Vísir - 11.01.1962, Blaðsíða 4

V f S I R
Fimmtudagur 11. janýar 1962
' '

Skopteikningin í matsalnum á Þormóði goða.
og íyllti mann þeirri fram-
andi tilfinningu sem maður
fann fyrst smástrákur um
borð í strandferðaskipunum.
Og vissulega eiga togara-
sjómenn okkar skilið að-búa
• við þessi fínheit, og ekki sízt
þegar þeir þrífa skip sitt svo
dásamlega til hátt og lágt
sem þeir á Þormóði goða.
Sama var hvar maður kom
í híbýli, setsali eða vélar-
rúm. „Það sér á að þar búa
þrifnaðarmenn“. Og á veggn-
um í matsalnum hékk skop-
teikning sú, er fylgir þess-
ari grein. Allir á myndinni
eru á skipinu — nema sú á
stuttpilsinu. Hún er þar að-
eins í draumum skipverj-
anna, hugmyndin, sem
listamaðurinn bætti við
svona eftir á, allt þó í gamni
gert. „En hver er hinn elzti
og stærsti maður á mynd-
inni, með kaskeitið og hönd-
ina á lifrartroginu?“ spurði
eg. „Það er hann Guðmund-

fór fyrst til sjós. Ætli það
geri ekki 63 ár?
— Hvar ýttir þú svo fyrst
úr vör?
— Það var fyrir vestan. Eg
er Arnfirðingur, verð að
segja sem er, þó að þú
reiknir mér það til grobbs,
að eg fæddist á Rafnseyri.
í fyrsta róðurinn heima í
Arnarfirði 12 ára gamall.Það
var ekki nema sjálfsagt að
venja okkur við sjóinn frá
blautu barnsbeini. Jæja, ár-
ið eftir, 13 ára ræð eg mig
svo til Bíldudals á skútuna
Marínu, Pétur Thorsteins-
sonar. Svo fór eg á togara,
fyrst árið 1914, það sögulega
ár.
— Hvaða skipstjórar eru
þér minnisstæðastir, sem þú
Þegar við komum inn í
matsalinn á Þormóði goða,
varð eg furðu lostinn. Önn-
ur eins fínheit hafði eg aldrei
séð um borð í togara. Enda
þótt hann sé einna nýiastuir
af togaraflota Reykjavíkur,
átti eg ekki von á slíkum
glæsibúnaði á fiskiskipi,
harðviðarklæddir veggir rétt
eins og á farþegaskipunum,
þar sem lyktin kitlaði nefið

Bjóðið Windolene velkomið
og kveðjið vatnsfötuna!
Húsmæður, sem fylgjast með tímanum,
eru löngu hættar að nota vatnsfötu og
kúst við gluggaþvottinn. Þær nota hið
vinsæla Windolene.
Windolene
Rúðan verður hrein og fín með
KRISTJÁN 0. SKAGFJÖRÐ R.F.
( Reykjavík
ur H., aldui-sforsetinn okk-
ar um borð og elzti maður-
inn í togaraflotanum, er að
verða hálfáttræður. Þú ættir
að háfa viðtal við hann,“
svaraði yngsti hásetinn, bara
15 ára og var að koma að
landi úr fyrsta túrnum á æv-
inni. Þetta var sem sagt að-
dragandinn að því, að eg
hringdi í Guðmund H. Guð-
mundsson sjómann og við
mæltum okkur mót.
— Yngsti skipsfélaginn
þinn segir, að þú sért elztur
starfandi togarasjómanna,
svo að eg geri mér vonir um,
að þú getir sagt okkur sitt
af hverju af þér og sjónum.
— Á dauða mínum átti eg
von, en ekki því, að blaða-
maður færi að rekja úr mér
garnirnar. Blessaður vertu,
hvað ætli hafi svo sem kom-
ið fyrir mig, nema allt hefir
verið í bezta gengi og
hrukkulaust, eða svo til. Það
er varla í frásögur færandi.
Annars skal eg segja þér, að
eg er ekki elztur á togurun-
um. Það er annar aðeins
eldri.
— Og hvað hefirðu verið
lengi á sjónum?
— Við skulum sjá. Eg
verð 75 ára í ár, og ekki var
eg nú nema 12 ára þegar eg
varst með, frá fyrri árum?
— Eg man náttúrlega sér-
staklega eftir þeim frægu
aflamönnum Pétri Michael
og Friðrik Ólafssyni. Þejr
fundu það alltaf á sér, hvar
þann gula var að finna, aða-
kóngar síns tfma. T. d»
Pétur eina vetrarverfSSna
1000 skippund og FríðrTk
900. Þeir áttu aflametin á
þilskipunum.
— Hefirðu verið á mörg-
um skipum um dagana?
— Nei, og t. d. um það skal
eg segja þér, að eg var í 34
ár með aðeins 2 skipstjór-
um á 3 skipum hjá Kveld-
úlfi. Það voru þeir Sigurð-
ur Guðjónsson og Sigurður
Guðbrandsson. Eftir að
Reykjavík hóf bæjarútgerð,
fór eg þangað, var á Jóni
Baldvinssyni og nú á Þor-
móði goða siðan hann kom.
— Hefirðu oft lent í sjáv-
arháska?
— Nei, eins og eg sagði þér
áðan, hefir slíkt ekki hent
oft á skipum, sem eg hefi
verið á. Það var einu sinni,
þegar eg var á Snorra goða,
að mann tók út. Eg var
staddur á bómuhnokkanum,
þegar sjór reið yfir. Mér
varð litið til hlés og sá, þeg-
ar sjórinn tók manninn.
Svo var það einu sinni, þeg-
ar eg var á Skallagrími, eg
var að taka trollið, komið
vonzkuveður og haugasjór.
Nú það skipti engum togum,
að trollið reif út og eg hent-
ist með í sjóinn. Eg hékk í
trollinu, og það var nú held-
ur ónotalegt í sjónum, en
sem betur fór stóð það ekki
Frh. á 10. síðu.
Guðmundur H. á þilfari Þormóðs goða við Ingólfsgarð.