Vísir - 06.05.1961, Blaðsíða 10

10
Vt SIB
.......BT'
Latis'8fdágmn‘6; maí 1961
-v 11 ■ ■■ i' ' ■ •. i.1-- -
★ J. HARNALL:
13
— Þá er bezt að þér segið mér alla söguna. Vill hann ekki yður
eða viljið þér ekki hann? Eða hefur hann aðra í takinu?
Jill dró við sig svarið. Hve mikið átti hún að segja? Hún afréð
að minnast ekki á að Eric hefði fundið hana meðvitundarlausa
á afskekktum vegi. Og hún vildi heldur ekki segja hver hann
var. Það skipti heldur ekki máli, í sjálfu sér.
' — Eg meiddist i bílslysi og var send í sjúkrahús, sagði hún.
*Eg slapp furðu vel við þetta — en mér var sagt að ég yröi að
dvelja um stund á hressingarhæli ef ég ætti að ná mér.
Frú Pringle kinkaði kolli, en tók ekki frarn í né spurði.
— Eg hafði ekkí efni á þessu siálf, hélt Jill áfram. — En í
sjúkrahúsinu kynntist ég ungum manni, sem var þar lika. Hann
var mér einstaklega góöur, og hann — já, hann bapðst til að
borga dvöl á hressingarhæli fyrir mig;. Eg reyndi að andmæla
þessu, en hann lét sig eklci.... Og svo komst ég i „Sólheima",
og hann heimsótti mig á hverjum einasta degi — og ég hef aidrei
verið sælli á æfi minni....
Frú Pringle hlustaði á með athygli, en sagði ekki neitt ennþá.
Það kom hik á Jill o ghún horfði í gaupnir sér.
Við — við töluðum aldrei um ástamál, sagði hún feimnislega.
En ég vissi, að þó ég væri öll af vilja gerð, gat ég ekki leynt til-
finningum mínum fyrir honum. Og ég fann að honum þótti
vænt um mig líka.
— En hvers vegna sagði hann það ekki, skaut frú Pringle
framí.
— Eg var eiginlega hissa á því líka — en síðar fékk ég að
vita um ástæðuna. Eða ég held að minnsta kosti, að það hafi
verið ástæðan?
— Hvað kom fyrir?
Jill fékk kökk í hálsinn. Það varö allt í einu svo erfitt að halda
áfram.
— Einn daginn kom faðir hans á hælið og gerði boð fyrir mig.
Hann talaði margt um — um hve tilgangslaust það væri hjá
mér að hugsa til framhaldandi viðkynningar við son sinn — hvað
þá að þau gætu átt framtið saman. Eg mundi aöeins verða honum
fjötur um fót, spilla viðgangi hans um alla framtíð, En verst
væri þó, að þessi kynni væru ranglæti gagnvart unnustu iians.
— Hvað eruð þ^r að segja? sagði frú Pringle. — Var hann trú-
lofaður?
— .Það sagði faðirhans að minnsta kosti.
■ —JEn hafði þá þessi Eric ekki minnst neitt á það sjálfur?
Jill hristi höfuðið og augun fylltust allt í einu af tárum.
— Þetta finnst mér ekki faílegt, sagði fni Pringle og reigði sig.
Nei, ef til vill ekki. Og ég ætti vitanlega að reyna að gleyma
honum. Það er aðeins þetta — að ég veit að honum þykir vænt
um mig.
Frú Pringle þagði hugsandi um stund. Svo sagði hún:
— Eg hef aðeins eitt ráð að gera yður, Jill: Eg er viss um að
þér yrðuð aldrei sæl með manni, sem duflar við yður en er samt
trúlofaður annari. Ef þér slítið hann ekki af yður núna, nnmuð
þér iðrast eftir þaö seinna. Og þá verður allt miklu erfiðara.
Hafið þér heyrt nokkuð frá honum siðan þér töluðuð við hann
föður hans?
Jill hristi höfuðið. — Hann veit ekki hvar ég er núna. Það var
faðir hans sem réð því að ég var flutt hingað frá „Sólheimum“.
— Mér er nær að halda að faöir hans hafi farið rétt að, bæði
gagnvart yður og sýni sinum. Það er ekki nema eitt fyrir yður
að gera, væna mín, og það er að gleyma honum.
