Vísir - 25.09.1961, Qupperneq 15

Mánudagur 25. sept. 1961
vrsiR
15
stutt. — Eigum við þá að
fara, Erica?
Þau fóru.
Þau töluðu ekki orð sam-
an í bílnum á heimleiðinni. Ó-
veðrið byrjaði ekki fyrr en
þau voru komin heim. Hann
sneri sér að henni í forstof-
unni og sagði:
— Viltu koma inn í bóka-
stofuna, ég þarf að segja dá-
lítið við þig.
Hann hélt dyrunum opnum
fyrir henni. Erica fór inn og
hneig niður í stól, því að í
rauninni gat hún ekki staðið.
— Kannske þú viljir segja
mér nákvæmlega hvaða er-
indi þú áttir til Dredu?
— Nei.
Bæði Eriea og Oliver urðu
hissa á að svona einfalt svar
var til.
— En þú neyðist til að
segja mér það, sagði hann
og færði sig nær henni. —
Dettur þér í hug að þú getir
slett þér fram í mín einka-
mál og neitað að gefa nokkra
skýringu á því.
— Er Dreda eitt af einka-
málum þínum? Erica varð að
láta gremjuna skína út úr
röddinni, og nú kom svipur
á hann. En hann jafnaði sig
fljótt.
— Ætlarðu þá að segja
mér hvað þú gerðir hjá
henni?
Allt i einu missti Erica
stjómina á sér. Hún spratt
upp og hvessti augun á hann.
— Nei, ég segi þér það
ekki! Ég læt ekki hundsa
mig svona og sneypa. Þú virð
ist halda að þú hafir rétt til
að rannsaka allar hugsanir
mínar og gerðir, vegna þess
að ég á heima undir þínu
þaki. Þú sagðir forðum að
faðir þinn reyndi að lifa lífi
þínu fyrir þig. En þú ert tí-
falt verri sjálfur . . .
Hún þagnaði augnablik er
hún sá undrunina og ömur-
'eikann sem breiddist yfir
endlitið á honum. En nú hafði
'•'stjórnleg gremja náð valdi
á henni í fyrsta skipti á æv-
’nni, og hún gat ekki með
nokkru móti stöðvað orða-
clauminn, sem ruddist yfir
arir hennar.
— Þú ferð með mig eins
og — eins og skepnu, sem á
að bíða eftir því sem þér þókn
ast í það skiptið. Ef þér þókn-
ast að láta sem ég sé ekki
til, þá verð ég að sætta mig
við það. Og ef þér þóknast
að kvelja mig þá verð ég að
sætta mig við það líka. Þú
byrjaðir með því að gera fyr-
irlitlega verzlun hvað mig
snerti — jú, ég veit að ég var
svo heimsk að fallast á hana.
Svo þetta er að nokkru leyti
mér að kenna. En ég þoli
ekki gremjuna sem þú lætur
bitna á mér, ef ég held ekki
hvert einasta smáatriði í
þessum — verzlunarsamningi.
Hún þagnaði aftur, fyrst
og fremst til þess að draga
andann. Hann var meira en
forviða en vildi ekki gefast
upp.
— Og það var til þess að
tala um allt þetta sem þú
fórst til Dredu? sagði hann
þurrlega, en. röddin var ekki
örugg.
— Nei, ekki var það. Eg
fór til að biðja hana um að
hætta að stela manninum mín
um. Hver einasta kona mundi
gera það sama gagnvart karl-
mannatrylltri gálu, og reyna
að afvopna hana. í
— Erica! Fórstu til Dredu
til að gera þetta? Prútta um
mig eins og einhvern hlut í
búð?
SKYTTURIMAR ÞRJÁR 83
Mylady lék nú enn einu sinni
vel hlutverk flóttakonunnar, að
þessu sinni þóttist hún vera sann-
trúuð kaþólsk kona, sem að ó-
sekju hefði verið ofsótt af Richi-
lieu kardínála. Príórinnan var
ekki sérlega vinveitt kardínálan-
um, — svo að hún sendi boð
eftir annarri konu sem líkt var
ástatt fyrir, og þó að þær hefðu 1
aldrei sézt fyrr varð Mylady það
þegar ljóst, að hér stóð hún and-
spænis frú Bonacieux.
Veslings Konstansa hafði ekki
getað trúað neinum fyrir áhyggj-
um sínum i heilt misseri. Hún
hafði verið lokuð hér inni allan
tímann, og nú var hún glöð yfir
að hitta konu, sem hún gat trú-
að fyrir öllu. Hana/grunaði ekk-
ert og hún sagði Mylady frá öllú,
stöðu sinni við hirðina, sýndi
henni bréf frá frú de Chevreuse,
þar sem sagt var frá því að d’
Artagnan væri á leiðinni frá La
Rochelle til að leysa hana úr
haldi Þegar Mylady heyrði nafn
hans nefnt hrökk hún við og
tókst aðeins með herkjum að
hafa hemil á sér.
Daginn eftir tiikynnti príórinn-
an að kominn væri sendimaður frá
hans hátign tii Mylady. Hún gekk
til móts við hann og lézt vera
súr á svip. Þegar hún sá hann
gat hún þó ekki að þvi gert að
hrópa upp yfir sig af gleði Hér
var kominn de Rochefort. Hún
sagði honum i fáum orðum, að
frú Bonacieux væri fundin og d’
Artagnan væri á leiðinni. Það
yrði strax að handtaka hann og
Athos og varpa þeim i Bastilluna.
