Vísir - 06.05.1961, Blaðsíða 4

.................... I,

rtKgÍTMi' Itiiial 1061
-i-
Það er búið að ger ,
mig heiðursmeðlim vif
virðulegri stofium hé-
í bæ. Mig hefur alltaí
langað til að verða þes
sóma aðnjótandi a
vera heiðursmeðlinux
einhvers staðar, — a'
veg sama hvar, e’i bað
hefur bara aldrei tek
izt fyrr en núna.
Menn eru eitthva-
svo tregir til slíkra
hluta, að ég er í sa --
Ieika sagt álveg hissa,
því að í rauninni e
ekki annað innifalið í
þessu en það, að mað
ur þarf ekki að borga
félagsgjöld félaginu
og ef maður er nú ekki
í því hvort sem er,
ja;
liá
kemur það allt út á eitt.
Að vísu tóku þeir það
aldrei fram, stjórnendur
klúbbsins, að ég væri heið-
ursmeðlimur, en engin fé-
lagsgjöld borga ég, svo þeim
hlýtur að vera alveg sama
um það, þó ég segi ykkur að
ég sé heiðursmeðlimur.
Þetta er nefnilega einn
fínindisklúbbur, og ég vildi
bara að ég hefði verið svo
skynsamur að stofna einn
slíkan, þegar ég var uppá
mitt bezta.
Eg tók fyrst eftir nafni
klúbbsins í búðarglugga, og
það var nákvæmlega 11. ap-
ríl sJl. Þetta.var £ Vélla- og
raftækjaverzhsninni * Banka
stræti 10, og klúbhurinn
heitir tómstundaklúbburinn
Dynjandi. Dynjandi stillti út
helling af frímerkjum £ frí-
merkjadaginn, og ég skaut á
gluggann með myndavélinni
minni, því mér fannst þetta
smekklega gert, og hér var
greinilega eitthvað nýtt á
ferðinni.
Seinna kom ;t ég að Ijví
hverjir voru aðalmennirnir í
þessum klúbb, og náði taíi af
tveim þeirra, þeim Gísla Sig-
urðssyni og Vilmundi Þór
Gíslasyni.
Gísli er 14 ára en Vilmund
ur 15, og þeir segja að þeirra
klúbbur sé sá fyrsti, sem
stofnaður var hér I bænum.
Klúbburinn er að vísu ekki
stór ...
— Hvað eru margir £ hon-
um, Gísli?
„Við erum sex strákar.
Við stofnuðum klúbbinn brír
saman, Vilmundur, ég og
Þorkeltl Guðnason. Það var
1. sept. 1959. Svo bættust
hinir þrír við seinna.“
— Og bá byrjuðu bið fyrst
og fremst á frímerkjum, var
það ekki?
„Jú. Fyrst voru það bara
frímerkin. Suinir okkar áttu
eitthvað fyrir af þeim, og
við höfðum skipti á merkj-
rnn á millum okkar.“
— Og hélduð þið svo reglu
lega fundi?
„Já, það voru fundir viku-
lega, og þá var skipt um að
hafa fundina heima lijá okk-
ur strákunum.“
— Þetta er greinilega
mjög formfastur félagsskap-
ur Svo eru aðalfundir hjá
ykkur, er það ekki?
„Jú við höfum aðalfund
tvisvar á ári, til þess að gela
sem flestum kost á að vera í
stjórn.“
— Það cr þá ekki G mann
stjóm ...?
„Nei. Þrír í einu.“
Hafið þið ekki fengið ein-
hverja aðstoð ' sambandi við
kilúbbstarfið og verkefni ykk
ar?
„Aðallega höfum.við fylgzt
með tómstundaþáttum Jóns
Pálssonar £ útvarpinu, og svo
höfum við alltaf haft stöðugt
samband við ,hann £ síma, og
hann gefur okkur vmis ráð
og leiðbeiningar."
— Nú heitir þetta tóm-

Hér eru tveir aðalstráharnir
í Dynjanda. Til vinstri er Villi,
en hægra megin er GísH.
tundakilúbbur, Vil--
íundur, en eltki frí-
ærkjaklúbbur.
Hvernig stendur á
>ví?
„Það er vegna þess,
ið þann 14. janúar s.I.
ákváðum við að færa
út kvíamar og taka
Jyrir ýmsa aðra tóm-
iundavinnu, eins og t.
d. vinnu í horai og
beini, basti og tágum
og harðvið . ..“
— Og Jón aðstoðaði
ykkur með bað?
„Já, mjög mikið, —
3n hugmyndirnar, sem
: við snriðum eftir, eru I
okkar sjálfra.“
— Ilafið þið reynt að
selja nokkuð af framleiðsl-
unni?
