú veit
maður það ekki, fyrr en
maður er búinn að þíða inni-
haldið“.
Það mun hafa verið árið
1953, að eg var staddur í ver-
stöðinni Bátsfjord á Finn-
mörk. Kom eg þar að, sem
verið var að afferma togara,
og viti menn, — allur fiskur-
inn var í aluminíumkössum
í lestinni. Fiskurinn var að
aðgerð lokinni settur beint í
þessa aluminíumkassa og
ekki tekinn úr þeim, fyrr en í
fiskiðjuverinu.
Þarna er hráefnismeðfei'ð,
sem að við þui'fum að tileinka
Athugun.
Nú rísa upp mikar byggingar
meðfram Suðurlandsbraut, þar
sem verða verzlanir með bila og
varahluti og verkstæði til við-
gerðar á bilum. Geta ekki stór-
fyrirtæki í þessari grein, sem nú
eru að byggja yfir sig, tekið að
, _ , „ ,v , _i | sér bílageymslur af því tagi sem
vertið a Suðurlandi ex afgei- jákvæðar niðurstöður liggi fyr- hér um ræðir E^n mundi vera
andi liður í bureikmngum, en
arútveginn, aðal íslands. okkur. Einhvei'jar athuganir
Eftirspurnina eftir vinnuafl- munu hafa verið gerðar hér
inu verður að tempi’a, með heima h möguleikum í þessa
stjórn peningamálanna. Vetrai'- £tt> en ekki er mer kunnugt, að
væri að koma bílum í slika
geymslu fyrir. sanngjai-nt gjald
myndu mai'gir nota sér það.
Sparnaður.
Eg efast um, að af því yi'ðu
aukin útgjöld, kennske sparnað-
ur, því bílar sem standa úti end-
ast illa og þurfa mikilla við-
gerða við. Endumýjun á ýmsum
bifreiðarhlutum yrði ótiðari með
þessu fyrirkomulagi. Hver kann-
ast ekki við það, að þurfa að láta
bilinn sinn í dýra endurskoðun
undir sumarið, endurskoðun,
sem verður margfalt dýrari en
ella, af því að bíllinn hefur verið
undir beru lofti allan veturinn?
ðíkstfrauntur kommiínista.
Ritstjóri Þjóðviljans ætlar les-
endum sínum að trúa því, að
ráðherrar og sérfræoingar
sitji nú uppi í stjórnarráði og
unni sér ekki hvíldar við út-
reikninga á því, „hversu
mikið þurfi að lækka gengið
og hækka innlendar afburðir,
til þess að koma á „örustu
verðbólgu, sem orðið hefur
hér á landi eftir stríð.“
Ekki væri maðurinn að skrifa
þetta, ef hann byggist ekki
við að einhver tryði því. En
ekki gcrir hann sér liáar
hugmyndir um dómgreind
lesendanna. Er það senni-
legt að ríkisstjórn sú, sem nú
er við völd og sérfræðingar
hennar óski þess eins, að
leiða óðaverðbólgu yfir þjóð-
ina?
Svo mæla börn sem vilja. Þetta
væri auðvitað hið æskileg-
asta, sem fyrir gæti komið,
frá sjónarmiði kommúnista.
Það er þeirra óskadraumur.
Þeir vilja þjóðskipulagið
feigt og fjárhagslegt hrun er
leið að markinu. Á rústunum
hugsa þeir sér að stofna
„sæluríki sosialismans“. En
er trúlegt að ríkisstjórn, sem
vill vernda núverandi þjóð-
skipulag, vinni mai’kvisst að
því, að í’eita fylgið af stuðn-
ingsflokkum sínum og efla
andstæðingana svo, að þeir
geti komið á sínu þjóðskipu-
lagi?
hvort gert er hlé á húsbygging-
um yfir vertíðina skiptir litlu
máli í búreikningi þjóðarinnar;
svo er og með ýmsar opinberar
framkvæmdir — þær verða að
þoka fyrir þörfum aðalútflutn-
ings-atvinnuvegarins.
ir. hægt að byg^ia stói'hýsi til slíki'-
Við verðum að komast með ar geymslu og reka með hagn-
vörugæðin á það stig aftur, að aði? Spyr sá sem ekki veit. Fi'óð-
kaupandinn geti verið viss um, S legt væri að heyra álit sérfi'óði'a
hvað í pökkunum er.
Fagur fiskur í sjó ...
Hvar sem menn koma saman
um þessar mundir, berst talið
„Ó, ÞÉR UNGLINGA FJÖLD | gtrax að efnahagsmálunum, og
OG ÍSLANDS FULLORÐNU bvað muni f vændum á því
SYNIR“, það er ykkar, að sviði Auðvitað sýnist þar mönn-
bregðast hratt við og fá ykkur
stöi'f við sjávarútveginn
manna hér um. — Bifreiðaeig-
andi.
Hörmulegt ástand.
í þætti Svavars Gests skéði
sá hörmulegi atbprður að opin-
berlega gerði jtvarpið gys að
okkar eigin valútu með þvi að
skenkja unglingum nokkur
Þjóðviljinn hefur vissulega á-
stæðu til þess að treysta á
trúgirni lesenda sinna; en er
þetta nú samt ekki heldur
um dálítið sitt hvað, en allir,
sem halda sig við veruleikann, j hundruð krónúr fyrir það eitt, að
eru sammála um, að róttækra þekkja fáein af okkár allrá al-
ráðstafana sé þörf.
Heyrt hefi eg eftir daglauna-
gengustu lögum, sem daglega
hljóma í hlustum manna, hvort
manni, að ekki tald hann í mál, j sem þeir vilja það eða ekki, ligg-
Mér dettur ekki í hug að halda
langt gengið? Og er ekki al-.því fram, að daglaunamaður
gerlega vonlaust, að þeir j hafi of hátt kaup, en það er
sem hingað til hafa vei'ið ó- ( bara ekki kaupupphæðin, sem
næmir fyrir kommúnisma- j er hið brennandi spursmál,
sýklinum, veikist af þessum j heldur hitt: Er starfið sem mað-
sprautum? í urinn vinnur, eins mikils vii'ði
Það er
að gefa eftir neitt af sínu kaupi. ur mér vlð að
hormulegt astand að svo skuli
vera komið fyrir þessari þjóð,
sem að fi'aman getur og að slíkt
skuli geta verið fáeinu fólki að
hlátursefni. Þáttui'inn var ann-
ars i heild sinni sorgarefni og
sízt nokkrum heilvita manni til
skemmtunar. — Ág'.