Vísir - 18.03.1961, Síða 4

VlSIR
LaugaTdagitm. 18. marz 1961

K?
m
DAGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemiir út 300 daga á ári, ýinist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Ritstjórnarskrifstofur eru að Laugavegi 27, en aðrar
' skrifstofur að Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofurnar eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm’linur).
Vísir kostar kr. 30,00 í áskrift á mánuði.
Félagsprent'smiðjan h.f. ______
Samstarf við kommiínista.
Þórarinn Þórarinsson reyndi i litvarpsiunræðunum s.l.
þriðjudag, að afsaka þjónustu og undirlægjuhátt Frain-
sóknarforingjanna við konnnúnista með því, að aðrir flokk-
ar séu reiðubúnir lil samsfarfs við þá, þegar þeir sjái sér
hag í því. Og svo hrifinn var ritstjórinn af þessari „vörn“
sinni, að hann endurtók hana í forustugrein Tímans dag|
inn eftir.
Það er áreiðanlega rangt að nokkur flokkur, ann-
ar en Framsóknarflokkurinn, sé reiðubúinn til sam-
starfs við kommúnista. Löngun til þess samstarfs
getur ekki verið fyrir hendi nema þar sem andlegur
skyldleiki er líka fyrir hendi. Þegar Sjálfstæðisflokk-
urinn myndaði ríkisstjórn með kommúnistum 1944
var ástæðan til þess m. a. sú, að Framsóknarílokkur-
inn hafði skorist úr leik í samstarfi lýðræðisflokkanna
og var ófáanlegur til að vinna að þeirri nýsköpun
atvinnuveganna, sem Sjálfstæðisflokkurinn sá að
nauðsynlegt var að koma á, en Eysteinr. Jónsson
kallaði ,,gums“.
Skoðanir Sjálfstæðismamia voru skiptar um það, hvort
reyna skvldi þetla stjórnarsamstarl', en niðurstaðan varð
sú, að þar sem upphyggingu atvinnutækjanna yrði ekki
komið í kring með öðru móti, þá yrði að reyna það. En
vitanlega hefðu Sjálfstæðismenn fremur kosið að jietta
nauðsynjaverk hefði verið unnið af samstjórn allra lýð-
j'æðisflokkanna. Framsóknarflokkurinn hefur alltaf þann
sið, að hlaupa úr ríkisstjórn, þegar hann telúr sér hag í
því, og lætui’ jiá lönd og leið, hvaða afleiðingar það Iiefur
fyrir jijóðina.
Samstarfið í nýsköpunarstjórninni tókst vonum
framar, og þjóðin býr enn í dag að mörguni verkum
hennar. Auðvitað var það fyrst og fremst að þakka
frábærri lægni Ólafs Thors og jafnframt þeirri festu,
sem hann alltaf sýndi gagnvart kommúnistum. Mun-
urinn á honum og Hermanni var m. a. sá, að Ólafur
gaf kommúnistuin aldrei lausan tauminn, og þótt
þeini sé að jafnaði annað tamara en að sýna virðingu
og hlýðni, þá virtu þeir Ölaf Thors og hlýddu honum.
Hermann gátu þeir auðvitað ekki virt, og lái þeim
það hver sem vill, enda fóru þeir sínu fram með þeim
afleiðing’um, sem alþjóð eru kunnar.
Tíminn ætti jiví að forðast sanianhurð á nýsköpunar-
stjórninni og vinstri stjórninni, því að.sá samanhurður er
Framsóknarflokknum mjög óhagstæður, ef rétt er larið
með staðreyndir. Hitt er svo annað mál, að Sjálfstæðis-
flokkinn langar ekki í ríkisstjórn með konnnúnistnm aftur.
llann kýs heldur samstarf við lýðræðisflokkana, nú sem
fyr. En fórustumenn Framsóknarflokksins vilja ckki að-
eins samstarf við kommúnista, heldur hafa jieir gerst hand-
bendi Jieirra og j)jónar til hvers kyns óþurftárverka gegn
þ jóð sinni.