„Já, við höfum selt dálítið
af nælum og svoleiðis, og höf
um haft fyrir verkfærum,
skrúfstykkjum, þjölum e. s.
frv.“
— Eruð þið ekki allir í
skóla?
„Jú, við eruin fjórir £ mið-
bæjarskólanmn, einn - Gagn
fræðaskóla Austurbæjar og
einn f Gagnfræðaskóla Kópa
vogs.“
— Fleira, sem þið hafið
gert í klúbbnmn ...?
„Við hóldum t. d. skemmti
fund með tveim öðrum.
klúbbum í vetur. Það var á
Lindargötu 50, þar sem tóm-
stundaheimili Æskulýðsráðs
er. Þar spiluðum við Bingó
og fórum svo í ýmsa leiki
o. s. frv.“
— Eru stelpur yfirleitt
ekki með neina slíka
klúbba?
„Það held ég ekki. Ekki
svo ég viti til.“
— Hvað eru margir slíkir
klúbbar í Ueykjavfk?
„Líkllega 3—4, En við er-
um þeir fyrstu ...“
Gísli og Vilmundur sýndu
mér nælu, sem þeir höfðu
smíðað, sögðu mér frá. bví að
þeir hefðu lá.tið prenta fyrsta
dags umslög, sem væru til
sölu á pósthúsinu, og
skenktu mér riðan Ijómandi
fallegan borðfána, sem þeir
höfðu teiknað og smíðað fót
undir.
Þeir, sem hafa komið því
til leiðar að ungir piltar —
og vonandi síðar stúlkur —
stcfna sl'íka klúbba til að
nota frfstundir til raunhæfs
og skemmtilegt starfa, eiga
góðar þakkir skilið, og von-
andi að þes:;i hreyfing eigi
langt og aukið líf fyrir hönd-
um. — G. K
Tuttugu vildu fara út í
kvikmyndaleikinn.
JEwt tötiH ini/íideevietBti «r frestað
Tuttugu manns gáfu sig fram
þegar auglýst var í vetur eftir
aukaleikurum, „statistum“ til
að koma fram í kvikrnynd, sem
ráðgert var að taka hér með
nokkrum frœgustu ieikurum
Þjóðverja,
Gallinn var aðeins sá, að þetta
voru mest unglingar á alcirin-
um 15—16 ára. Annars skiptir
það ekki máli lengur, því að
töku kvikmyndarinnar var
frestað. Handritið var ekki að
öllu leyti tilbúið á tilsettum
tíma, og ýmis atriði, sem byrj-
að var að taka erlendis til j
reynslu, þóttu ekki nægilega
góð.
En það mun verða áfram í
athugun, að taka þessa kvik-
mynd að nokkru hér á íslandi,
því að mestur hluti hennar ger-
ist hér við land og í landi.
Ýmsir íslendingar höfðu ver-
ið ráðnir til að aðstoða við gerð
kvikmyndrinnar, bæði við töku
hennar og ritun handritsins Fé-
lagið, sem ætlar að gera kvik-
myndina, er skipað bandarísk-
um, v.-þýzkum og rússneskum
aðiljum.

3Minn inijamrö.
Fædi 22. ágúst 1903.
Allta-f fækkar þeim eldri sam-
herjum vorum, sem mikið haía
látið að sér kveða á vettvangi
íþróttanna, en þó einkum í fé-
lagslegum málum. Einn af þess-
um mönnum, sem fallinn er
í valinn, er Stefán Runólfsson,
frá Hólmi. Hann var fæddur 22.
ágúst 1903, að Hólmi í Land-
broti, Vestur-Skaftafellssýslu.
Þar ólst hann upp, ásamt hin-
um mörgu systkinum sínum,
eins og t. d. hinum landskunna
völundarsmið Bjarna frá Hólmi.
Snemma hneigðist hugur Ste-
fáns að íþróttum og líkamsrækt.
Hann lét sér ekki aðeins nægja
að taka þátt í glímu- og hlaupa-
mótum hér í liöfuðstaðnum,
heldur sótti hann fyrstu íþrótta-
námskeiðin, sem hér voru hald-
in, til þess að geta leiðbeint
öðrum. Hann var alltaf mikill
áhugamaður um íþróttir og lík-
amsrækt. Ungur kom hann
hingað til Reykjavíkur og gekk
í Glímufél. Ármann, enda hafði
hann sérstakan áhuga á glím-
unni okkar og vildi útbreiða
hana sem mest. —
Það mun hafa veiið árið 1922,
sem Stefán fór utan til raf-
virkjanáms í Noregi. Meðan
hann dvaldi þar, hóf hann
kennslu í ísl. glímu. Hann var
einn af þeim mönnum, sem
skildi, að ef vér ætlum að út-
breiða glímuna og gera hana að
alheimsíþrótt, verðum vér að
byrja á því, að kenna hana ná-
grannaþjóðunum, sem eru af
sama stofni og vér. — —
Stefán lét sér alla tíð mjög
annt um glímuna, enda góður
og glæsilegur glímumaður, þeg-
ar hann var upp á sitt bezta.