— Þér hafið kannske rétt fyrir yður, muldraði Jill.
— Og nú skulum við tala um eitthvað áiinað, finnst mér.
Hvert hafið þér hugsað yður að fara þegar þér farið héðan?
— Bara að ég vissi það, sagði Jill og starði ú! í bláinn.
— Eigið þér við, að þér hafið ekki í einn stað að hverfa? Þér
munuð þó eiga heimili?
Jill yppti öxlum g það var helst að sjá að hún ætlaði að fara
að gráta aftur, og fni Pringle fór ekki lengra út i þessa súlma.
En hún sá að hún hafði gert sér rétta hugmynd um stúlkuna.
Hún var fátæk og einmana, og þurfti bæði hjálp og ráð.
— Þér megið ekki haida að öll sund séu lokuð, sagðl húr., hug-
hreystandi. — Eg hef sjálf reynt að þegar neyðin er stærst er
hjálpin næst. Maður má bara ekki láta hugíall'v .. .
Hún þagði um stund. Svo opnaði hún töskuha sína, tók upp
penna og pappírsblokk og fór að skrifa.
— Heyrið þér, Jill, sagði hún. Hérna er heimih langið mitt.
Og ef þér verðið einhverntíma mjög angurvær og finnst aó’ þér
megið til að tala við einhvern, þá skuluð þér koma tii mín —
viljið þér lofa mér því?
Jill kinkaði ko'lli þegjandi oð tók við blaðinu. Frú Pringle
horfði á hana rneðan hún var að lesa heimilisfangið. Þetta var
ein frægasta gatan í London og nafnið hafoi venjulega áhr,.: —
ekki sízt á fátækt fólk. En Jill gekkst alls eklci upp við að sjá
það; og frú Pringle varð enn vissari um að ekkert lægi bak viö
það-hjá henni, að hún liafði sagt henni frá raunum sínuni.
— Vitið þér hvar þessi gata er?
Jill hristi höfuðið.
— Jæja, þér finnið hana samt, það er ég viss um, sanöi frú
Pringle þurrlega. Og um leið sagði hún við sjálfa sig, aö Jili
skyldi aldrei fara fýluferð til sín.
Jill hafði að vissu leyti oröið hughægra eftir samtalið við frú
Pringle — en ekki var hún sælli en áður. Þó hafði frúin gefio
henni eitt gott ráð. Það var eflaust satt, að því fyrr sem hún
gæti gleymt Eric því betra væri það fyrir hana.
Jill og frú Pringle voru vanar að ganga saman í garöinum
um sólarlagið. og á eftir fóru þær inn í stórhýsið, þar sem gest-
irnir voru að tala saman eða spila bridge. Jill var ekki vön að
taka þátt í þessum kvöldfagnaði. Ýmist, fór hún beina leið upp
í herbergið sitt eða hún gekk eitthvaö út ein. Hún hafði íengið
sérstakt dálæti á einum stað: ofurlitlum hól, sem hægt var að
sitja á og njóta fagurs útsýnis.
Hún hafði ekki tekið eftir að farið var að dimma. Skuggarnir
undir trjánum urðu þéttari,. og hún hafði verið svo hrifin af

íitíí 01
Benedíkt Gmarsson opn-
ar sýningu í dag.
BenecLikt Gunnarsson listmál-
ari opnar málverkasýningu í
Listamannaskálanum í dag og
sýnir þar 60 olíumyndir, sem
hann hejur gert síðustu 4 árin.
Það eru liðin nærri sjö ár
síðan Benedikt hélt síðast sjálf-
stæða sýningu í Listamanna-
skálanum, en síðan hefur hann
tekið þátt í mörgum samsýning-
um hérlendis og erelendis. Og
sýningu á glermyndum háfði
hann í sýningarsalnum við
Hverfisgötu, 1958. Fyrsta sýn-
ing Benedikts var annárs í Par-
ís 1953, en nám stundaði hann
fyrst í Kaupmannahöfn og síð-
an í París. Hann hefur verið
þátttaknadi í samsýningum er-
lendis í Kaupmannahöfn, Róm
og Moskvu.