Sjúkleiki Hermanns.
Hvaðanæva af landinu berast fregnir um að greindir
og gætnir fylgismenn Framsóknarflokksins standi agndofa
yfir jæssaiá stefnu flokksstjórnarinnar. En jieir vita eldd
Iivað gera skal. Allir þingmenn flokksins virðast henni sam-
þykkir. Enginn .þeirra hefur kjark til að skerast úy leik,
þótt sumir liljóti að dansa nauðugir og j>á sé löngu farið
að svíða undan „handjárnunum“.
En hvenær skyldu augu þeirra óánægðu opnast
svo, að þeir sjái, hver hin raunverulega orsök þessar-
, ar, „eyðimerkurgöngu“ flokksins er. Hún er fvrst og
fremst hin sjúklega löngun Hermanns .Tónassonar til
þess að vera forsætisráðherra. Kommúistar hafa heitið
honum, að hann skuli fá að vera það, en auðvitað með
þvi skilyrði að þeir ráði stjómarstefnunni. ...
Meðan kjósendur FramsóknaTÍlökksins átta sig ekki til
fulls á jjessári'-stáðreýiid ex- engin yójvtil þess að flokknmn
.verði bjargað úr Idóm kommúnista.
'M. *|J U 1. £ jJ| J7 h \ ’-y-r : # ,49' ' W...
(LaagaTíáa j ýSBaga ^IÍSÍIU -
AM. AH I LAUG
eftir COLIN ROBERTSON
Annar þeirra hlýtur að ljúga,
herra, sagði Forbes yfirlögreglu
þjónn. En þar sem engin vitni
eru fyrir hendi, get ég ekki skil-
ið hvernig ....
Þetta hefur mér einnig tekizt
að reikna út sjálfui'j sagði
Flynn þurrlega.
Þeir sátu á skrifstofu lög-
reglufulltrúans á aðalstöðinni,
og þær upplýsingar, sem þeir
höfðu fengið um málið, kröfð-
ust mikið meiri skarpskyggni
en þeirrar, sem.Forbes hafði lát
ið í Ijós.
— Eg hringi ef ég þarf á þér
að halda, sagði Flynn.
Þegar Flynn var orðinn einn,
fór hann enn einu sinni yfir
málavexti. James Nixon hafði
neitað þessu og haldið því fram
að þetta væri hreinn uppspuni,
óþokkabragð til að reyna að
koma í veg fyrir að hann fengi
sinn hluta af arfi eftir gamlan
frænda þeirra.
□
Nokkur atriði voru ómótmæl
anleg. Það var enginn vafi á því
að þeir höfðu báðir verið sam-
an í Silfurskeifunni, veitinga-
húsi, sem var ekki langt frá
húsi Nixons. Hann hafði sam-
þvkkt að hitta frænda sinn þar,
og eftir því, sem eigandi veit-
ingahússins hafði skýrt frá,
höfðu þeir báðir drukkið tölu-
vert, En Nixon þó öllu meira,
því hann hafði komið þangað
fyrr, og setið að drykkju með-
an hann beið. Hálftíma síðar
sáust þeir fara þaðan í bifreið
Nixons.
Það, sem síðar skeði, var ekki
gott að fá staðfest.
Fenley sagði að frændi sinn
hefði ekið honum til Marble
Arch á horninu við Hyde Park,
en síðan hefði hann gengið það-
an til bústaðar síns í Kensing-
ton.
Saga Nixons var allt önnur.
Hann hélt því fram að Fenley
hefði lætt einhverju í drykk
hans áður en þeir fóru úr veit-
ingahúsinu. Eitrið hafði gert
það að verkum að hann sofnaði
á leiðinni í bílnum.
Þegar hann vaknaði aftur, sá
hann að hann lá á gólfinu í bíl-
skúrnum sínum. Bíllinn var
inni — í gangi — og dyrnar
lokaðar. Þótt hann væri mátt-
farinn vegna kolsýrlings, hafði
honum tekizt að komast að dyr-
unum og opna þær. Hann bjarg
aðist þannig, er hann komst aft-
ur út í hreint loft. Ef hann
hefði ekki vaknað af tilviljun,
sagði hann, hefði hann dáið
þarna á gólfinu af kolsýrlings-
eitrun.