Hann var einn í hópi þeirra
þrjátíu íþróttakennara, sem boð-
ið var á Ólvmpíuleikana í Ber-
lín 1936.-------
Stefán Runólfsson var einn
af þéim, sem árið 1942 stofn-
uðu Ungmennafélag Reykjavík-
ur (UMFR) eða endurvakti það.
Hann tók snemma að sér for-
mennsku félagsins og fram-
kvæmdastjórn. Á UMFR hon-
um fyrst og fremst að þakka
hið myndarlega félagsheimili
sitt í Laugardallium. En þar
hugði hann á enn frekari Jrarn-
kvæmdir- og umbætur. — Þessa
brautryðjandastarfs Stefáns
fyrir UMFR mun lengi minnzt.
Slík fórnfús félagsstörf verða
seint fullþökkuð.
Stefán, var kjörinn í fram-
kvæmdastjórn ÍSÍ 1953, og hef-
ur átt þar sæti síðan sem gjald-
keri sambandsins. Hann vann
þar ötullega áð áhugamálum
ÍSÍ, og honum eigum vér mest,
að þakka hin góðu húsakynni
ÍSÍ á Grundarstíg 2 A, sem teljaj
má fyrsta vísirinn að íþrótta-
miðstöð í höíuðstaðnum.
Stefán var alla tíð mikill
bindindismaður og vann mjög
að bindindismálum, sérstaklega
fyrir æskulýðinn. Hann taldi
áfengisbölið vera eitt mesta böl
þjóðarinnar; böl, sem alla yrði
að vara við, ekki sízt æskulýð-
inn. Æskulýðurinn yrði að fá
vegleg verkefni og við sitt hæfi,
og þar væru íþróttirnar tilvald-
ar. Stefán var sæmdur gúll-;
merki ÍSÍ 1953, fýrir mikils-
Dáinn 30. aprí .31.
verð störf í þágu ÍSÍ eg íþrótt-
anna. —
í stuttri blaðagrein er lítt
hægt að rekja æviieril Stefáns
Runólfssonar, því hann kom
víða við; hann var gæfumaður
að því leyti, að hann hafði mörg
nytsemdarmál að vinna að, mál-
efni, sem voru til heilla fyrir
æskuna og almenning.
Stefán var tvíkvæntur; fyrri
kona hans var Gunnhildur Frið-
finnsdóttir frá Blönduósi, sem
lézt fyrir nokkrum árum síðan.
Eftirlifandi kona hans er Olga
Bjarnadóttir frá Nörðfirði. Þau
eignuðust eina dóttur.hið mesta
efnisbarn. Frú Olga annaðist
mann sinn af frábæn’i um-
hyggju í veikindum lians og
sjúkdómslegu. Samhryggjumst
vér henni og ættingjum öllum
í hinni miklu sorg b^irra við
fráfall hans.
Stefán Runólfsson var dulur
maður og ræddi lítt um það,
sem koma skal og enginn fær
umflúið. Þó hafði hann fengið
mikla reynslu í lífinu og lífs-
baráttunni, m. a. fengið dulræn-
ar sannanir fyrir framhaldslífi.
Var hann að því leyti viðbúinn,
þegar kallið kom. Stefán var
heill og hreinskiptinn dreng-
skaparmaður, sem þeir sakna
mest, er kynntust honum bezt.
Hann verður jarðsunginn í dag
frá Fossvogskirkju. — Blessuð
sé minning hans.
B. G. W.
EíttJi sóttli um barns-
læknlsstöBuðia.
Tvær aðstoðarlæhnisstöður
við barnadeild Lnspítalans voru
fyrir nokkru auglýstar lausar,
en ekki hefir borizt nema ein
umsókn, og rann fresturinn út
um miðjan apríl.
Sá eini, sem sótti um starfið,
err Björn, Júlíusson læknir,
er stundað hefir framhaldsnám
og starfað í barnaspítölum í
Danmörk og Svíþjóð.
Enda þótt umsóknarfrestur
um starf þetta sé út runninn,
verður að sjálfsögðu enn tekið
á móti umsóknum. Annar þeirra
tveggja aðstoðarlækna, sem ver-
ið hafa við deildina, er farinn úr
starfi og utan, og hinn mun
vera á förum.