Skömmu síðar þeysti greifinn á
fullri ferð til La Rochelle til að
fá leyfi kardínálans til handtök-
unnar. Þess vegna mætti d’Art-
agnan honum í Arras eins og áð-
ur var sagt frá.
— Nei, í rauninni var það
ekki þannig . . . Nú var eng-
inn eldnr í Ericu lengur: hún
var Jémagna af þreytu.
— Hvernig gastu dirfzt að
gera,- þetta ? SJtilurðu ekki að
manni finnst þetta. bókstaf-
lega óbolandi?
— Jú, ég skil það og mér
þyltir það leitt. sagði hún ró-
lega. — Það va.r auðvitað
eklti meiningin að þú ættir að
vita um þetta. Svona atvik
eru leyfileg ef þau verða ekki
uppvís/ en ófyrirgefanleg ef
þau komast upp.
— Þú slenpur ekJti auðveld-
lega frá þessu með því að
segja þetta. sagði hann kulda
lega en stillilega. en þó var
auðséð að hann var miög reið
ur ennþá.
— Hvað ætlast þú til að ég
geri. Kriúpi á kné fvrir þér?
— Vitanlega ekki. sagði
hann þurrlega. — Ég óska
aðeins að þú skiljir í eitt
skipti fyrir öll, að enginn hef-
ur leyfi til að sletta sér fram
í einkamáJ mín. Jafnvel þó
hjónaband okkar hefði verið
venjulegt, hefði ég ekki viljað
þola að þú færi rað berjast
við aðra konu um mig, aðeins
út af því að þér fellur ekki
að ég fari á opinbera skemmt
un, sem hún tekur þátt í. Og
eins og öllu er háttað milli
okkar er þetta meira en ó-
þolandi.
— Það er margt sem er
óþolandi, muldraði Erica, en
hann lét sem hann heyrði það
ekki.
— Mér þykir leitt ef þú
ert óánægð með samninginn
sem við gerðum, en ég ætla
ekki að gera breytingar á
honum.
— Þú átt við að þér sé
leyfilegt að aðhafast hvað
sem þú vilt með öðrum kon-
um, án þess að mér leyfist
að mæla á móti því? spurði
Erica.
— Ef þú hefur áhyggjur út
af siðferðinu er þér óhætt að
sleppa þeim, svaraði hann
stutt. — Það er langt frá því
að ég sé kvennamaður, eins
og þú virðist. gefa í skyn.
— Það er hægt að vera ó-
trúr á annan hátt en að vera
nætursakir hjá konum, sagði
Erica og undraðist hve frökk
hún var.
Hann undraðist kannske
líka. Að minnsta kosti varð
þögn í svipinn. Svo sagði
hann:
— Hvar erum við eiginlega
stödd núna ?
— Hvað áttu við?
— Get ég treyst því að þú
látir mig einan gæta einka-
mála minna framvegis?
spurði hann.
— Já, svaraði hún dræmt,
í uppgjafartón sem beiskjan
vár horfin úr. — Ég skal
aldrei skipta mér af einka-
málum þínum framar. Aldr-
ei. Nema þú biðjir mig um
það sjálfur.
— Erica! sagði hann, for-
viða yfir orðalagi hennar. En
hún leit ekki á hann, hún var
staðin upp og gekk út úr stof
unni án þess að segja orð.
Hún gekk hægt upp í her-
bergið sitt. Hana sárlangaði
til að. leggjast á rúmið og
hvíla sig.
Hún lá lengi þarna í myrkr
inu en hvíld fékk hún enga.
Hvað hafði hún gert fyrir
sér, að lífið skyldi leika hana
svona grátt? hugsaði hún
með sér. Sumir héldu því fram
að heimskan hlyti strangari
refsingu en illmennskan, og
ef svo var háttað þá kom
þessi rifsing yfir hana fyrir
það, að hún hafði verið svo
heimsk að giftast Oliver, þó
hún vissi að hann elskaði
hana ekki.
Auðvitað var það heimska.
Flónska, hafði Carol kallað
það.
Dansskóli
(Rignior cHanson
í GT-húsinu.
Samkvæmisdanskennsla
hefst 8. október fyrir
börn, unglinga, full-
orðna, byrjendur og
framhald.
Kenndir m. a. nýjustu dansarnir: Pachanga, Sú-
cu-Súcú, Bamba o. fl. — og vitanlega Vals,
Tango, Foxtrott, Rúmba, Cha-Cha, Jive, Jitter-
bug o. fl. — Upplýsingar og innritun daglega
frá kl. 3 í síma 17882 og 37512.
HEILSUVERIMD
Námskeið mín í tauga- og vöðvaslökun og önd-
unaræfingum hefjast fyrst í október.
Þeir, sem áður hafa sótt þessi námskeið, geta
komist í hópkennslu í þessum greinum og leik-
fimi, 1 tíma vikulega í vetur. Vinsamlegast hafið
samband við mig sem fyrst. Sími: 12240 eftir
kl. 20.
VIGNIR ANDRÉSSON, íþróttakennari.