Vísir - 22.12.1960, Blaðsíða 9

Fiœmtudaginn 22. desembei 1960
VÍSIR
Bókaútgáfan HILDUR
félagið og bókaútgáfan Helgafell í félagi gefa
út heildarsafn af skáldverkum Gunnars Gunn-
arssonar í 7 stórum bindum samtals rúmar
5000 blaðsíður. Fyrsta bindið er nú komið úc
en í því eru Borgarættin og Ströndin.
Abit&nna bókaíélagið
Helgafell
Dulræn öfl eru til.
Lððnrence Tempie: Ósýnileg
vernd. Halldóra Sigurjóns-
son þýddi. Víkurútgáfan
1960.
Bg minnist þess, að þegar eg
var aS alast upp, þekkti eg
margt fólk, sem hafði mikinn
áhuga á andatrú og sálarrann-
sóknum, eins og þær eru fram-
kvæmdar af alþýðufólki. Eg
hafði að vísu ekki mikinn á-
huga á þessum efnum, en samt
enga andúð. Oft hef eg leitt
hugann að því, hvort ekki
væri eitthvað merkilegra bak
við þær rannsóknir, heldur en
vantrúaður maður hyggur. Eg
hef komizt að því, að vel er vert
að gefa mörgu af því, sem anda-
trúarmenn leiða í Ijós, nokkurn
gaum. Þess vegna las eg þessa
bók og get hennar að nokkru.
Ósýnileg vernd er þýdd af
Halldóru Sigurjónsson. Mér er
sagt, að hún sé þekkt sem mið-
ill. Er það mikill kostur að slik
bók sé þýdd af manni, sem hef-
ur þekkingu á þeim viðfangs-
efnum sem bókin lýsir. f bók-
inni er sagt frá reynslu manns,
andlegri reynslu. Hann komst
að raun um, að hann var undir
andlegri vernd og öðlaðist
næmi fyrir ósýnilegum áhrifa-
öflum. Höfundi bókarinnar er
sagt fyrir um ýmislegt, óorðna
atburði og fleira sem máli
skiptir. Oft er mjög athyglis-
vert, hvernig þetta kemur fram
og uppfyllist í raunveruleikan-
um. Þetta eru allt forvitnilegir
hlutir sem gaman er að kynnast.
Höfundur bókarinnar ræðir
einnig um sannanir fyrir endur-
holdgunarkenningunni. En það
er kenning, sem lengi hefur
verið við líði og margir aðhyll-
ast. Margt er athyglisvert, sen.
kemur fram í bókinni um þessi
fræði, en eg get ekki lagt dóm
á gildi þeirra kenninga, til þess
skortir mig alla þekkingu. En
hitt veit eg, að marga mun fýsa
að kynnast þessum efnum af
lestri og er því ástæða til að
minna á þessa nýútkomnu bók.
Eg hef um aratuga bil safnað
dulrænum sögum af vörum al-
þýðuiólks. Margar þessara
sagna eru þannig, að þær gætu
verið í fullu samræmi við frá-
ságnir þessarar bókar. Eg er
vel vitandi þess, að dulræn öfl
eru til, sem á margan hátt af
fenginni reynslu fólks, sam-
ræmast hvorki hugmyndum sál-
fræðinga né trúarbragða. En
hins vegar er margt, sem greint
alþýðufólk hefur tekið eftir af
reynslu og samanburði um þessi |
efni mjög athyglisvert. Það er
því ánægjulegt, að fá á íslenzku
bók, sem svipar til sams konar
reynslu og fyrir er í sögnum
þjóðarinnar, og flest alþýðufólk
hefur ánægju af. Bókin er því
alls ekki ómerk, þó að hún hafi
ekki bókmenntalegt gildi í
venjulegri merkingu.
Jón Gíslason.
Doddi í leikfangalandi.
Enn ný Doddabók, stærri og skrautlegri en fyr.
I nv onn oin MnrlriokAlrin _-• -Y i_ a
Nú er enn ein Doddabókin
komin út, eins og fyrir síðustu
jól, þá held ég að lyftist brúnin
á litlu krökkunum, því að flest
ir litlir krakkar kannast við
Dodda og finnst hann ákaflega
skemmtilegur. og það er ekki
nema von, því að það gerist
ætíð eitthvað skrýtið í hverri
nýrri Doddabók.
Þessi nýjasta heitir Doddi í
leikfangalandi, og hún er stærri
í broti og myndarlegri en hin-
ar Doddabækurnar, sem á und-
an eru komnar út á íslenzku.
Hún er í miklu sterkara bandi.
Það þýðir ekki annað, því að
krakkarnir þurfa að lesa sömu
bókina aftur og aftur. Doddi er
svo fádæma skemmtilegur, að
það er alltaf hægt að hlæja og
hlæja við hvern lestur. Að ég
nú ekki tali um myndirnar. Það
er aldrei hægt að fá sig full-
saddan á að skoða myndirnar.
Maður skellir upp úr nærri því
í hvert sinn, sem maður lítur á
þær. Og þær eru í mörgum lit-
um, alla vega litum.
j Mann langar svo sem til að
segja eitthvað frá ævintýrum
Dodda í leikfangalandi, en það
má ekki. Það þýðir ekki að eyði
leggja spenninginn fyrir öllum
þeim ótal krökkum, sem vilja
lesa sjálf um Dodda. Það er al-
veg makalaust hvað þessi bók*
arskrifari Enid Blyton getur
gert þetta spennandi. Og mvnd .
irnar eftir Bleek, þær eru sko
ekkert blávatn. Gult og rautt
og grænt og blátt og ég veit
ekki hvað.
Gunnars Gunnarssonar
Gunnar Gunnarsson er einn þeirra örfáu íslendinga,
sem borið hefur hróður ættjarðar sinnar meðaí
menntaðs fólks víða um heim. Bækur hans hafa
verið þyddar á fjölmargar tungur og sumar hafa
verið prentaðar í um milijón eintökum.
Segja má með réttu, að söguefni Gunnars Gunnars-
■sonar séu líf islenzkrar þjóðar frá upphafi byggðar
í landinu. íslenzk náttúra, íslenzkur hugsunarháttur,
íslenzk örlög, íslenzkt landnám í þúsund ár eru við-
fangsefni hans og orkulindir skáldskapar haiis. Þessi
efni hefur hann sveigt undir kröfur strangrar listar,
fært þau heiminum í „merkum skáldsögum, islenzk-
um- alþjóðlegum lifandi, listrænum bókmenntum‘‘,
eins og dr. Steingrímur J. Þorsteinsson prófessor
hefur nefnt verk hans.
Hver sá íslendingur, sem bókmenntir les, ætti að
eiga skáldverk þessa öndvegishöfundar, jafnt sem
fslendingasögur. Þau eru þess eðlis, að því meiri
verða þau, þeim mun betur sem þau eru lesin.
Þetta er áramótabókin