V '- ■ •
Verkin á sýningu Benedikts
nú eru allmjög frábrugðin fyrri
myndum hans. Flest jaðra þau
við að verta það, sem venjulega
: er kallað abstrakt, en eru þó
j unnin út frá fyrirmyndum
J (fígúratívar), svo áð greinilegt
| er oft. Listamaðurinn héfúi
unnið mikið úti undanfarxn
! misseri, t. d, á Þingvöllum, og
fengið hugmyndir Þar úr klett-
um og gjám, svo og frá ýms-
,um dans- og leiksýningum, ekki
sízt heimsókn kínversku óper-
uunar,enda eitt verkið, „Grímu-
dansarar", orðið til af áhrifum
hennar. Myndir listamannsins
eru orðnar mýkri, hlýrri og lýr-
ískari en, áður.
I Sýningin verður opin til 15.
maí kl. 13—22 dag hvern.
R. Burroughs
TARZAIM —
3797
* Þarna voru . .þeir læstir
saman í átökunum og léik-
urinn barst að hinni ógur-
legu plöntu. Það var um
seinan að þeir áttuðu sig og
ætluðu að l'oiða sér. Plantan
náði með slímugum heljar
örmum utan um þá báða og
lyfti þeim hátt yfir svelginn
milli blaðanna.
Framh. af 1. síðu.,
hraða. geimfarsins, að þegar
það nálgaðist yfirborð sjávar
var hvaðian. ekki nema 35 km.
á klst. Tilkynnti Sbephard þá,
að hann væri tilbúinn að lenda
og rétt á eftir lenti hann og
geimfa lio vaggaðist á sjðnum.
farinu, sem hafði Ient á sjcn-
Þyrlu bar þegar að geim-
um kl. 14.48 eftir islenzkum
tíma. Var þetta 483 km. frá
Canaveralhöfða.
Tæpum 4 mínútum eftir lend-
'ingu opnáði Shephard hlera á
geimfarinu og fór upp í þyrl-
una, sem flutti hann á þilfar
flugvélaskipsins. í einni frétt
vár sagt, að geimferðin hefði
staðið tæpar 19 mínútur og
mun þá hafa verið talin enda,
er hann opnaði hieraopið.
Þegar á flugvélaskipið kom
fór fram bráðabirgðalæknis-
skoðun á Shephard, og bar næst
var hann fluttur í sjúkrahús,
eins og fyrirfram var ákveðið
til nákvæmrar læknisslcoðunar.
LTm öll BaBndaríkin fylgdust
með öllu í sjónvarpi og meðal
þeirra tugmilljóna Bandaríkja-
manna sem fylgdust af hinum
mesta áhuga með geimferðinni
var Kennedy forsetr og fjöl-
skylda hans, sem sátu við sjón-
varp i Hvíta húsinu.
Hundruð fréttamanna fvlgd-
ust með öllu og ríkir mikil gleði
í Bandaríkjunum yfir, að allt
gekk að óskum, og heillaóska-
skeyti eru farin að berast yfir
hinu' mikla. afreki, sem unnið
var án leyndar og næstum að
segja mætti að Bandaríkjaþjóð-
inni allri ásjáandi, en milljónir
manna eiga eftir að fylgjast
með öllu sem gerðist i kvik-
myndum og sjónvarpi.
Gert er ráð fyrir, að Alan
Shenhard gangi á fund Kenn-
edys forseta á mánudagsmorg-
ur,. þar serrí forsetinn óskar
hi bárv,ingiu og þakkar
JBcmuna I nafni allrar þjóðar-
Um öll Bandaríkin fylgdust
menn með í sjónvarpi og meðal
Kennedy sendi Shephard
þegar skeyti. Meðal fyrstu
skeyta voru skeyti frá Macmill-
an og Adenauer og frá mörgum
öðrum þjóðarleiðtogum. Sagt
var stuttlega frá geimferðinni í
Moskvuútvarpinu.
Nsshyrniotprnir
í 10. sim.
Leikrit lonesco Nashyrning-
arnir eru sýndir um þessar
mundir í Þjóðleikhúsinu og
veröur 10. sýning á leiknum
í kvöld. Sýrí'.ng Þjóðleikhússins
á þessu nútíma verlci hefur vek-
ið mikla og verðskuldaða aí-
hygli enda hafa fá leikrit, sem
komið hafa fram hin síðari ár
verið jafn uinrædd. Sýningum
miín fara að fækka úr þessu,
þvi nú er orðið áliííð á þetta
leikár.
Bezt að auglýsa » VÍSl