Vísir - 23.12.1960, Side 6

Föstudaginn 23. desember 1960
Kynleg nágrannabörn
Framh. af 3. síðu.
fyrii' honum. Hann þreif hana,
tókst að lyfta henni og halda
henni uppi. — Þau voru bæði
hrakin ofsalega burt með
straumnum, unz þau. höfðu
eyjarnar, hólmana langt að
baki sér, og fljótið tók aftur
að renna áfram breitt og lygnt.
Hú fyrst sótti hann í sig veðrið,
— náði sér eft.ir hina fyrstu
knýjandi nauð, þar sem hann
hafði einungis framkvæmt ó-
sjálfrátt og án íhugunar. Hann
teygði höfuðið upp á við og
litaðist um og synti eftir mætti
að flötum og kjarrivöxnum
stað, sem skagaði heppilega út
í fljótið. — Þar færði hann
hinn fagra feng sinn á þurrt
land, en hann greindi ekkert
lífsmark með stúlkunni. Hann
var í örvæntingu, þegar við
honum blasti fjölfarinn stígur,
sem lá gegnum kjarrið.
Hann eygði brátt einstakan
mannabústað og náði þangað
heim. Þar hitti hann fyrir gott
fólk, nýgift hjón. — Slysið,
vandræðin sögðu skjótt til sín.
Það, sem hann bað urn éftir
nokkra íhugun, var látið í té. —
Eldurinn skíðlogaði, ullarteppi
voru breidd yfir rekkju, feldir,
gæruskinn voru færð í skyndi
og hvaðeina, sem tiltækilegt
var og gat yljað upp. — Hér
var löngunin til að bjarga öll-
um öðrum hugrenningum yfir-
sterkari. — Einskis var látið
ófreistað til þess lífga við þenn-
an hálfstirnaða, fagra líkama.
Það heppnaðist. — Stúlkan
opnaði augun, sá vin sinn, og
vafði örmum um háls hans.
Kún faðmaði harni lengi. —
TárafLóð streymdi af augum
hennar og fullkomnaði hreysti
hennar. — Viltu ýfirgefa mig,
mælti hún, þegar eg finn þig
svona aftur? — Aldrei, anzaði
hann, aldrei, og haim vissi ekki,
hvað hann sagði sé hvað hann
gjörði. — Hlífðu þér aðeins,
bætti hann við, — hlífðu þér,
hugsaðu um þig vegna þín
sjálfrar og mín.
Hún hugði að sjálfri sér og
skynjaði nú fyrst, hvernig hög'-
um var háttað. — Frammi fyrir
Ijúflingi sinum, lífgjafa sínum
gat hún ekki blygðazt sín. En
hún sleppti honum fúslega, svo
að hann gæti annazt um sjálf-
an sig, því að enn var hann
rennvotur.
Ungu hjónin báru ráð sín
saman. Hann bauð unga mann-
irium og hún stúlkunni fögru,
brúðarklæðin, sem voru öll til
reiðu, til þess að klæða hjóna-
efnin í þau innst sem yzt. —
Að lítilli stundu liðinni voru
börn ævintýrisins eigi aðéins
klædd heldur skartbúin. —
Þau voru væn ásýndum, þegar
þau komu saman. Þau litu
hvort annað undrunaraugum
og féllust í faðm með geðhita,
sem engin orð fá greint, þó
hálfvegis brosandi að þessu dul-
argervi. — Þróttur æskunnar
cg hræringar ástarinnar færðu
heilsuna í lag á svipstundu, og
aðeins. skorti tónlist til þess að
þáu. svifu i dans.
Að hafa . komizt . úi' vatni á
þurrt. land.. fri dauða tii lífs,-
úr hópi ástvina. tiL afskekkts
staðar; frát. örvæntmgu tiL al-
Ásbjöm Ólafsson h.f., heildverzlun, Grettisg. 2

hoinani
Verzlunin Sæfell, Kaplaskjólsvegi 1
Skósalan, Laugavegi 1
SKEIFAN,
Kjörgarði,
Skólavörðustíg 10
Blönduhlíð 35.
Snorrabraut 48.
Marteinn Einarsson & Co,
Hreiðár Jónsson, klæðskeri, Laugavegi 11
Verzluain Brynja, Laugavegi 29.
Þökk fyrir viðskiptin á liðnu ári.
Sveinn Egilsson h.f., Laugavegi 105
Landssmiðjan, \
Bókaverzlun ísafoldar.
Indriðabúð, Jens Eriksen,
Þingholtsstræti 15.
Katla h.f.
Verzlunin Þingholt, Grundarstíg 2 A
Verzlun Jónasar Sigurðssonar, Hverfisgötu 71
Tryggingamiðstöðin,
Verzlun Péturs Kristjánssonar s.f., Ásvallag. 19.
Hótel Borg.
Kjötverzlunin Bnrfell h.f.
KrLstján Siggeirsson h.f,
WVVVWSAWhWVVVMMÍI