■ ' □
Þegar lögi'eglufulltrúinn
fór að yfirheyra hann, hafði
hann viðurkenát m. a. að hafa
drukkið of mikið, en hann haíði
bætt því við að frændi hans
hefði senmlega tekið -það með í
reikmnginá, þegar hann. hefð'L
undirbúið að drepa hann. ' Eí'
morðið hefði tekizt, mundu all-
ir hafa haldið að hann hefði
verið svo fullur að hann hefði
g'leymt að drepa á bílnum.
En hann sór og sárt við lagði
að hann hefði ekki verið útúr-
drukkinn, og að hann hefði
ekki skilið við frænda sinn á
leiðinni. Fenley hlyti að hafa
ekið bílnum inn í bílskúrinn,
lokað honum og skilið hann þar
eftir til að deyja, sagði hann.
var með mér þegar ég missti.
meðvitund, og hann hlýtur að
hafa ekið bílnum áfram. En ef
þér eruð að hugsa um fingraför
á stýrinu, þá er það tilgangs-
laust. Við vorum báðir með
hanzka.
— Eg skil, sagði Flynn og
stóð upp. Hann var að hugsa
um allt annað. Við skulum.
koma til bílskúrsins yðar, hr.
Nixon. Og þér komið með, hr.
Nú jæja. Þetta gat svo -sem
vel verið, hugsaði Flynn. Því að
ef Fenley hefði ekki gengið frá
Marble Arch, hefði hann vel
getað tekið strætisvagn frá bíl-
skúrnum og komið heim á svip-
uðum tima og annars.
Nei. Úr því að engin vitni
voru að þesSu, leit helzt út fyr-
ir að ekki væri hægt að komast
að hinu sanna í málinu. Og. .. .
Hann byrsti sig skyndilega....
ef til væri það annars ekki svö
erfitt ....
Hann hringdi á yfirlögreglu-
þjóninn og sagði honum að
kalla á báða mennina. Þegar
það hafði verið gert, sneri hann
sér til Nixon.
— Eg vil gjarnan spyrja
nokkurra fleiri spurninga, sagði
hann.. Eg býst ekki við að þér
hafið notað bílinn aftur, síðan
hann var settur í bílskúrinn?
— Nei, auðvitað ekki —
nema ég drap á honum. Eins og
ég sagði áður, hafði þessi bölv-
aður þrjótur skilið hann eftir í
gangi.
□ ' '
— Það er bannsett lýgi! hróp
aði frændi hans. Eg var ekki
einu sinni nálægtþér. Þú skild-
jr--við mig á leiðinni hem, og;
það -veiztu sjálfur..
Nix-on.hnyklaði augabrýTnar
og sneri sér 4il Flynn: — Hann
Fenley. Eg vonast til að geta
komizt að hinu sanna í málinu
bráðlega.
Þegar þeir komu til bílstúrs-
ins, leit Flynn inn í bílinn.
Hann opnaði dyrnar og settist
við hliðina á bílstjórasætinu og'
Frh. á 6. síðu
Móðir Krists —
Framh. af 5. síðu.
hlýðni hennar var' öllum kyn-
slóðum mannkyns ill heilla.
Og hún varð hin mikla hug-
sjó.n göfugrar móður. Hin göf-
uga móðir, allra mæðra fyrir-
mynd í hreinleika, kærleika,
trú og hlýðni við Guð.
Svo kvað Eysteinn Ásgríms-
son í Lilju:
Rödd engilsins kvenmann
kvaddi, ,
kvaddi af engli Drottinn gladdi,
gladdist mær, þá er Föðurhm
Fæddi,
fæddan sveininn reifumklæddi,
klæddan með sér löngum leiddi,
leiddur af móður faðminn
breiddi,
breiddur á krossinn -gumna
. ' græddi,
græddi. hann oss, er helstríð
- mæddi.